Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Μιχάλη Τσεσμετζή και το Mix Grill.
Σε μία συναυλία όλα καταλήγουν στο τι περιμένεις να δεις και τι τελικά βλέπεις. Οι προσδοκίες είναι αυτές που καθορίζουν την επίγευση που θα σου αφήσει μία μουσική βραδιά. Όταν μάλιστα μιλάμε για καλλιτέχνες που μας έχουν ξαναεπισκεφτεί, η κατάσταση δυσκολεύει και ο πήχης είναι ψηλά. Αυτό συνέβει στην εμφάνιση του Nick Waterhouse στο Fuzz. Μία sold out βραδιά με ακατέργαστο rock 'n roll και rhythm and blues, που όμως δεν έκανε την υπέρβαση που είχε κάνει η προηγούμενη του έφοδος στο Gagarin205 πριν από δύο χρόνια.
Ο Γιώργος Ζερβός έκανε την αρχή με λίγο rockabilly και ευφάνταστα πουκάμισα. Έπαιξε αρκετά κομμάτια από το ντεμπούτο του 'For Your Love' του 2017. Ηχητικά ήταν σχετικά κοντά στον Waterhouse, με λίγο πιο βρώμικο ήχο - προς το garage rock. Συνεπώς ο κόσμος ανταποκρινόταν σε κομμάτια όπως το "Fix It" αλλά και στα πιο αργά "Saw Red" και "Never Slow Down". Τα country rock στοιχεία αλά Johnny Cash, τα οποία έχει επίσης συμπεριλάβει στη ηχητική του παλέτα, αποτέλεσαν ένα ενδιαφέρον στοιχείο στο σύνολο του set και ολοκλήρωσαν το live του, ανοίγοντας τον δρόμο στον Nick Waterhouse.
Ο καινούριος δίσκος του Nick Waterhouse έχει το όνομα του για τίτλο. Αυτό είναι ένα κλείσιμο ματιού προς την προηγούμενη δισκογραφική του εταιρεία με την οποία είχε διαφωνίες, αλλά και προς το κοινό του, υπονοώντας ότι δίνει δυναμικά το παρόν με τις καινούριες του συνθέσεις. Είναι μία κίνηση που συνηθίζουν οι καλλιτέχνες που αισθάνονται πως χρειάζονται μία καινούρια αρχή. Ως εδώ όλα ακούγονται πολύ θετικά, δεδομένου ότι όντως κυκλοφόρησε έναν καλό δίσκο.
Το πρόβλημα όμως προκύπτει στο ότι πρόκειται για έναν δίσκο σχετικά χαλαρό όσον αφορά το tempo με αποτέλεσμα όταν τον παίζεις σχεδόν ολόκληρο στη συναυλία, το κέφι να έχει μεταπτώσεις. Μη το πάρετε στραβά, δεν είναι κακό να ρίχνει τις στροφές ο Nick. Όμως το συγκεκριμένο setlist άφηνε το κοινό να χαλαρώνει, να αποφεύγει το χορό κατά τόπους και μερικούς από εμάς να αναρωτιόμαστε που κρύφτηκαν παλιές συνθέσεις όπως το "Is That Clear" και το "The Old Place". Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Nick ήταν απλά διεκπεραιωτικός. Κάθε άλλο.
Με τον καθαρό ήχο της κιθάρας του να εκμεταλεύεται το επαγγελματικό παίξιμο του rhythm section, ξεκίνησε με το "Song For Winners" και το "Wreck The Rod" για να ταρακουνήσει λίγο τα νερά με το "I Had Some Money" και το "Dead Room". Το καινούριο και γκρουβάτο "Ι Feel An Urge" έδωσε τη σκυτάλη στο instrumental "El Viv" όπου βοήθησε και η σαξοφωνίστρια Paula Henderson. Από το set δεν έλειψε το πιο γνωστό - αλλά όχι καλύτερο - τραγούδι του , το "Kachi" (που έγινε γνωστό από το remix των Ofenbach) και το "Some Place" που όντως άναψε τα αίματα πάνω στην κόψη του Encore. Εκεί λοιπόν που κάτι πήγαινε να γίνει, ο Waterhouse έκλεισε τη συναυλία με αποκλιμάκωση, ρίχνοντας τους τόνους με το - ωραιότατο κατά τα άλλα - "LA Turnaround" και ένα reprise του instrumental "El Viv". Ήταν δηλαδή σαν να μην έκανε ολόκληρο τον κύκλο της η συναυλία.
Όπως λέει ένας τοπικός θρύλος, τις πρώτες φορές που ένας καλλιτέχνης επισκέπτεται μια χώρα, υπάρχει ένα momentum. Δεν είναι ότι το momentum χάθηκε εντελώς σε αυτή τη τρίτη εμφάνιση του Nick Waterhouse στην Ελλάδα, αφού μιλάμε για μία αρκετά καλή συναυλία στην οποία πολλοί φώναξαν και χόρεψαν και οι περισσότεροι την ευχαριστήθηκαν. Όμως δεν πέρασε αυτή τη λεπτή γραμμή που θα την έκανε να ξεχωρίσει στη ζούγκλα των συναυλιακών μας αναμνήσεων, κάτι που τις προηγούμενες φορές ο Nick είχε καταφέρει.
Nick Waterhouse Setlist
Which Was Whit
Song For Winners
It's Your Voodoo Working (Charles Sheffield cover)
Wreck The Rod
I Had Some Money
Black Glass (Adopt or Die)
Dead Room
Sleepin' Pills
I Feel An Urge
Don't You Forget It
Wherever She Goes
El Viv & band introduction
Say I Wanna Know
Kachi
Undedicated
It's Time
This Is A Game
If You Want Trouble
Some Place
Encore
Raina
La Turnaround
El Viv (reprise)
Σχετικό θέμα