Ο Frank Turner έχει καταφέρει μια πολύ αξιόλογη πορεία τα τελευταία χρόνια. Από ατελείωτες βραδιές στα μικρά μαγαζιά της Αγγλίας, σε δέκα συνεχόμενα Reading & Leeds Festival, μέσα από εμφάνιση στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου, αρκετούς δίσκους και δύο βιβλία. Στη χώρα μας έρχεται για πρώτη φορά την ερχόμενη εβδομάδα για να ανοίξει τις συναυλίες των Dropkick Murphys.
Αυτόν τον καιρό μόλις έχει επιστρέψει από το φεστιβάλ που οργάνωσε για τρίτη χρονιά, φέτος έγινε στη Βοστόνη, και ετοιμάζεται για την καλοκαιρινή περιοδεία. Βρήκε, λοιπόν, λίγο χρόνο για να μας απαντήσει σε ορισμένες ερωτήσεις για όλα τα παραπάνω, αλλά και τον επερχόμενο δίσκο του.
Mix Grill: Περιοδεύεις πολύ και μόλις επέστρεψες από το φεστιβάλ που διοργανώνεις, το Lost Evenings*. Ήταν το φεστιβάλ αυτό κάτι που είχες στο μυαλό από το ξεκίνημα της καριέρας σου;
Frank Turner: Πάντα ήθελα να είμαι ένας καλλιτέχνης που περιοδεύει πολύ, μεγάλωσα με ινδάλματα συγκροτήματα όπως οι Black Flag που ήταν συνέχεια στο δρόμο. Το Lost Evenings είναι μια νεότερη ιδέα και αν μου έλεγες πριν από χρόνια πως θα είχα το δικό μου φεστιβάλ θα σκεφτόμουν πως είσαι τρελός. Είναι πολύ πολύ ωραίο που το έχω και πηγαίνει καλά!
MG: Πριν από δέκα χρόνια έπαιζες σε πολλά μικρά και άγνωστα μέρη και επισκεπτόσουν αρκετές μικρές ευρωπαϊκές χώρες, αλλά ποτέ δεν έπαιξες τόσο νοτιοανατολικά στην Ευρώπη. Είχες ξαναπροσπαθήσει να επισκεφτείς αυτές τις χώρες;
FT: Πάντα το ήθελα - ήθελα να παίξω παντού και νιώθω πολύ τυχερός που μπορώ να ταξιδεύω στον κόσμο απλά επειδή παίζω μουσική. Μ' αρέσει να προσπαθώ να γνωρίσω καινούριους ανθρώπους, να επισκεφτώ νέα μέρη, να μάθω καινούρια πράματα. Ήρθα στην Ελλάδα για διακοπές όταν ήμουν 14, με ένα σχολικό ταξίδι ιστορίας, αλλά δεν έχω ξανάρθει από τότε. Χαίρομαι που το διορθώνω αυτό, και φέρνω και την κιθάρα μου!
MG: Υπάρχουν αρκετοί μουσικόφιλοι που σε ακολουθούν με πάθος και σχεδόν με έναν οργανωμένο τρόπο. Ξέρω πως αρκετοί θα ταξιδέψουν ως την Ελλάδα και τη Βουλγαρία από το Ηνωμένο Βασίλειο και αλλού. Επηρεάζει αυτή η «κοινότητα» τις αποφάσεις σου όταν σχεδιάζεις τους προορισμούς της επόμενης περιοδείας;
FT: Νομίζω πως οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό είναι υπέροχοι, αλλά προσπαθώ να σκέφτομαι τον κόσμο σε πόλεις ή χώρες που δεν μπορούν να ταξιδέψουν προς τις συναυλίες μου και προσπαθώ να καταφέρω να φέρω τις συναυλίες μου σε αυτούς, όποτε μπορώ.
MG: Πώς νιώθεις αυτόν τον καιρό που παίζεις σε μικρότερα μέρη ή ανοίγεις συναυλίες άλλων σε μικρότερες χώρες/αγορές;
Νιώθω ωραία, νιώθω πως είναι «old school». Έχω δουλειά να κάνω για να κερδίσω μερικούς καινούριους φίλους στην Ελλάδα και στη Βουλγαρία, και είμαι ενθουσιασμένος που θα το κάνω.
MG: Ας επιστρέψουμε στο Lost Evenings, μπορείς να μας πεις για την πρώτη του φορά στις ΗΠΑ και πόσο διαφορετικό νομίζεις πως ήταν από την βρετανική εκδοχή; Πότε πρωτοσκέφτηκες να το πας στις ΗΠΑ;
FT: Πάντα ήθελα το Lost Evenings να είναι κάτι που ταξιδεύει. Το κάναμε δύο φορές στο Λονδίνο το 2017 και ήταν ένα νέο εγχείρημα για όλους μας. Στις ΗΠΑ ήταν θαυμάσιο το ότι μπορέσαμε να το κάνουμε τόσο μακριά από το σπίτι. Επίσης πήγε καλά επειδή κάθε χρόνο βελτιώνεται καθώς η ομάδα μου κι εγώ βελτιωνόμαστε από όλες τις απόψεις. Ελπίζω του χρόνου να βελτιωθούμε ακόμα περισσότερο.
MG: Και για το Lost Evenings IV στο Βερολίνο το 2020; Νομίζω είναι αρκετά μακρινό αυτό, αλλά έχεις σκεφτεί νέα πράγματα να δοκιμάσεις εκεί (σχετικά με το Brexit ή όχι);
FT: Πάντα ψάχνουμε τρόπους να βελτιώσουμε και να διευρύνουμε το φεστιβάλ, οπότε ευελπιστώ πως το LE4 θα είναι το καλύτερο ως τώρα. Θέλω να καταφέρω να υπάρχουν πολλή γερμανική και ευρωπαϊκή μουσική. Όσο για το Brexit, «urgh», κανείς δεν ξέρει πώς θα πάει αυτό. Υποψιάζομαι πως για μεγαλύτερα περιοδεύοντα συγκροτήματα τα πράγματα δεν θα είναι τόσο περίπλοκα, αλλά οι επιπτώσεις σε μικρότερες περιοδείες πιθανώς θα είναι πολύ μεγαλύτερες. Θα δούμε εν καιρώ, υποθέτω.
MG: Πάνε δυο μήνες που κυκλοφόρησες το δεύτερο βιβλίου σου. Τόσο αυτό όσο και το προηγούμενο πραγματεύονται κυρίως τα πρώτα χρόνια της πορείας σου στη μουσική. Τι θα έλεγες πως ήταν (ή είναι, ίσως) η κύρια πηγή έμπνευσης για αυτά τα εγχειρήματα;
FT: Υποθέτω πως ως παιδί ο κόσμος μάλλον θα στοιχημάτιζε πως θα έγραφα ένα βιβλίο πριν γίνω τραγουδιστής, ήμουν βιβλιοφάγος από όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου. Είναι ωραία πρόκληση για μένα, πολύ διαφορετική από το να γράφω και να ηχογραφώ μουσική. Είμαι χαρούμενος με τα δύο βιβλία που έχω, την επόμενη φορά ίσως προσπαθήσω να γράψω για κάτι διαφορετικό από εμένα και τη μουσική μου!
MG: Βλέπεις τον εαυτό σου να δουλεύει σε άλλο βιβλίο σύντομα; Έχεις σκεφτεί να γράψεις (και να εκδόσεις) κάτι που να μη σχετίζεται με τη δουλειά σου ως μουσικός;
FT: Χα, κοίτα παραπάνω! Ναι, πιστεύω πως αυτό θα ήταν μια μεγαλύτερη και καλύτερη πνευματική πρόκληση για μένα. Έχω μερικές ιδέες, αλλά επίσης ξέρω πόση δουλειά χρειάζεται η υλοποίηση τους, οπότε θα πάρει λίγο καιρό πριν πραγματοποιήσω οποιαδήποτε απ' αυτές...
MG: Ποτέ δεν ήσουν στάσιμος ή κολλημένος σε μια μουσική φόρμα που φαινόταν να δουλεύει. Ποια είναι η προσέγγισή σου σε νέες μουσικές προκλήσεις και πότε επιλέγεις να τις αγκαλιάσεις;
FT: Μάλλον πιστεύω πως οι καλλιτέχνες έχουν χρέος να συνεχίζουν να αλλάζουν. Αν κάνω ένα δίσκο σε ένα ύφος και νιώθω πως πήγε τόσο καλά όσο θα μπορούσε να πάει, αυτό είναι λόγος για μένα να προσπαθήσω να αλλάξω και να κάνω κάτι διαφορετικό, να προκαλέσω τον εαυτό μου. Οι παλιοί δίσκοι ακόμα υπάρχουν, απλά δεν θέλω να επαναλαμβάνω τον εαυτό μου.
MG: Η συνεργασία σου με τους Choir Choir Choir! στο πρόσφατο EP ήταν μια ενδιαφέρουσα κίνηση που έπιασε. Πώς έγινε; Σχεδιάζεις άλλες συνεργασίες στο κοντινό μέλλον;
FT: Ήταν τόσο ωραίο. Κάνουν αυτού του είδους τις συνεργασίες και ήρθαν σε επαφή ρωτώντας αν θα με ενδιέφερε να συμμετέχω. Το να δουλεύεις σε ένα δωμάτιο γεμάτο τραγουδιστές όπως αυτοί είναι κάτι πολύ φυσικό, πολύ διαφορετικό από το να δουλεύεις με ένα συγκρότημα. Το απόλαυσα πολύ.
MG: Πρόσφατα ανέφερες πως δουλεύεις τον επόμενο δίσκο. Θα μπορούσες να μοιραστείς μερικές λεπτομέρειες σχετικά με τη δημιουργική διαδικασία ή το πότε σκοπεύεις να κυκλοφορήσει;
FT: Έχω ένα νέο δίσκο στο «μανίκι», ναι, νομίζω θα έχει κυκλοφορήσει μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. Είμαι ενθουσιασμένος γι' αυτό. Είναι πολύ διαφορετικό (ελπίζω!) - είναι ένας ιστορικός δίσκος, δεκατρία τραγούδια για διάφορες γυναικείες ιστορικές προσωπικότητες που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστές. Έχω και ένα ελληνικό θέμα εκεί, τη Βυζαντινή πριγκίπισσα Κασσιανή. Ανυπομονώ να το ακούσει ο κόσμος.
MG: Η τελευταία μου ερώτηση είναι κυρίως για τους Έλληνες φίλους. Έχω αρκετά επιχειρήματα για να πείσω κάποιον να έρθει νωρίς στις βραδιές των Dropkick Murphys για να δει και το δική σου εμφάνιση, αλλά τι θα έλεγες εσύ στον κόσμο εδώ πέρα;
FT: Είμαι ενθουσιασμένος που θα έρθω και θα παίξω στην Ελλάδα για πρώτη φορά. Διάβαζα αρχαία ελληνικά για περίπου δέκα χρόνια όταν ήμουν παιδί και έχω ένα αρχαίο ρητό σε τατουάζ στον καρπό μου. Ξέρω πως δεν είναι το ίδιο με τη σύγχρονη γλώσσα, αλλά θα προσπαθήσω να τραγουδήσω ένα από τα τραγούδια μου στα ελληνικά στις συναυλίες...
MG: Σε ευχαριστούμε για το χρόνο σου!
FT: Τα λέμε σύντομα!
*Το Lost Evenings Festival πήρε το όνομά του από ένα στίχο του "I Knew Prufrock Befor He Got Famous", το πρώτο τραγούδι του δεύτερου δίσκου του "Love Ire & Song" το 2008:
Life is about love, last minutes and lost evenings.