Από την προηγούμενη Τετάρτη επέστρεψε ανανεωμένο στις αθηναϊκές θεατρικές σκηνές για δεύτερη χρονιά το παραμύθι του Γιάννη Αγγελάκη και της θεατρικής Ομάδας «ΑντιΤέχνη», με τίτλο «Μέχρι να μας ενώσει ο θάνατος» στο θέατρο Studio Μαυρομιχάλη.
Το Μixgrill συνομίλησε με τον δημιουργό της παράστασης, Γιάννη Αγγελάκη, τόσο για την παράσταση όσο και για τον χώρο του θεάτρου γενικότερα.
Κατερίνα Αδαμοπούλου: Μετά την περσινή σας πορεία στο θέατρο ΠΚ, η παράσταση παρουσιάζεται φέτος για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν, αυτή την φορά στο Studio Mαυρομιχάλη, πείτε μας λίγο λόγια για την υπόθεση του έργου;
Γιάννης Αγγελάκης: Το έργο μιλάει για μία πριγκίπισσα που μετά από τον θάνατο των γονιών της για να στεφθεί βασίλισσα είναι αναγκασμένη να παντρευτεί, ένα σκιάχτρο που είναι ερωτευμένο μαζί της, μία κομμώτρια που έχει τον καημό να παντρευτεί έναν πρίγκιπα και ένα κοράκι που επί της ουσίας κινεί τα νήματα.
Κ.Α: Από την υπόθεση συμπεραίνουμε ότι το έργο έχει ως κεντρικό άξονα το στοιχείο της αγάπης και τις δυσκολίες που αυτή συναντά προκειμένου να φτάσει στην πραγμάτωση της. Εσείς πως θα περιγράφατε το έργο; Μιλώντας από την μεριά του δημιουργού, ποιο μήνυμα, ποια ιστορία επιθυμείτε να μεταφέρετε στην σκηνή και στους θεατές;
Γ.Α: Όντως ο κεντρικός άξονας είναι το στοιχείο της αγάπης. Ένας δεύτερος κεντρικός άξονας βέβαια είναι ο θάνατος, καθώς βοηθάει αρκετά στην εξέλιξη της ιστορίας. Το έργο είναι ένα σκοτεινό παραμύθι. Ούτως ή άλλως με παραμύθια μεγαλώσαμε, αυτά μας διάβαζαν όταν ήμασταν μικροί. Ένα μήνυμα είναι να μη σταματήσουμε να ψάχνουμε την αληθινή αγάπη κι ένα ακόμα είναι να είμαστε αισιόδοξοι κι ας φαίνονται όλα μαύρα.
Κ.Α: Διαβάζουμε ότι το «Μέχρι να μας ενώσει ο Θάνατος» είναι ταυτόχρονα ένα παραμύθι ενηλίκων και μια μαύρη κωμωδία. Οι ιστορίες των Αδερφών Γκριμ ή η σκοτεινή κωμωδία, όπως ορίζεται από τον Μπρετόν, είναι επιρροές για το κείμενο σας;
Γ.Α: Σαφώς και οι αδερφοί Γκριμ με έχουν επηρεάσει καθώς οι αρχικές εκδοχές των ιστοριών τους είναι πολύ πιο σκοτεινές από αυτές που γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος. Επίσης ο όρος μαύρο χιούμορ ή μαύρη κωμωδία που επινοήθηκε από τον Μπρετόν ερμηνεύοντας τα γραπτά του Τζόναθαν Σουίφτ, του οποίου το διασημότερο έργο είναι «Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ», ταιριάζει πολύ στο κείμενο μου.
Κ.Α: Ποια θα λέγατε ότι ήταν η πηγή έμπνευσης για την συγγραφή του κειμένου; Ποιο ήταν το ερέθισμα που γέννησε την ιδέα και σας παρακίνησε στην υλοποίηση της;
Γ.Α: Πηγαίνοντας να κάνω ένα σεμινάριο παραμυθιού με τον Βασίλη Μαυρογεωργίου ήθελα να γράψω ένα παραμύθι που να έχει μέσα ένα σκιάχτρο κι ένα κοράκι. Δεν είχα ιδέα ποιοι άλλοι χαρακτήρες θα εμφανίζονται ή ποια θα είναι η εξέλιξη της ιστορίας. Μέσα στο σεμινάριο για παράδειγμα «γεννήθηκε» η πριγκίπισσα, ενώ το κομμωτριάκι είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Από κει και πέρα, πηγές έμπνευσης υπήρξαν πολλές, άνθρωποι, τόποι, περιστατικά, μουσικές βοήθησαν στο να γίνει ένα προσχέδιο κι από κει και πέρα η ίδια η ιστορία με οδηγούσε στο πώς πρέπει να εξελιχθούν τα πράγματα μέχρι το τέλος.
Κ.Α: Το «Μέχρι να μας ενώσει ο Θάνατος» ξεκίνησε την θεατρική του σταδιοδρομία το 2018 από την σκηνή του θεάτρου Επί Κολωνώ στο πλαίσιο του φεστιβάλ OFF OFF Athens Theater Festival με 2 γυναίκες ηθοποιούς. Στην συνέχεια οι 2 ρόλοι πέρασαν σε αντρικά χέρια, ενώ από πέρυσι ο αριθμός των ηθοποιών αυξήθηκε. Πόσο έχει αλλάξει η ταυτότητα της παράστασης μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα;
Γ.Α: Έχει αλλάξει αρκετά σαν κείμενο το οποίο είναι μεγαλύτερο σε έκταση από την εκδοχή που παρουσιάστηκε στο Επί Κολωνώ, έχει προστεθεί κείμενο δηλαδή, και έχουν διορθωθεί σημεία που δε μου άρεσαν. Από την άλλη, ο βασικός κορμός της παράστασης παραμένει ο ίδιος αλλά αυτό που αλλάζει είναι το πως εκμεταλλεύεσαι τον κάθε χώρο καθώς πρόκειται για τέσσερις διαφορετικές σκηνές (Επί Κολωνώ, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ΠΚ, Studio Μαυρομιχάλη).
Κ.Α: Έχετε αναφέρει ότι η κρίση (σ.σ. η οικονομική) σας έκανε να αντιληφθείτε το θέατρο ως μια μορφή ψυχοθεραπείας. Νιώθετε ότι πρόκειται για μια αμφίδρομη σχέση ψυχοθεραπείας μεταξύ ηθοποιού και θεατή;
Γ.Α: Ωραία ερώτηση αυτή. Νομίζω ότι για τους ηθοποιούς η δουλειά τους είναι η ψυχοθεραπεία τους, δε ξέρω αν έχουν να πάρουν κάτι από τον θεατή οπότε θα έλεγα ότι δεν υπάρχει αμφίδρομη σχέση.
Κ.Α: Πόσο εύκολο είναι να δημιουργεί κάποιος στην Ελλάδα του 2019, ειδικά όταν βρίσκεται στα πρώτα καλλιτεχνικά του βήματα;
Γ.Α: Για μένα έχει υπάρξει πολύ δύσκολο, για άλλους μπορεί να είναι πιο εύκολο. Σίγουρα δε μπορείς να ζήσεις από το θέατρο οπότε αναγκάζεσαι να κάνεις και άλλες δουλειές ταυτόχρονα.
Κ.Α: Είστε μέλος της ομάδας «ΑντιΤέχνη». Υπό ποιες συνθήκες γεννήθηκε; Και πως προέκυψε το συγκεκριμένο όνομα; Είναι δηλωτικό του πως αντιλαμβάνεστε τα όρια της Τέχνης, αν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν τέτοια;
Γ.Α: Δηλώνοντας συμμετοχή στο Off Off Athens έψαχνα ένα όνομα μοναδικό. Για παράδειγμα αν ψάξεις στο YouTube αντιτέχνη μας εμφανίζει στα πρώτα αποτελέσματα οπότε νομίζω ότι πέτυχα διάνα. «Αντιτέχνη» είναι η απόρριψη του ορισμού της τέχνης και η συνεχής αμφισβήτηση της. Ο Πικάσο έχει πει «κάθε πράξη δημιουργίας είναι πρώτα μία πράξη καταστροφής» ενώ ο Μπακούνιν έχει δηλώσει ότι «η καταστροφή είναι δημιουργία». Μιλώντας με έναν φίλο μου μετά την παράσταση στο Επί Κολωνώ και ρωτώντας τον αν του άρεσε αυτός μου απάντησε «Ήταν πραγματικά αντιτέχνη». Εννοώντας δηλαδή ότι δεν του άρεσε καθόλου. Άρα και εγώ, με το όνομα αυτό, προλαβαίνω όσους πουν το ίδιο πράγμα και τρόπον τινά τους προειδοποιώ για το τι θα έρθουν να δουν. Από την άλλη βέβαια έχω δει μέσα στα χρόνια τόσες πολλές κακές παραστάσεις από ανθρώπους που κάνουν τέχνη, οπότε ίσως είναι καλύτερα να κάνω «ΑντιΤέχνη».
Πληροφορίες Παράστασης
Η παράσταση «Μέχρι να μας Ενώσει ο Θάνατος» ανεβαίνει κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15 στο Studio Μαυρομιχάλη, ως και την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου.
Επιπρόσθετες πληροφορίες για την παράσταση μπορείτε να βρείτε εδώ, ενώ μπορείτε να προμηθευτείτε το εισιτήριο σας εδώ.