Η πρώτη μέρα του πιο επιτυχημένου, από πλευράς line up, Ελληνικού festival ξεκίνησε στις 18.30 ακριβώς, όπως είχε ανακοινωθεί στο πρόγραμμα. Αφού αφήσαμε το αυτοκίνητο στον τεράστιο χώρο του parking, προχωρήσαμε προς την είσοδο, ενώ οι White Lies βρίσκονταν ήδη στη σκηνή υπό ευνοϊκές καιρικές συνθήκες. Δεν είναι πολλά τα συγκροτήματα που έχουν την τύχη να παίζουν σε κάποιο καλοκαιρινό festival, απόγευμα Ιουνίου με δροσερό αεράκι...Το Λονδρέζικο συγκρότημα έμεινε στη σκηνή για περίπου 50 λεπτά, παίζοντας κομμάτια από το φετινό ντεμπούτο τους με highlights τα Death, A place to hide και βέβαια τα hit singles To lose my life και Farewell to the fairground. Η παρουσία στη σκηνή και η φωνή του τραγουδιστή Harry Mc Veigh παραπέμπει έντονα στον Ian Curtis, αλλά και στον Julian Cope, όπως επίσης και το παίξιμο του drummer του group Harry Mc Veigh σε αυτό του Stephen Morris των Joy Division. Οι επιρροές δεν κρύβονται! Το συγκρότημα έχει αποκτήσει ήδη οπαδούς στην πατρίδα μας- άλλωστε ο σκοτεινός ήχος έχει πάντα φανατικό κοινό εδώ – και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα ξαναδούμε σύντομα live το συγκρότημα.
Το festival συνεχίζει να μας εκπλήσει με την εκπληκτική του και πρωτόγνωρη για ελληνική διοργάνωση ακρίβειά στην τήρηση του προγράμματος. Έτσι, μετά τις ευχάριστες μουσικές επιλογές του dj Φώτη Βαλλάτου στο ενδιάμεσο κενό, οι Starsailor ξεκινούν το set τους. Από την αρχή ξεχωρίζει η ηγετική φυσιογνωμία του τραγουδιστή τους James Walsh και εκτός από κομμάτια από το φετινό τους album All the plans, δεν ξεχνούν τα τραγούδια που τους έκαναν γνωστούς: Alcoholic, Poor misguided fool, Four to the floor, Silence is easy, ενώ αφήνουν για το τέλος του σαρανταπεντάλεπτου set τους τα Tell me it’s not over και το Good Souls. Σαν επίλογο μπορούμε να αναφέρουμε ότι οι Starsailor είναι ένα συγκρότημα που σίγουρα δεν απογοητεύει στην σκηνή.