Όλες οι απορίες σας θα λυθούν, καθώς μιλήσαμε μαζί του με αφορμή την επερχόμενη συναυλία του στο Fuzz Club την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου. Μη τον χάσετε!
Ξενοφών Καράμπαλης: Nick, καλησπέρα! Σου τηλεφωνώ από Ελλάδα! Φαντάζομαι είσαι στο δρόμο για το Μιλάνο τώρα. Συγχαρητήρια για το tour, οι περισσότερες συναυλίες είναι sold out.
Nick Waterhouse: Καλησπέρα, Ξενοφών! Σε ευχαριστώ πολύ! Όντως είμαστε στο δρόμο, έχουμε λίγο ακόμα.
ΞΚ: Κυκλοφόρησες ένα καινούριο τραγούδι, το "I'm Due For A Heartache" το οποίο βέβαια δεν είναι ακριβώς καινούριο. Συνδέεται με τον τελευταίο δίσκο σου, αλλά δείχνει την κατεύθυνση που θα ακολουθήσεις στο επόμενο project σου; Ή ο καινούριος δίσκος σου θα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό;
NW: Κοίταξε, βλέπω τις δουλείες μου σαν κάτι συνεχόμενο. Δεν τα διαχωρίζω απαραίτητα. Βέβαια αυτή τη στιγμή είμαι στη διαδικασία που γράφω τραγούδια και προσπαθώ να δω πώς θα αντιμετωπίσω την επόμενη δουλειά μου. Έχει σίγουρα σχέση με τις εμπειρίες μου στην περιοδεία. Τώρα, το συγκεκριμένο τραγούδι δεν μου ταίριαζε στο δίσκο "Nick Waterhouse" και γι αυτό δεν το συμπεριέλαβα. Δεν άνηκε σε αυτό το σύνολο κομματιών. Όμως πρέπει να σου πω πως παρόλο που ο επόμενος δίσκος δεν έχει ολοκληρωθεί, σίγουρα θα έχει ομοιότητες με το "I'm Due For A Heartache".
ΞΚ: Συνεχίζοντας με την τελευταία σου δουλεία, ο δίσκος μού φάνηκε πως είχε την ενέργεια που αποτυπώνεις στις ζωντανές σου εμφανίσεις. Είχε αυτή την "live" αίσθηση. Αυτό έγινε στοχευμένα ή ήταν αποτέλεσμα της χημείας της μπάντας;
NW: Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Σίγουρα δεν ήταν ο στόχος μου για κάτι τέτοιο, αλλά είναι πολύ ωραίο που βγήκε αυτό το αποτέλεσμα. Θα έλεγα πως ήταν λόγω της τριβής που είχαμε ως μουσικοί στην περιοδεία και αποτυπώθηκε στο studio. Επίσης η ηχογράφηση έγινε σχετικά γρήγορα, οπότε υπάρχει αυτή η ενέργεια, ώστε η ολοκλήρωση του δίσκου να βγει έτσι όπως το είχα οραματιστεί και σε πιο στενά χρονικά πλαίσια. Έτσι ο ήχος που περιγράφεις έχει μια πιο ωμή πλευρά, αν και όχι απαραίτητα ακατέργαστη.
ΞΚ: Τι αλλαγές βλέπεις στο τρόπο που γράφεις μουσική από το "Time’s All Gone" μέχρι τώρα; Τι εξελίχθηκε για σένα στην δημιουργική διαδικασία;
NW: Στην αρχή, όταν έγραφα το "Time’s All Gone" λειτουργούσα πιο αναγνωριστικά, ψάχνοντας πού θέλω να φτάσω τις συνθέσεις μου. Δεν ήμουν τόσο σίγουρος για κάποια κομμάτια της ηχογράφησης, αλλά και της παραγωγής. Τώρα πια η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική. Η ισορροπία και η μακροχρόνια σχέση που έχω με την μπάντα μου με ωθούν να πηγαίνω σε αχαρτογράφητα για μένα μέρη - όσον αφορά πάντα την ποικιλία μουσικοσυνθετικών προσεγγίσεων - και μου δίνει κίνητρο για φτάσω ακόμα πιο μακρυά.
ΞΚ: Το "Katchi" ήταν ένα κομμάτι σου που ανέβηκε στη κορυφή των charts. Το αυθεντικό αλλά και το remix παίχτηκαν πολύ στο ραδιόφωνο. Μπαίνεις στον πειρασμό να το «αντιγράψεις» ώστε να επαναληφθεί η επιτυχία;
NW: Είναι αλήθεια πως είναι εύκολο να πέσεις σε αυτή τη παγίδα. Το συναίσθημα να έχεις ένα τραγούδι και να ακούγεται παντού είναι εξαιρετικό. Πολλοί καλλιτέχνες μπαίνουν στον πειρασμό να αντιγράψουν τη δομή του σε επόμενο δίσκο. Πρέπει να είσαι προσεκτικός με κάτι τέτοιο, καθώς είναι μία λάθος προσέγγιση. Προσωπικά δεν βλέπω τη μουσική έτσι. Προχωράω μπροστά. Θεωρώ ότι αυτό είναι το υγιές. Δεν μπορείς βέβαια να αποκλείσεις κοινά στοιχεία που μπορεί να υπάρχουν σε συνθέσεις σου, όμως ο τρόπος που γράφω μουσική και σκέφτομαι είναι πολύ διαφορετικός. Δηλαδή δεν ετοιμάζω κομμάτια με γνώμονα την εμπορική επιτυχία.
ΞΚ: Συνεχίζοντας με το ραδιόφωνο, τώρα πια το κιθαριστικό rock 'n' roll πολλές φορές αντικαθίσταται από ηλεκτρονική μουσική που βασίζεται σε beats και samples. Τι πιστεύεις για αυτό; Η οργανική μουσική θα επανέλθει στις μουσικές προτιμήσεις του κόσμου;
Ξενοφών Καράμπαλης: Nick, καλησπέρα! Σου τηλεφωνώ από Ελλάδα! Φαντάζομαι είσαι στο δρόμο για το Μιλάνο τώρα. Συγχαρητήρια για το tour, οι περισσότερες συναυλίες είναι sold out.
Nick Waterhouse: Καλησπέρα, Ξενοφών! Σε ευχαριστώ πολύ! Όντως είμαστε στο δρόμο, έχουμε λίγο ακόμα.
ΞΚ: Κυκλοφόρησες ένα καινούριο τραγούδι, το "I'm Due For A Heartache" το οποίο βέβαια δεν είναι ακριβώς καινούριο. Συνδέεται με τον τελευταίο δίσκο σου, αλλά δείχνει την κατεύθυνση που θα ακολουθήσεις στο επόμενο project σου; Ή ο καινούριος δίσκος σου θα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό;
NW: Κοίταξε, βλέπω τις δουλείες μου σαν κάτι συνεχόμενο. Δεν τα διαχωρίζω απαραίτητα. Βέβαια αυτή τη στιγμή είμαι στη διαδικασία που γράφω τραγούδια και προσπαθώ να δω πώς θα αντιμετωπίσω την επόμενη δουλειά μου. Έχει σίγουρα σχέση με τις εμπειρίες μου στην περιοδεία. Τώρα, το συγκεκριμένο τραγούδι δεν μου ταίριαζε στο δίσκο "Nick Waterhouse" και γι αυτό δεν το συμπεριέλαβα. Δεν άνηκε σε αυτό το σύνολο κομματιών. Όμως πρέπει να σου πω πως παρόλο που ο επόμενος δίσκος δεν έχει ολοκληρωθεί, σίγουρα θα έχει ομοιότητες με το "I'm Due For A Heartache".
ΞΚ: Συνεχίζοντας με την τελευταία σου δουλεία, ο δίσκος μού φάνηκε πως είχε την ενέργεια που αποτυπώνεις στις ζωντανές σου εμφανίσεις. Είχε αυτή την "live" αίσθηση. Αυτό έγινε στοχευμένα ή ήταν αποτέλεσμα της χημείας της μπάντας;
NW: Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Σίγουρα δεν ήταν ο στόχος μου για κάτι τέτοιο, αλλά είναι πολύ ωραίο που βγήκε αυτό το αποτέλεσμα. Θα έλεγα πως ήταν λόγω της τριβής που είχαμε ως μουσικοί στην περιοδεία και αποτυπώθηκε στο studio. Επίσης η ηχογράφηση έγινε σχετικά γρήγορα, οπότε υπάρχει αυτή η ενέργεια, ώστε η ολοκλήρωση του δίσκου να βγει έτσι όπως το είχα οραματιστεί και σε πιο στενά χρονικά πλαίσια. Έτσι ο ήχος που περιγράφεις έχει μια πιο ωμή πλευρά, αν και όχι απαραίτητα ακατέργαστη.
ΞΚ: Τι αλλαγές βλέπεις στο τρόπο που γράφεις μουσική από το "Time’s All Gone" μέχρι τώρα; Τι εξελίχθηκε για σένα στην δημιουργική διαδικασία;
NW: Στην αρχή, όταν έγραφα το "Time’s All Gone" λειτουργούσα πιο αναγνωριστικά, ψάχνοντας πού θέλω να φτάσω τις συνθέσεις μου. Δεν ήμουν τόσο σίγουρος για κάποια κομμάτια της ηχογράφησης, αλλά και της παραγωγής. Τώρα πια η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική. Η ισορροπία και η μακροχρόνια σχέση που έχω με την μπάντα μου με ωθούν να πηγαίνω σε αχαρτογράφητα για μένα μέρη - όσον αφορά πάντα την ποικιλία μουσικοσυνθετικών προσεγγίσεων - και μου δίνει κίνητρο για φτάσω ακόμα πιο μακρυά.
ΞΚ: Το "Katchi" ήταν ένα κομμάτι σου που ανέβηκε στη κορυφή των charts. Το αυθεντικό αλλά και το remix παίχτηκαν πολύ στο ραδιόφωνο. Μπαίνεις στον πειρασμό να το «αντιγράψεις» ώστε να επαναληφθεί η επιτυχία;
NW: Είναι αλήθεια πως είναι εύκολο να πέσεις σε αυτή τη παγίδα. Το συναίσθημα να έχεις ένα τραγούδι και να ακούγεται παντού είναι εξαιρετικό. Πολλοί καλλιτέχνες μπαίνουν στον πειρασμό να αντιγράψουν τη δομή του σε επόμενο δίσκο. Πρέπει να είσαι προσεκτικός με κάτι τέτοιο, καθώς είναι μία λάθος προσέγγιση. Προσωπικά δεν βλέπω τη μουσική έτσι. Προχωράω μπροστά. Θεωρώ ότι αυτό είναι το υγιές. Δεν μπορείς βέβαια να αποκλείσεις κοινά στοιχεία που μπορεί να υπάρχουν σε συνθέσεις σου, όμως ο τρόπος που γράφω μουσική και σκέφτομαι είναι πολύ διαφορετικός. Δηλαδή δεν ετοιμάζω κομμάτια με γνώμονα την εμπορική επιτυχία.
ΞΚ: Συνεχίζοντας με το ραδιόφωνο, τώρα πια το κιθαριστικό rock 'n' roll πολλές φορές αντικαθίσταται από ηλεκτρονική μουσική που βασίζεται σε beats και samples. Τι πιστεύεις για αυτό; Η οργανική μουσική θα επανέλθει στις μουσικές προτιμήσεις του κόσμου;
NW: Είναι η αλήθεια ότι δεν ασχολούμαι με το εμπορικό ραδιόφωνο, αλλά πιστεύω πως δε θα μπορούσα να αποφασίσω για τις προτιμήσεις του κόσμου. Θα υπερασπίζομαι τη μουσική μου, σίγουρα, αλλά αν το ευρύ κοινό στρέφεται προς άλλα είδη, μάλλον είναι μέρος ενός κύκλου. Η μουσική θα είναι πάντα εκεί όσο παίζεται από μας και ακόμα και σε μικρότερη κλίμακα δεν θα χάσει φυσικά την αξία της.
ΞΚ: Nick, αν είχες τη δυνατότητα να φτιάξεις μία μπάντα όπως το "Million Dollar Quartet" της Sun Records (στο οποίο συμμετείχαν ο Elvis Presley, Jerry Lee Lewis, ο Carl Perkins, και ο Johnny Cash), αν και τεχνικά το συγκεκριμένο ήταν ένα μεγάλο jam session, ποιους θα συμπεριλάμβανες;
NW: Μέσα σε αυτό το group σίγουρα θα έβαζα μέλη της μπάντας μου, αλλά και τον Matt Correia των Allah-Las - που έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές - να παίζει bongos! Σκέφτομαι καιρό να στήσω ένα ιδιότυπο super group όπως το περιγράφεις, απλά θέλει χρόνο και οργάνωση.
ΞΚ: Κάτι τέτοιο ακούγεται πολύ ενδιαφέρον, Nick! Πρέπει να το κάνεις.
NW: Δεν είναι; Πρέπει να κάτσω να το στήσω να δούμε πώς θα λειτουργούσε καλύτερα και τι κομμάτια θα παίζαμε. Θα ήταν ένας καινούριος ήχος με δικά μας κομμάτια ή θα παίζαμε διασκευές; Δεν έχω εικόνα για κάτι τέτοιο ακόμα.
ΞΚ: Έχετε κάποιες συγκεκριμένες συνήθειες ή ρουτίνα που ακολουθείτε πριν βγείτε στη σκηνή, τη μέρα της συναυλίας; Είχα διαβάσει για παράδειγμα πως ο Alice Cooper τρώει καραμέλες και βλέπει ταινίες Kung-Fu!
NW: (Γέλια) Δεν το ήξερα αυτό για τον Alice Cooper! Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε κάποια ρουτίνα. Νομίζω πως αποφεύγουμε τέτοιου είδους συνήθειες, καθώς θέλουμε να χαλαρώνουμε και να αδειάζουμε το μυαλό μας πριν ανέβουμε στη σκηνή. Ξέρεις, να αποβάλουμε την ένταση. Πολλές φορές μπορεί να κάνω βόλτα στη πόλη, να δω καινούρια πρόσωπα. Αλλά δεν πιστεύω πως οποιαδήποτε άλλη προετοιμασία θα μας ταίριαζε!
ΞΚ: Αν δε κάνω λάθος, είναι η τέταρτη φορά σου στην Αθήνα. Τι αναμνήσεις έχεις από τις συναυλίες σου εδώ; Θυμάμαι το κλείσιμο της περιοδείας σου με το "Pushin' Too Hard" των Seeds στο Gagarin όταν πέταγες τριαντάφυλλα στον κόσμο.
NW: Αυτό το θυμάμαι πολύ καλά! Και αυτή η συναυλία, βέβαια, ήταν πολύ χαρακτηριστική. Αισθάνομαι σαν να ανήκει ένα κομμάτι μου στην Αθήνα. Κάθε φορά που περπατάω και ακούω στα καφέ να παίζουν τα τραγούδια μου. Δεν είναι και λίγο να περπατάς στο δρόμο και να ακούς «Νίκο, Νίκο». Υπάρχει κάτι εδώ που μου βγάζει μια οικειότητα και κάθε φορά που σας επισκέπτομαι είναι ξεχωριστή.
ΞΚ: Μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου να πειραματίζεται με είδη εκτός από rhythm and blues/ rock 'n' roll; Για παράδειγμα, με latin, flamenco ή folk rock;
NW: Μα το έχω κάνει! Όχι ακριβώς στους δικούς μου προσωπικούς δίσκους, που θα ακούσεις ψήγματα από άλλα είδη εδώ και εκεί, αλλά σε δίσκους που έχω κάνει τη παραγωγή. Δεν ξέρω αν θα ηχογραφούσα έναν ολόκληρο δίσκο latin για παράδειγμα, αλλά η ιστορία και το background όπως και οι ρυθμοί αυτών των μουσικών με συναρπάζουν. Αν όμως για παράδειγμα καταπιανόμουν με έναν αμιγώς flamenco δίσκο, θα χρειαζόμουν πολλή δουλεία και εξάσκηση! Δεν μπορώ να με φανταστώ να κάνω κάτι τέτοιο αυτή τη στιγμή.
ΞΚ: Κλείνοντας, πιστεύεις ότι η εποχή από την οποία η μουσική σου προέρχεται είχε αξίες και συνήθειες της καθημερινότητας που λείπουν από τη σύγχρονη ζωή;
NW: Δεν νομίζω πως οι μουσικές μου επιρροές έρχονται από μία συγκεκριμένη εποχή, υπό την έννοια ότι το βλέπω σαν μία συνέχεια. Δεν είναι κάτι ξεχωριστό. Είναι ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι εκφράζονται. Ναι, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει, όπως ο τρόπος επικοινωνίας και το πώς διασκεδάζει ο κόσμος. Παρόλα αυτά, αν βάλεις έναν τραγουδιστή πίσω από το μικρόφωνο θα κάνει το καλύτερο που μπορεί για να ξεσηκώσει το κοινό και να μεταδώσει την ενέργειά του. Η επαφή μεταξύ καλλιτέχνη και κοινού πάντα θα διατηρεί την ποιότητα επικοινωνίας που είχε και τις προηγούμενες δεκαετίες. Οι εποχές αλλάζουν, όμως οι αξίες και οι ιδέες γίνονται διαχρονικές μέσα από τη μουσική.
ΞΚ: Nick, σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Τα λέμε στη συναυλία!
NW: Σε ευχαριστώ! Ανυπομονώ!
O Nick Waterhouse θα εμφανιστεί στο Fuzz Club την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου. Εισιτήρια Διαθέσιμα Online στο viva.gr
Σχετικό θέμα