Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Μιχάλη Τσεσμετζή και το Mix Grill.
Η εμφάνιση του Mark Lanegan στο Gagarin205 το Νοέμβριο του 2019 δυστυχώς έχασε από τη μικρή της διάρκεια. Ενώ στη σκηνή ο Mark ήταν αυτός που έχουμε συνηθίσει, μας έπαιξε ένα set που με το ζόρι έφτασε τη μία ώρα και ένα τέταρτο. Ίσως να μην ήταν η μέρα του, ίσως να μην είχε κέφι για περισσότερα και αυτό είναι κατανοητό, μπορεί να συμβεί σε όλους. Παραδεχόμαστε όμως πως όσο έπαιξε η συναυλία είχε τη βαρύτητα που αποπνέει το όνομα του.
Η αυλαία άνοιξε με τους Dustbowl, που έχουν καταφέρει να βρίσκονται σαν support σε πολλές σημαντικές συναυλίες της σεζόν. Και το αξίζουν. Για άλλη μια φορά μας έπαιξαν ένα μεγάλο κομμάτι του τελευταίου δίσκου τους "The Story of Mr Dandy Gasoline", ενώ το Gagarin205 είχε σχεδόν γεμίσει για να τους προλάβει. Τα πλήκτρα του Κώστα Στεργίου ακούγονταν πολύ καθαρά ενώ η κιθάρα του Νίκου Φυσάκη με τα φωνητικά του Πάνου Μπίρμπα είχαν αναλάβει το κυρίως μέρος του ήχου. Το φινάλε άνηκε στο "The Great Fantago" από τη προηγούμενη δουλειά τους και το σίγουρο είναι πως θα τους ξανακούσουμε ζωντανά πολύ σύντομα.
Την επόμενη φορά που τα φώτα έκλεισαν παρέμειναν σχεδόν κλειστά καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Στη σκηνή ανέβηκε ο Mark Lanegan και η μπάντα του και στο ημίφως έπαιξαν ένα set που στο μεγαλύτερο μέρος του αποτελούντο από κομμάτια που βρίσκονται στους τρεις τελευταίους δίσκους του Mark, στους οποίους έχει συμπεριλάβει και drum machines και synths παραπέμποντας στο darkwave των 80s. Στο live το ηλεκτρονικό στοιχείο δεν είναι τόσο έντονο όσο στο studio, παρόλο που ο κιθαρίστας, πληκτράς και συνεργάτης του Lanegan για τα τελευταία 14 χρόνια Aldo Struyf είχε αναλάβει να εμπλουτίζει τον ήχο. Από το "Somebodys Knocking" του 2019 είχαμε αρκετές επιλογές, με το πρώτο single "Stitch It Up" και το "Night Flight To Kabul" να κάνουν πιο πολύ αίσθηση κι ας είναι καινούρια.
Το κλασσικό "Blues Funeral" αντιπροσωπεύτηκε από τα "Bleeding Muddy Water" και "Ode to Sad Disco" ενώ τα "Death Trip To Tulsa" και "Killing Season" από το "Phantom Radio" είχαν την ένταση που χρειάζεται για να κλείσουν τη συναυλία. Αλλά ενώ δεν μας έλειψαν κομμάτια όπως το "One Hundred Days" και το "Hit The City", που ήταν το πρώτο κομμάτι που έδωσε εμπορική προβολή στον Lanegan με τη συμμετοχή της PJ Harvey, όλα φάνηκαν να έγιναν πολύ γρήγορα.
Ο Lanegan ένιωθε τη μουσική και έβγαζε το απαραίτητο συναίσθημα σε κάθε κομμάτι, ενώ διατηρούσε τη λιτή επικοινωνία με το κοινό. Ίσα ίσα που σύστησε τους μουσικούς του δηλαδή. Αυτό το περιμέναμε, αλλά επίσης περιμέναμε περισσότερες στιγμές σαν την εσωτερική διασκευή του "Deepest Shade" που έχει γραφτεί από τον Greg Dulli των Afghan Wings για το side project του Twilight Singers. Τελευταίος από τη σκηνή αποχώρησε ο βασικός κιθαρίστας Jeff Fielder, αφήνοντας την ελπίδα για ένα ακόμα encore, μία ελπίδα που έφυγε γρήγορα.
Ο ήχος του Mark παραμένει αγαπημένος και η δημιουργική του πορεία είναι ανοδική. Η φωνή του συνεχίζει να αντιπροσωπεύει στοιχειωμένες ιστορίες που αποπνέουν απόγνωση με τον καλύτερο τρόπο. Γι αυτό περιμένουμε την επόμενη φορά να το τραβήξει λίγο πιο πολύ ώστε να μη φύγουμε με παράπονα.
Mark Lanegan Setlist, Gagarin205, 30.11.2019
Knuckles
Disbelief Suspension
Nocturne
Hit the City
Stitch It Up
Burning Jacob's Ladder
Night Flight to Kabul
Beehive
Bleeding Muddy Water
Deepest Shade (Twilight Singers)
Ode to Sad Disco
Gazing From the Shore
One Hundred Days
Dark Disco Jag
Death Trip to Tulsa
Encore:
The Killing Season