Τι θα ακούσεις:
pop, rock, folk, funk
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
"Golden", "Watermelon Sugar", "Sunflower", "Vol6", "Treat People With Kindness"
Βαθμολογία:
6,5
pop, rock, folk, funk
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
"Golden", "Watermelon Sugar", "Sunflower", "Vol6", "Treat People With Kindness"
Βαθμολογία:
6,5
Ο Harry Styles έχει καταφέρει πολλά περισσότερα στη σόλο καριέρα του, από αυτά που θα περίμενε κανείς, μετά τη διάλυση των One Direction. Μουσικά εννοώ κι ας μην είναι κάτι που φαίνεται με την πρώτη ματιά. Διανύοντας μια περίοδο που το hip hop κυριαρχεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, έχει επιλέξει να ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο, εκείνον της ωραίας και στρογγυλεμένης ποπ. Όταν όλοι οι υπόλοιποι αστέρες αυτού του είδους μουσικής επιλέγουν να το γυρίσουν στο hip hop ή να συνεργαστούν με καλλιτέχνες της σκηνής ώστε να καταφέρουν να αρπάξουν κάποιο κομματάκι από την πίτα, ο Harry Styles κινείται σε πιο κλασικούς δρόμους ρισκάροντας εμπορικά.
Όλα αυτά βέβαια δε θα είχαν καμία σημασία αν δεν τα κατάφερνε με δημιουργικά αξιοπρεπή τρόπο. Δεν είναι λίγες οι στιγμές στο “Fine Line” που του βγάζεις το καπέλο. Το εναρκτήριο “Golden” είναι απλό και καλοφτιαγμένο, ένα ανεβαστικό indie pop τραγούδι που αξίζει πολλαπλών ακροάσεων, όπως και το επόμενο “Watermelon Sugar” που με τον ωραίο του ρυθμό και την cool ερμηνεία του, σε κουνάει. To 80s funky “Adore You”, αν και τίμιο δεν οδηγεί κάπου και ζει στη σκιά αντίστοιχων περιπτώσεων που έχουν απογειωθεί στο πρόσφατο παρελθόν (Bruno Mars, Weeknd etc). Το άλμπουμ στο 1ο του μισό κυλάει τίμια, κάνει όμως μια μικρή κοιλιά στο 6ο τραγούδι. Από εκεί κι έπειτα τα πράγματα γίνονται πιο ιδιαίτερα, ακόμη κι αν οι επιρροές είναι δυνατότερες από το υλικό που μας παρουσιάζεται. Λίγο Fleetwood Mac στο “Canyon Moon”, Vampire Weekend στα “To Be So Lonely” & “Sunflower, Vol6”, Bon Iver στο ομώνυμο του άλμπουμ "Fine Line” αλλά και κάτι από Queen στο “Treat People With Kindness” συνθέτουν μια ωραιότατη σειρά που κλείνει όμορφα αυτό το άλμπουμ.
Θα έπρεπε να επιβραβεύονται περισσότερο δουλειές όπως το δεύτερο άλμπουμ του Harry Styles: φρέσκες, ακόμη κι αν πατούν περισσότερο κι από ό,τι πρέπει στο παρελθόν, κι ας ακούγεται οξύμωρο το σχήμα. Λείπουν πια άλμπουμ όπως αυτό, που ακολουθούν βασικούς κανόνες της ποπ μουσικής. Αν και δεν πάει άσχημα εμπορικά, πολύ φοβάμαι ότι ο Harry Styles θα στρέψει κι εκείνος το βλέμμα του στο hip hop. Η επόμενη δουλειά του θα δείξει αν αντέχει να ακολουθεί το ένστικτό του και την αγάπη του για τη μελωδία. Του το εύχομαι.