Μπάμπης Στόκας - Απλά

Λαϊκός δίσκος παλαιάς κοπής για το Μπάμπη Στόκα σε μουσική Λεωνίδα Μπαλάφα και στίχους Πάνου Δημητρόπουλου.
Διαβάστηκε φορες
Τι θα ακούσεις:
Λαϊκή μουσική

Τραγούδια που αξίζει να ακούσεις: 
Ευτυχία, Λίγο ή πολύ, Αδιόρθωτη, Κανονιά, Κάποτε, Στην κάθε μας χαρά, Γόησσα

Βαθμολογία: 
9/10

Είχα την τύχη να ακούσω αυτό τον δίσκο αρκετά χρόνια νωρίτερα από την κυκλοφορία του. Στις αρχές του 2017, στο Faro, έναν πολιτισμικό καλαίσθητο χώρο στην πλατεία Μαβίλη, είχαμε οργανώσει τις λεγόμενες «Ακροάσεις του Παληού Καιρού». Εκεί, με ένα μικρό εισιτήριο, μαζευόμασταν διάφοροι ρομαντικοί και προ-ακούγαμε δίσκους που βρίσκονταν στα σπάργανα ακόμα. Μια από τις Παρασκευές του Φεβρουαρίου 2017, είχαμε ακούσει, παρουσία του ίδιου του Μπάμπη Στόκα, τα «Απλά». Τότε δεν είχαν τίτλο ακόμα, αλλά σήμερα έχουν. Και κυκλοφορούν, επιτέλους, ανάμεσά μας.

Την περίμενα αυτή την κυκλοφορία κι ας είχα το ντέμο στην κατοχή μου από τότε. Τα αγάπησα βαθιά αυτά τα τραγούδια, όχι τόσο γιατί είχα το προνόμιο και την ευεργεσία να τα ακούσω νωρίς (σ.σ. ευγνώμων σε όλους τους συντελεστές τους για αυτό), όσο γιατί με επανέφεραν στον πυρήνα της τραγουδοποιίας.  

Κάθε που άκουγα στο μεσοδιάστημα αυτό το ντέμο, σκεφτόμουν ένα πράγμα: μακάρι να μην τα «φορτώσουν» στην τελική παραγωγή. Να μην τα κάνουν «λαμπερά». Να εκμεταλλευτούν την εσωτερική τους δύναμη και την απλότητα των λόγων και των μελοποιήσεων. Να προτάξουν το πυρηνικό τους υλικό και να προσπαθήσουν να προσεγγίσουν συναισθηματικά το ακροατήριο. Και έκαναν ακριβώς αυτό. Αυτό που λέει ο τίτλος. «Απλά». Και είναι τόσο δύσκολα τα απλά μερικές φορές. Αλλά και τόσο όμορφα. 

Στη συγκεκριμένη δουλειά έχουμε γνήσια (αν μπορούμε να το πούμε έτσι) λαϊκά τραγούδια. Με στίχο (του Πάνου Δημητρόπουλου) σημερινό που «κλείνει το μάτι» στους προγόνους του, αλλά δεν τους κοπιάρει. Απεναντίας, τους ενσωματώνει, φτιάχνοντας ένα φιλόξενο ολοκαίνουργιο περιβάλλον. Από κοντά και οι μελοποιήσεις του μάστορα Μπαλάφα που καταδεικνύουν DNAική ενσωμάτωση της παρελθούσης τραγουδοποιίας και σημερινή προσέγγιση σε ένα είδος κατατρεγμένο και παρεξηγημένο - κυρίως από όσους προσπαθούν να το υπηρετήσουν. Άντε, να το ξαναγράψω: ο Λεωνίδας Μπαλάφας - για μένα - είναι ο σημαντικότερος και πιο αξιόλογος τραγουδοποιός της γενιάς του.

Άφησα τελευταίο το Μπάμπη Στόκα γιατί πραγματικά με συγκινεί βαθιά ακούγοντάς τον σε αυτά τα τραγούδια. Είναι στο στοιχείο του. «Τσαλακωμένος» αλλά τραγουδισταράς. Ερμηνεύει χωρίς φιοριτούρες και ποζεριλίκα. Ντόμπρα. Κι αν με ρωτάς, φίλτατε αναγνώστη, ο τραγουδιστής των «Απλών» είναι ο δικός μου καλύτερος Στόκας. 

Θα τα «λιώσω» τα «Απλά». Τα «λιώνω» ήδη. Το αξίζουν. Κι ευτυχώς που κυκλοφόρησαν επιτέλους. Τα χρειαζόμαστε και, αν τα ακούσεις φίλτατε αναγνώστη, θα συμφωνήσεις μαζί μου.

Διαβάστε ακόμα