Δεν ξέρω πόσο χαρούμενοι μπορούμε να είμαστε αυτήν την Κυριακή με όσα ζούμε σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Σήμερα είναι Κυριακή των Βαΐων και βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για το Πάσχα. Ωστόσο, μέχρι να φτάσουμε στην Ανάσταση προηγείται η Μεγάλη Εβδομάδα με όλες τις δυσκολίες της.
Σίγουρα, ένα από τα μηνύματα της μεγάλης αυτής γιορτής είναι πως μετά τη Σαρακοστή ακολουθεί η Ανάσταση. Αυτό που μπορεί να μας κάνει πιο αισιόδοξους είναι η ελπίδα πως μετά τις δυσκολίες έρχεται το Φως, πως όταν στερηθείς, τότε καταλαβαίνεις την αξία των πραγμάτων, των καταστάσεων και κυρίως των ανθρώπων. Στη ζωή ερχόμαστε αντιμέτωποι με ποικίλους περιορισμούς και απώλειες και κάθε φορά συνειδητοποιούμε πως η ανθρώπινη φύση έχει όρια και πως ο άνθρωπος δεν είναι παντοδύναμος.
Μια εικόνα που με συγκίνησε και είναι ταιριαστή με το κλίμα των ημερών είναι το σκίτσο του Δ. Χατζόπουλου που δείχνει έναν σύγχρονο, έφιππο Άγιο να φοράει τη λευκή ιατρική στολή με το στηθοσκόπιο ενώ, αντί για κοντάρι κρατάει το εμβόλιο για τον κορονοϊό, με το οποίο τον εξολοθρεύει. Παραπέμπει στις εικόνες των στρατιωτικών Αγίων, ειδικότερα των Αγίων Γεωργίου και Δημητρίου, οι οποίοι συνήθως εικονίζονται έφιπποι να εξολοθρεύουν τέρατα που συμβολίζουν το κακό και να προσφέρουν ανακούφιση στους ανθρώπους.
Σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου για την Καθημερινή, 22.03.20. Πηγή
Σήμερα, ο εχθρός είναι αόρατος αλλά υπαρκτός και επικίνδυνος για όλη την υφήλιο. Οι άνθρωποι καλούνται όχι μόνο να προσέξουν, αλλά ουσιαστικά να αναθεωρήσουν τη ζωή τους και τη στάση τους απέναντι στη φύση και στους άλλους ανθρώπους. Η φύση έχει τους δικούς της ρυθμούς και τους δικούς της νόμους κι όταν ο άνθρωπος δεν εναρμονίζεται με αυτούς, είναι αναγκασμένος να πάρει το μάθημά του με σκληρό τρόπο.
Περιμένοντας, λοιπόν, μέσα στα σπίτια μας να υποχωρήσει η νόσος ή να βρεθεί το φάρμακο ή το εμβόλιο, βάζουμε μουσική, πολλή μουσική. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ήταν όλο αυτό το διάστημα χωρίς τραγούδια. Και λογικό είναι να μην μπορώ να το φανταστώ από τη στιγμή που το τραγούδι εμφανίζεται μαζί με τον λόγο και συντροφεύει πάντα την ανθρώπινη δραστηριότητα, όπως για παράδειγμα τα ομηρικά έπη ή αργότερα τα δημοτικά τραγούδια.
Για την Μεγάλη Εβδομάδα επέλεξα τραγούδια από την ελληνική παραγωγή και δεν θα μπορούσαν παρά να είναι χαμηλών τόνων, όπως επιβάλλουν οι μέρες. Είναι μια συντροφιά στις σκέψεις μας, στο να παραδεχτούμε τι είναι αυτό που μας λείπει, ποια είναι τα λάθη μας, να αισθανθούμε ευγνωμοσύνη για αυτά που έχουμε, να ελπίσουμε σε καλύτερες μέρες, να κάνουμε όνειρα...
Καλή Ανάσταση σε όλους μας!