Πάτησε PLAY και δες τη συζήτηση-κόντρα των συντακτών του Mix Grill για την εύρεση του δίσκου του Απρίλη και το ντέρμπι ανάμεσα σε Strokes και Weeknd.
***
[Γράφει ο Δημήτρης Καμπούρης]
Κι όσο δύσκολο είναι κάποιος να δημιουργήσει ένα οριακό έργο, άλλο τόσο - μην πω πολύ περισσότερο - είναι να επαναλάβει κάτι παρόμοιο. Οι Strokes κατάφεραν, παρόλα αυτά, σε αντίθεση με όλα όσα έχουν γραφτεί, να παρουσιάσουν αξιοπρόσεχτες δουλειές τα χρόνια που ακολούθησαν.
Μα μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, αρκετοί, μην πω η πλειοψηφία, κατεβήκαμε εδώ και καιρό από το τρένο τους και τους περιμέναμε στη γωνία, σε κάθε «αποτυχημένη» τους προσπάθεια.
Μέχρι σήμερα όμως, το «σωτήριον» έτος 2020, που οι Strokes επανήλθαν με το “The New Abnormal”. Πρόκειται για ένα άλμπουμ που διαρκεί 45 λεπτά και περιέχει εννέα ισάξια τραγούδια, ικανά να σου κουνάνε το δάχτυλο, κύριε ξινέ ακροατή και μουσικογραφιά, να σε κουνάνε ρυθμικά, να μη σε αφήνουν σε ησυχία, να σε καλούν να τα ακούσεις ξανά και ξανά και να γίνονται καλύτερα σε κάθε νέα ακρόαση. Με το “The New Abnormal”, οι Strokes κάνουν ωραία, στρογγυλεμένη μουσική, χωρίς ιδιαίτερες κορυφές και απαιτήσεις και αλήθεια σου χαϊδεύουν τα αυτιά και το σώμα.
Είναι ένα άλμπουμ ολόσωστο με όμορφες συνθέσεις, καλογραμμένους στίχους και τις πιο μεστές από ποτέ ερμηνείες του Julian Casablancas - σε παραγωγή του Rick Rubin. Δεν αποτυγχάνει σε κανένα σημείο.
Και το σημαντικότερο, κατάφερε να εκθρονίσει από δίσκο του μήνα το “After Hours” του Weeknd, που έπαιζε μόνο του και χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο στα στοιχήματα από την ημέρα που κυκλοφόρησε. Μπορεί στο τέλος της χρονιάς το “After Hours” να είναι ψηλότερα στην ανασκόπηση, όμως το κύμα ευφορίας που δημιούργησε το “The New Abnormal” στους κύκλους της συντακτικής ομάδας αποδείχθηκε πιο ισχυρό από κάθε σημερινό αστέρα του μεγέθους του Weeknd. Ίσως να παίζει ρόλο κι ο μέσος όρος ηλικίας μας...