Θυμάμαι σαν χθες τη συναυλία του Paul Weller στο Θέατρο Βράχων στις 14 Ιουλίου του 2009. Ο πατέρας των Mods, του αντίπαλου δέους των rockers (όπως λέμε Παναθηναϊκοί κι Ολυμπιακοί ή ΠΑΟΚ κι Άρης) τότε ήταν 51, ενώ τώρα βαδίζει στα 62 του. Εκείνο το βράδυ μας είπε μια καλησπέρα και μια καληνύχτα, αλλά «όργωσε» τη σκηνή για 2 ώρες, αλλάζοντας κιθάρες, τραγουδώντας με πάθος και παίζοντας λες και μας έβγαζε τα σωθικά του. Βλέπετε, είναι μερικές φορές που λες περισσότερα με τη γλώσσα του σώματος και πιστέψτε με ο Paul Weller μας είπε πολλά στον Βύρωνα.
Δεν είμαι φανατικός φίλος των The Jam, ούτε των Style Council (ακόμη κι αν έχουν γράψει διαμάντια), αλλά αγαπώ τον Paul Weller για την αυθεντικότητα, την απλότητα, την έμπνευση και την διαφορετικότητα που έχει δείξει όλα αυτά τα 44 χρόνια. Διέλυσε τους The Jam (ακόμα κι αν οι υπόλοιποι δεν το ήθελαν) κι άφησε το punk rock τους για να πειραματιστεί σε soul, jazz και pop μονοπάτια με τους Style Council. Μετά έμεινε μόνος, χωρίς μπάντα και χωρίς δισκογραφικό συμβόλαιο, αλλά είχε το πιο σημαντικό προσόν: πολλές και διαφορετικές μουσικές φόρμες στο μυαλό του.
Ο Paul Weller είναι στην κατηγορία που άνηκε ο David Bowie κι ανήκουν οι Nick Cave, Neil Young και Bob Dylan. Όσο μεγαλώνει, τόσο καταφέρνει να μετουσιώσει τις ιδέες, τις σκέψεις και τους πειραματισμούς του σε νέα τραγούδια.
Κάτι αντίστοιχο γίνεται στο νέο δίσκο του με τίτλο "On Sunset". Αν είσαι νεώτερος/η και δεν τον γνωρίζεις, δεν χρειάζεται να ανατρέξεις στα δεκάδες δισκάκια, που έχει κυκλοφορήσει. Πάτησε play κι άκουσε πρώτα τον 7-λεπτο ύμνο του δίσκου, το post-rock, jazz και κλασσικό ροκ κομμάτι με τίτλο "More", το οποίο θα μπορούσε να είναι ένα από τα τραγούδια της χρονιάς. Το "More" συνδυάζει μουσικές του παρελθόντος με τη φρεσκάδα του σήμερα και το κάνει σε ένα μακρύ «ταξίδι» με μελωδίες να το συνοδεύουν κι αρκετά σόλο από κιθάρα, πλήκτρα, σαξόφωνο και τρομπέτα.
Αφού ξεπεράσεις το σοκ με το άκουσμα του "More", ξεκίνα το "On Sunset" από την αρχή. Σε αυτό θα βρεις και ίσως να θυμηθείς διάφορες στιγμές του Paul Weller από τα πρώιμα χρόνια του στους The Jam και Style Council ("Ploughmen", "Walkin'", "Baptiste") και κάποιες φρέσκες προτάσεις (οι οποίες βέβαια βασίζονται σε φόρμες του παρελθόντος - των 80s), όπως είναι τα "Mirror Ball", "More", "Old father Tyme".
Το "On sunset" είναι χορταστικό με τα 16 τραγούδια που έχει στην deluxe έκδοσή του (υπάρχουν ακόμη αυτές οι εκδόσεις;) και είναι μια από τις καλύτερες δισκογραφικές δουλειές της χρονιάς. Στη συνάντηση της ομάδας ξένης μουσικής του Mix Grill θα επιλέξω μάλλον την εξαιρετική - φέτος - Jessie Ware, αλλά πιστέψτε με θα δυσκολευτώ να το κάνω, λόγω αυτού εδώ του δίσκου...