Αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, το "What’s Your Pleasure", θα είναι εύκολα στην τριάδα των καλύτερων δίσκων της χρονιάς, αν όχι στην κορυφή της λίστας. Έχουν περάσει δύο μήνες από την κυκλοφορία του κι η χορευτική του ευφορία εξαπλώνεται σαν ιός (μμμ...), σε όλα τα μήκη και πλάτη του γνωστού κόσμου. Το σημαντικότερο, έχει γίνει αποδεκτό από σκληρούς ροκάδες, μέχρι και τα πιο αμετανόητα indie kids, που μετά τους Animal Collective, δεν έχουν δει άσπρη μέρα.
Σε μια χρονιά που stars της εποχής, όπως οι Lady Gaga, Dua Lipa, αλλά κι η Miley Cyrus με το "Midnight Sky", έχουν κάνει μια σαφή στροφή στη disco-house, αποφεύγοντας τα γνωστά hip-hop, (t)rap κελεύσματα, που κυριαρχούν, καταφέρνει να ξεχωρίζει, με ένα πραγματικά, εξαιρετικό, πολύχρωμο, ενιαίο album, που δεν αφήνει στιγμή να πάει χαμένη.
Είναι αλήθεια πως όταν έκανα εκείνη τη διθυραμβική κριτική, λίγες μέρες αφότου έπεσε στα χέρια μου, φοβόμουν, πως μπορεί να ήταν ο ενθουσιασμός της στιγμής, ότι θα φάω τα μούτρα μου, καθώς ο χρόνος θα περνάει. Το αντίθετο ακριβώς όμως συνέβει: ένα καλοκαίρι γεμάτο pleasure ηχητικά, μια όαση στο πιο γκρίζο κι αβέβαιο καλοκαίρι της ζωής μας.
Να σημειωθεί, πως το τελευταίο άλμπουμ του Paul Weller, κόντραρε στα ίσα τη Jessie Ware, χωρίς όμως να έχει την πλήρη στήριξη της ομάδας.