Η δεκαετία του '60 φέρνει στο προσκήνιο πολλούς σπουδαίους λογοτέχνες μέσω της βράβευσής τους με Νόμπελ. Η αρχή γίνεται με το Γάλλο διπλωμάτη Saint-John Perse και η συνέχεια ανήκει στον Ivo Andric.
Κεφάλαιο 11ο - Με τι καρδιά, με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή...
Μέρος 4ο
Η δεκαετία του '60 φέρνει στο προσκήνιο πολλούς σπουδαίους λογοτέχνες μέσω της βράβευσής τους με Νόμπελ. Η αρχή γίνεται με το Γάλλο διπλωμάτη Saint-John Perse και η συνέχεια ανήκει στον Ivo Andric. Γεννημένος στην τότε Γιουγκοσλαβία, από Βοσνιο-κροατική οικογένεια, η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε σήμερα που η χώρα του έχει πάψει προ πολλού να υπάρχει, να θεωρείται ήρωας από Βόσνιους, Κροάτες, αλλά και Σέρβους. Το 1962 παραλαμβάνει το βραβείο ο διεθνούς φήμης John Steinbeck. Γνωστός κυρίως για τα The Grapes of Wrath & Of Mice and Men, ο Steinbeck υπήρξε σημαντική προσωπικότητα της εποχής, έζησε από κοντά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ως ανταποκριτής της New York Herald Tribune, συνεργάστηκε με μυστικές υπηρεσίες, αργότερα κυνηγήθηκε σύμφωνα με τα λεγόμενά του από την αμερικανική κυβέρνηση, εργάστηκε ως ανταποκριτής και στον πόλεμο του Βιετνάμ και άφησε πολύ σημαντικό συγγραφικό έργο.
Το 1963 είναι η σειρά της Ελλάδας να περηφανευτεί για το βραβείο και η σειρά της ελληνικής ποίησης να γίνει παγκοσμίως γνωστή με ένα σπουδαίο εκπρόσωπό της, το Γιώργο Σεφέρη. Ο Σεφέρης, γεννημένος κοντά στη Σμύρνη, μεγάλωσε στην Αθήνα, σπούδασε στο Παρίσι και εργάστηκε σε καίριες διπλωματικές θέσεις στην Αγγλία, την Αλβανία και την Τουρκία, προσπαθώντας με τον τρόπο του για την επίλυση των κυπριακών προβλημάτων, ορμώμενος από τη μεγάλη αγάπη του για το νησί. Η Μικρασιατική καταστροφή τον επηρέασε βαθιά, παρόλο που ήδη βρισκόταν στο Παρίσι, και του δημιούργησε μια μόνιμη μελαγχολία και νοσταλγία που είναι εμφανής στα έργα του, και μια εμμονή με την προσωπικότητα του Οδυσσέα. Αντέδρασε στο χουντικό καθεστώς, αλλά δεν πρόλαβε να δει το τέλος του, καθώς πέθανε το 1971. Την κηδεία του παρακολούθησε πλήθος απλών ανθρώπων που τραγούδησε το λογοκριμένο ποίημά του Άρνηση, μελοποιημένο από τον Μίκη Θεοδωράκη.
Την επόμενη χρονιά, το βραβείο προορίζεται για μια άλλη μοναδική προσωπικότητα, τον υπαρξιστή φιλόσοφο, συγγραφέα, πολιτικό ακτιβιστή, κριτικό και σεναριογράφο Jean Paul Sartre, ο οποίος το αρνείται γιατί αντιτίθεται γενικώς στα βραβεία. Βέβαια μια δεκαετία αργότερα αλλάζει γνώμη, τουλάχιστον όσο αφορά το χρηματικό έπαθλο, αλλά το ίδρυμα Νόμπελ του επιφυλάσσει μια μεγαλοπρεπέστατη άρνηση, πράγμα μάλλον φυσικό... Έγινε αντικείμενο έντονης αμφισβήτησης, καθώς το πολύπλευρο, ελεύθερο πνεύμα του αλλά και η σχέση του με τη Simone de Beauvoir δεν ταίριαζαν στα ήθη της εποχής. Οι ενασχολήσεις του όμως χρειάζονται πολλές σελίδες για να περιγραφούν. Γνώρισε πρόσωπα με θρυλικές διαστάσεις όπως ο Kastro και ο Che, ασχολήθηκε με τις ισραηλινο-παλαιστινιακές αντιθέσεις, ανέλυσε το έργο του Proust και ο κατάλογος δεν τελειώνει...
Το 1965 το Νόμπελ λαμβάνει ο Σοβιετικός Mikhail Sholokov, ενώ το 1966 το μοιράζονται ο Ισραηλινός Shmuel Yosef Agnon, ο οποίος ανέδειξε το ρόλο του αφηγητή στη διηγηματική γραφή, και η Γερμανο- Εβραία Nelly Sachs που ευαισθητοποίησε τους αναγνώστες με τις διηγήσεις της από την εμπειρία της από τους Ναζί. Το 1967 αναδεικνύεται για άλλη μια φορά η λογοτεχνία της Γουατεμάλα, αλλά και ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής μέσω του έργου του Miguel Angel Asturias και την επόμενη χρονιά, ο διηγηματογράφος Yasunari Kawabata γίνεται ο πρώτος Ιάπωνας νομπελίστας. Τέλος, το 1969 ανήκει στην Ιρλανδία και στην εμβληματική φυσιογνωμία του Samuel Beckett. Μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας - βασικός εκπρόσωπος του λεγόμενου Θεάτρου του Παραλόγου - φίλος και συνεργάτης του James Joyce, υπήρξε από τους πλέον επιδραστικούς συγγραφείς της εποχής του - υπάρχει και ήρωας κόμικ με το όνομα Godot, σαν τον πιο διάσημο ήρωά του - με έργο που παραμένει επίκαιρο ακόμα και σήμερα...
