Στα μέσα του Οκτώβρη που έφυγε ήρθε η καινούρια δουλειά του LogOut, όνομα με το οποίο κυκλοφορεί τα τελευταία περίπου δέκα χρόνια ο Αθηναίος δημιουργός. Ο δίσκος, με τίτλο «Εδώ/Εκεί», κυκλοφορεί από την ολλανδική Tiny Room Records και από την B-Otherside Records στην Ελλάδα. Περιλαμβάνει εννιά ενδιαφέροντα τραγούδια στον ευρύτερο χώρο της (ελληνόφωνης) dream- ή psych-pop, δύο από αυτά με τη συμμετοχή της Nalyssa Green. Μοιραστήκαμε τις απορίες μας για το δίσκο και μερικές ακόμα ερωτήσεις με τον LogOut και αυτός μας απάντησε χορταστικά:
MixGrill: Πρόκειται ουσιαστικά για κάποια παλιότερα τραγούδια, που βρήκαν μόλις τον δρόμο τους. Τι έγινε και καθυστέρησε τόσο η δημοσίευσή τους και τι σε ώθησε τελικά σε αυτήν;
LogOut: Όσο μεγαλώνει κανείς και συνεχίζει να παλεύει κάποια συγκεκριμένη ασχολία, όπως στην προκειμένη περίπτωση η μουσική παραγωγή, η ελπίδα είναι ότι σιγά σιγά βελτιώνεται σε αυτό. Οι παλαιότερες προσπάθειες ηχογράφησης των κομματιών αυτών δεν ήταν αρκετά καλές. Aπό την άλλη, όσο παίρνεις απόσταση από τη στιγμή που γράφτηκε ένα κομμάτι, ίσως χάνεις λίγο την αρχική «σπίθα» των κομματιών. Αν κάποιο κομμάτι όμως καταφέρνει να κρατάει τη «σπίθα» μετά από τόσα χρόνια, αυτό είναι και μια ένδειξη ότι έχει κάτι ξεχωριστό. Τέλος, κρατώντας τα κομμάτια για μεγάλο διάστημα έχεις τη δυνατότητα να τα συνδυάσεις με ταιριαστούς «συγγενείς» τους μέσα σε ένα δίσκο. Οπότε υπάρχουν κάποια πλεονεκτήματα στο να κρατάς κομμάτια για χρόνια. Οι Radiohead είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μπάντας που χρησιμοποιεί έτσι την πάροδο του χρόνου.
Η ουσιαστική ώθηση για να κυκλοφορήσουν όμως τελικά τα κομμάτια, ήταν ότι μετά τα λάιβ, στα οποία πάντα έπαιζα κάποια από αυτά τα κομμάτια, ήταν πάντα κλασική ερώτηση που μου γινόταν το πότε θα ηχογραφηθούν τα κομμάτια αυτά. Ένιωθα έτσι ένα μικρό χρέος να τα ηχογραφήσω και όταν γράφτηκαν και οι «Τρίτες», θεώρησα ότι συμπληρώθηκε πλέον μια ολοκληρωμένη και συνεκτική ομάδα κομματιών και ίσως έπρεπε πλέον να ηχογραφηθούν.
MG: Στο δίσκο συμμετέχει η Nalyssa Green, μάλιστα κάποια από τα τραγούδια υπήρχαν από το 2014, όπως διαβάσαμε στη Lifo. Αν και πέρασαν τόσα χρόνια, η συνεργασία σας είναι εκεί. Πώς εξελίχθηκε όλον αυτόν τον καιρό;
LogOut: Η φωνή της είναι απ' τους αγαπημένους μου ήχους και είναι μεγάλη χαρά που συμμετείχε στον δίσκο αυτό, όπως και στον περσινό με τα backing vocals στο "Bayorsai". Κάποια take φωνητικών ξαναγράφτηκαν, ενώ κάποια παρέμειναν από την ηχογράφηση του 2014, από την οποία παρέμειναν και τα backing φωνητικά μου στο «Αιγάλεω». Εκτός αυτών των συνεργασιών στις ηχογραφήσεις, κάνουμε και ένα συνεργατικό live κάθε χρόνο στις 29 Δεκεμβρίου μαζί με τη Δεσποινίς Τρίχρωμη που ελπίζουμε κάπως να γίνει και φέτος.
MG: Εσύ πόσο έχεις αλλάξει από τότε και πόσο δύσκολο ήταν και για τα τραγούδια αυτά να έχουν την ίδια δύναμη κι ενταση της τότε εποχής;
LogOut: Η πρώτη είναι δύσκολη ερώτηση, πάντως ακόμα τα τραγούδια μου φαίνονται πολύ σχετικά με την τρέχουσα ψυχοσύνθεση, οπότε ίσως όχι και πολύ. Όπως λέγαμε και παραπάνω, πιστεύω αν κάποια τραγούδια καταφέρνουν να παραμένουν ενδιαφέροντα μετά το πέρασμα του χρόνου, αυτό είναι ένα καλό σημάδι ότι έχουν κάτι να δώσουν ίσως.
MG: Τι μπορεί να περιμένει ένας δημιουργός, όχι εμπορικός θα έλεγα, με μια κυκλοφορία του το 2020; Τι θα ήθελες να πετύχεις με αυτά τα τραγούδια;
LogOut: Ο βασικός στόχος είναι η επικοινωνία και ο διαπροσωπικός συντονισμός. Υπάρχει κάτι όμορφο στο να αισθάνεσαι ότι κάτι που νοιώθεις το έχει νοιώσει παρόμοια και κάποιος άλλος - μειώνει λίγο την υπαρξιακή μοναξιά της ζωής αυτή η αίσθηση. Και εγώ φυσικά το νιώθω πολύ συχνά με κομμάτια άλλων, όταν εκφράζουν κάτι περίεργο που όμως το έχω νιώσει και εγώ. Οπότε το νιώθω σαν να συνεισφέρω και εγώ απ' τη μεριά μου σ' αυτού του είδους την επικοινωνία, σε περίπτωση που κάποιος χρειάζεται κομμάτια και προς αυτήν την (περίεργη;) κατεύθυνση. Ποιος ξέρει;
MG: Είναι ο δεύτερος δίσκος που κυκλοφορείς σε συνεργασία με την ολλανδική Tiny Room Records. Εκτός από τη συνεργασία με τη Nalyssa Green, συμμετέχουν ακόμα δύο Έλληνες μουσικοί (ο Ορέστης Πετράκης στα πλήκτρα και η Καλλιόπη Μητροπούλου στο βιολί). Πώς και δεν έχουν προκύψει και ορισμένες «διεθνείς» συνεργασίες;
LogOut: Αισθάνομαι ότι η συνεργασία με την Tiny Room είναι αρκετά σημαντική για την εξέλιξη του project καθώς ο Stefan (a.k.a. World of Dust) δίνει πάντα πολύ καίριο feedback σε αυτά που του στέλνω και συζητάμε σε βάθος τις κυκλοφορίες. Δεν έχει τύχει να συνεργαστούμε σε ηχογραφήσεις ακόμα, αν και έχουν γίνει κάποιες μικρές συνεργασίες σε live. Ίσως στο μέλλον, αυτά τα πράγματα προκύπτουν και κάπως μόνα τους. Ειδικά η ηχογράφηση του Κώστα στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στη σύμπτωση να βρεθούμε με τη Nalyssa και την Καλλιόπη στην ίδια πόλη εκείνο το Σαββατοκύριακο και να δοκιμάσουμε να τον ηχογραφήσουμε. Με τον Ορέστη υπάρχει μια σταθερή συνεργασία καθώς παίζουμε συχνά μαζί και live, ήδη από τα πρώτα μας βήματα με τους The Place Within και εκτός των πλήκτρων σε αυτόν το δίσκο είναι πάντα πολύ σημαντικές και οι λεπτομερείς παρατηρήσεις που κάνει όταν ακούει ηχογραφήσεις work-in-progress.
Ακούστε τους The Place Within στο Spotify:
MG: Πώς ήταν η διαδικασία της ηχογράφησης. Υπάρχει ένα γεγονός ή κατάσταση που θυμάσαι έντονα και θα ήθελες να μοιραστείς;
LogOut: Ουσιαστικά η ηχογράφηση ξεκίνησε αμέσως μετά το περσινό "Ν91". Η σειρά των κομματιών είχε κλείσει από τότε που γράφτηκε το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, οι «Τρίτες». To πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ψάξω τα ηχητικά αρχεία από το session με τη Nalyssa και την Καλλιόπη από το 2014 για να δω τι μπορεί να χτιστεί πάνω σε αυτά. Με βάση αυτά τα αρχεία άρχιζα να ξαναχτίζω τα τρία αυτά κομμάτια. Ακολούθησαν τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου. Μία βάση του δίσκου υπήρχε ήδη εδώ και ένα χρόνο. Από τότε κυρίως συνέβαιναν μικροδιορθώσεις εδώ και εκεί, γράψαμε κάποια έξτρα πλήκτρα με τον Ορέστη Πετράκη και έγινε το τελικό mastering από τον Βασίλη Ντοκάκη. Νομίζω αυτή ήταν σημαντική στιγμή, όταν το ακούσαμε στο στούντιο του Βασίλη κάπου προς το τέλος και είδαμε ότι κάπως στέκεται καλά όλο αυτό.
MG: Το «Εδώ/Εκεί» θα κυκλοφορήσει στην Ελλάδα από την B-otherSide Records, ενώ οι δύο πρώτοι σου δίσκοι ήταν στην Inner Ear. Πώς κι έτσι;
LogOut: Είχαμε πολύ καλή συνεργασία με την Inner Ear και πιστεύω η εταιρεία παράγει σημαντικό έργο και είχε και μεγάλη συνεισφορά και στο ξεκίνημα και αυτού του πρότζεκτ με τους πρώτους δύο δίσκους που βγάλαμε μαζί. Γι' αυτόν τον δίσκο ταίριαξε πολύ ωραία να συνεργαστούμε με την B-otherSide, καθώς τους άρεσε το υλικό και ήθελαν να το υποστηρίξουν από τη μεριά τους, παρά τους δύσκολους - και δισκογραφικά - καιρούς.
MG: Γιατί επέλεξες να κυκλοφορήσει ο δίσκος και σε βινύλιο, πέρα από την ψηφιακή κυκλοφορία;
LogOut: Τα περισσότερα αντικείμενα που χρησιμοποιούσαμε παλιά τείνουν να αντικατασταθούν από 4-5 αντικείμενα (το κινητό, τον υπολογιστή και 2-3 παρόμοια ακόμα). Είναι όμορφο όμως να υπάρχει ένα αντικείμενο που να αντιπροσωπεύει μια ομάδα κομματιών, να υπάρχει στις τρεις διαστάσεις, να μπορείς να το δώσεις χέρι με χέρι σε κάποιον, να μπορείς να ελέγχεις το περιτύλιγμα και την αίσθηση που θέλεις να αποπνέει.
MG: Σχεδιάζεις κάποια ή κάποιες εμφανίσεις για την παρουσίαση του δίσκου; Πού θα ήθελες να γίνει ιδανικά;
LogOut: Προς το παρόν δεν έχει κλείσει κάτι, είναι και αρκετά δύσκολη περίοδος για να κανονιστούν live οπότε δεν εστιάζω σε αυτόν τον τομέα προς το παρόν.
MG: Το εξώφυλλο του δίσκου από τη metaphor(m)s digital art έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Ποιους βλέπουμε; Η κεντρική φιγούρα μού θυμίζει μια φωτογραφία του Καρυωτάκη, αλλά δεν νομίζω να είναι αυτή. Ποια είναι η φωτογραφία στο φόντο;
LogOut: Σε ένα πρότζεκτ με το όνομα logout δεν έχει και μεγάλη σημασία ποιος είναι ποιος. Σημασία έχει κυρίως το τι αποτυπώνουν οι φωτογραφίες, όπως π.χ. αυτό το φοβερά διαπεραστικό βλέμμα στο κέντρο της σύνθεσης. Γενικά είναι μια σύνθεση που προϊδεάζει για κάποιες από τις κατευθύνσεις του δίσκου, την αντιπαράταξη του ρετρό με το σύγχρονο και τους συναισθηματικούς συσχετισμούς ανθρώπων. Τα artwork στους προηγούμενους δίσκους δεν είχαν καθόλου ανθρώπινες μορφές αλλά σε αυτό το δίσκο ήθελα να έχει, δημιουργεί πάντα αυτό μια άλλη ένταση.
MG: Τον Απρίλιο παρουσίασες ένα τραγούδι σου από την περίοδο της καραντίνας με τίτλο «Πανδημία». «Μόνο μια πανδημία μπορούσε να μας χωρίσει» τραγουδούσες. Και αναρωτιέμαι, όντως μπορεί να μας χωρίσει η πανδημία; Τι σου έλειψε/λείπει περισσότερο εκείνη την περίοδο, ειδικά τώρα που επανέρχονται αυστηροί περιορισμοί ενόψει του δεύτερου κύματος;
LogOut: Αυτό που μ' άρεσε στο συγκεκριμένο κομμάτι είναι ότι είχε σαν στίχο μόνο μία φράση αλλά μπορούσες να τη διαβάσεις με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Και ότι αυτή η φράση μπορεί να γεννήσει τέτοια και άλλα ερωτήματα. Ήταν επίσης ενδιαφέρον ότι δεν είναι σαφές σε ποιον απευθύνεται το κομμάτι. Έχει άλλη χροιά αν το σκεφτείς να απευθύνεται στην κοινωνία όπως αναφέρεις, αλλά μπορείς να το σκεφτείς να απευθύνεται και στο αγαπημένο σου μέρος, κάποιο πρόσωπο, κάποιο αντικείμενο που έχεις αφήσει αλλού. Όπως και να 'χει αν κάτι θα μπορούσε να χωριστεί μόνο με μια πανδημία, είναι δείγμα αυτό του πόσο δυνατός είναι ο σύνδεσμος με αυτό. Και το γεγονός ότι μπορούμε να δημιουργούμε τόσο δυνατούς δεσμούς (με συνανθρώπους, με αντικείμενα, με μέρη) που μόνο τόσο κοσμογονικές δυνάμεις μπορούν να μας χωρίσουν απ' αυτά, είναι φυσικά μια ενδιαφέρουσα, ξεχωριστή και όμορφη ανθρώπινη ιδιότητα. Κάτι τέτοιο.
MG: Πώς ήταν/είναι δημιουργικά για σένα αυτή η περίοδος της πανδημίας, των lockdowns και των μέτρων;
LogOut: Ήταν και είναι σίγουρα μια δύσκολη περίοδος σε όλους τους τομείς. Είναι πάντα σημαντική ανάσα η μουσική, αλλά σε αυτήν τη συγκυρία ήταν ακόμα πιο σημαντική.
MG: Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος για διακοπές στην Ελλάδα; Η Σαμοθράκη; Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος στην Ελλάδα γενικά (πόλη, συνοικία, παραλία, μαγαζί...); Στην Ολλανδία;
LogOut: Η Σαμοθράκη δεν υπάρχει. Και σ' αυτόν τον στίχο μ' άρεσε το πόσο αμφίσημη είναι η φράση. Μήπως όντως δεν υπάρχει ή είναι αναφορά στην έκφραση ότι κάτι όταν παραείναι καλό «δεν υπάρχει». Αν κάποιο κομμάτι μπορώ να το διαβάσω με διάφορους τρόπους χωρίς να είμαι βέβαιος ποιος είναι ο σωστός, συνήθως είναι κι αυτό ένα δείγμα ότι κάτι υπάρχει σε αυτό. Αν το διαβάσει κανείς με την πρώτη έννοια πάντως πάει σε μια ενδιαφέρουσα κατεύθυνση, όπου τα μέρη δεν υπάρχουν από μόνα τους και τους δίνουμε σημασία και υπόσταση με το μυαλό μας. Σίγουρα δεν υπάρχουν όπως τα βλέπουμε καθώς βλέπουμε μόνο μικρό μέρος τους, κι αυτό ακόμα περνάει από τόσες διαθλάσεις στο μάτι μας, στο μυαλό μας - τη στιγμή εκείνη αλλά ακόμα περισσότερο όσο ο χρόνος περνάει. Με αυτή τη λογική, δεν μπορεί να πάει κανείς στο αγαπημένο μέρος κανενός άλλου. Ίσως εκτός απ' το «εδώ, μαζί σου», αν αυτό τύχει και συμπέφτει ταυτόχρονα.
MG: Σου αρέσει η Αθήνα; Πόσο έχει αλλάξει η άποψή σου από τότε που δεν ζεις πια μόνιμα εκεί; Μπορείς να τη δεις με τη ματιά του «ξένου» επισκέπτη;
LogOut: Όπως λέγαμε και παραπάνω, οι εντυπώσεις για ένα μέρος είναι τελείως υποκειμενικές και έχουν και τόση σχέση με τους κοντινούς ανθρώπους που ζουν σε κάθε μέρος. Για μένα η Αθήνα είναι η πόλη «σπίτι», αυτό είναι το κυρίαρχο, υπερβολικά θετικό, συναίσθημα, δεν μπορώ να τη δω με άλλα μάτια. Ουσιαστικά οι «Τρίτες» περιγράφουν αυτή την έντονη ανάγκη για την Αθήνα μάλλον καλύτερα απ' ό,τι μπορώ να το περιγράψω εδώ.
Μπορείτε να ακούσετε και να αγοράσετε τον δίσκο «Εδώ/Εκεί» από το λογαριασμό της Tiny Room Records στο Bandcamp. Τον ακούτε και στα YouTube και Spotify, παρακάτω: