Ανασκόπηση 2020: Ντεμπούτο που ξεχωρίσαμε

Παρά τις δυσκολίες που είχε η χρονιά που μας πέρασε, πολλοί νέοι μουσικοί δεν δίστασαν να κάνουν το πρώτο τους δισκογραφικό βήμα. Πολλοί εξ αυτών το κατάφεραν με αξιοπρόσεκτη επιτυχία. Παρακάτω ξεχωρίσαμε μερικούς από αυτούς τους δίσκους που μας άρεσαν και δεν βρήκαν μία θέση στις λίστες μας με τα καλύτερα της χρονιάς. Έτσι, για παράδειγμα, δεν έχουμε εδώ το πολύ καλό ντεμπούτο του σχήματος Jarv Is (κι ας είναι γεροντοπαλίκαρο ο Jarvis Cocker) που ήταν μέσα στην εικοσάδα αγαπημένων δίσκων των συντακτών του Mix Grill. Αντίστοιχο παράδειγμα από την εγχώρια δισκογραφία αποτελεί το «Ναι, Οξυγόνο» του Θοδωρή Σμπιλή.

Οι δίσκοι που ακολουθούν παρουσιάζονται σύντομα, χωρίς αξιολογική σειρά. Ακούστε τους και έχετε το νου σας στους μουσικούς αυτούς τα επόμενα χρόνια.

Το "Dark Matter" μπορεί να είναι ο πρώτος δίσκος του Moses Boyd, αλλά δεν είναι η πρώτη μουσική που ακούμε από τον τύπο αυτόν. Είναι ενεργός εδώ και μερικά χρόνια είτε ως συνεργάτης μουσικών του βεληνεκούς των Beyonce και Little Simz, είτε ως μέλος του βραβευμένου ντουέτο Binker & Moses, είτε με τις δουλειές του ως παραγωγός. Στον δίσκο αυτό βασίζεται μεν στον ήχο της σύγχρονης βρετανικής jazz, αλλά ξεφεύγει τακτικά σε μονοπάτια με περισσότερα ηλεκτρονικά στοιχεία και πειραματισμούς στα κρουστά. Το αποτέλεσμα είναι ένας δίσκος πλούσιος, που ακούγεται ευχάριστα χωρίς να κουράζει, τοποθετώντας τον Moses Boyd σε εκείνη την κατηγορία μουσικών που καλό θα ήταν να παρακολουθούμε.

Είναι περίεργος δίσκος αυτός εδώ και αυτό είναι ένα από τα στοιχεία στα οποία οφείλει την επιτυχία του. Μετά το EP με τίτλο το όνομά της η Rina Sawayama δίνει το επίθετό της για τίτλο στον πρώτο της δίσκο, τον δομεί σε φρέσκια pop και r&b βάση και τον γεμίζει μέταλ στοιχεία. Μέταλ όπως αυτό των Linkin Park ή των Korn, nu metal αν προτιμάτε. Η ιαπωνική καταγωγή της δεν γίνεται αντιληπτή άμεσα στις μουσικές της, αλλά υπάρχουν αναφορές στους στίχους της σε θέματα όπως τον ρατσισμό που έχει βιώσει. Ακούστε για παράδειγμα τα "STFU!" και "Love Me 4 Me", αν και ακούγοντας τον δίσκο στο σύνολό του μάλλον γίνονται καλύτερα αντιληπτά τα όσα θέλει να μεταφέρει, είτε με τα όσα τραγουδάει η Rina είτε με όσα έχει στήσει στην ωραία αυτή παραγωγή.

Με τη βοήθεια του αγαπημένου της παραγωγού Joe Reinhart, η Frances Quinlan θα επεκτείνει περαιτέρω τη μουσική της παλέτα. Με την ενσωμάτωση νέων οργάνων (άρπα, rhythm machine, πλήκτρα) θα δημιουργήσει το μουσικό της περιβάλλον και εκείνων γύρω της μέσα από αυτά τα εννέα ζεστά και μεθυστικά κομμάτια. Το ταξίδι ξεκινά με το "Piltdown Man" και αφήνουμε τους εαυτούς μας να παρασυρθούν από τη φωνή και τα πάντα ισχυρά κείμενα της οικοδέσποινάς μας, ενώ τα πλούσια "Your Reply", "Detroit Lake" και "A Secret" συνεχίζουν και δεν διαταράσσουν σε καμία περίπτωση τη γενική αρμονία του δίσκου. Αυτό το όμορφο ακουστικό άλμπουμ κλείνει με μια τολμηρή διασκευή στο τραγούδι των Built To Spill, "Carry The Zero". Ενα ιδιαίτερα εμπνευσμένο ντεμπούτο της επικεφαλής των Hop Along.

Ο Jack Harlow είχε ένα υπέροχο 2020 με την επιτυχία του "Whats Poppin", του πρωτότυπου και του remix με τους Dababy, Lil Wayne και Tory Lanez. Ήταν επίσης μέρος του 2020 XXL Freshman List και μόλις κυκλοφόρησε το καλύτερο άλμπουμ της Generation Now φέτος. Αυτό το άλμπουμ υποστηρίζεται από το "Whats Poppin", το "Tyler Herro" και το "Way Out", κομμάτια που ξεχωρίζουν για το beat και το flow τους. O Harlow έχει τη δυνατότητα να είναι ένας μεγάλος hitmaker. Είναι ένας καλλιτέχνης με μια παράξενη αίσθηση για τον συνδυασμό μοντέρνου-ποιοιτικού. Στο ντεμπούτο υπάρχουν εξίσου κάποια προσωπικά στοιχεία που αντανακλούνται στη μουσική που πρεσβεύει.

Είτε από τύχη, είτε από αδίστακτο, σκληρό σχεδιασμό, σε δύο σύντομα χρόνια o έφηβος frontman του Todmorden's Working Men's Club, ο Syd Minsky-Sargeant έχασε μερικά μέλη της μπάντας που δεν μοιράστηκαν το electro-vision του και βρήκε όμως τρεις ακόμη που το έκαναν. Ο κιθαρίστας Giulia Bonometti, ο ντράμερ Jake Bogacki και ο μπασίστας Liam Ogburn ενώθηκαν μαζί του για να επιδιώξουν ασυμβίβαστες φιλοδοξίες. Όχι καταστρεπτικά πρωτότυπο το ντεμπούτο τους, με έντονες επιρροες από LCD Soundsystem αλλά, όπως και το υπόλοιπο αυτού του έντονου ντεμπούτου, είναι μια φανταστική διααδρομή, αποφασιστικό, μια υπόσχεση για όμορφα πράγματα που θα έρθουν στο μέλλον.

Κάθε ένα από αυτά τα τραγούδια είναι σύντομο, ευκρινές και απίστευτα ελκυστικό καθώς πειραματίζεται ο Pa πειραματίζεται με διάφορα στυλ του UK Hip Hop. Αγγίζει τα πάντα, από το dancehall μέχρι το drill, ενώ ποτέ δεν αφήνει πίσω του τις ρίζες του από την Γκάνα, οι οποίες οδηγούν σε αυτόν τον πραγματικά αναζωογονητικό ήχο. Στοιχεία, όπως το φλάουτο στο "Betty" και τα κρουστά στο drill κομμάτι, "Out There", φέρνουν μια πραγματικά συναρπαστική αίσθηση σε αυτόν τον δίσκο. Τα συντομότερα τραγούδια είναι μερικά από τα καλύτερα αυτού του mixtape, αφήνοντας τους ακροατές με την απορία για το πώς αυτά θα μπορούσαν να εξερευνηθούν περαιτέρω.

Σε «ανύποπτο» χρόνο στη διάρκεια της πρώτης καραντίνας η Μαρία Σαχπασίδη ως Sophie Lies κυκλοφόρησε τον πρώτο της δίσκο, τον οποίο αποτελούν δέκα τραγούδια που ερμηνεύει η ίδια και έγραψε μέσα στην περασμένη πεντεαετία. Εκεί μέσα υπάρχει η ευαισθησία της ματιάς της, αλλά και λίγη από τη σκληράδα της εποχής στην οποία μεγαλώνει (και μεγαλώνουμε). Αν δεν έχετε ήδη ακούσει το «Μεγάλα Παιδιά» και θέλετε παράδειγμα για τα παραπάνω, τώρα είναι μια καλή ώρα. Το «Μια Πέτρα Σαν Σπίτι» κυλάει αργά, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι κουραστικό ή βαρετό και σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε η συμμετοχή του Παντελή Νικηφόρου των Λάμδα στην παραγωγή του δίσκου. Οι στίχοι μπορεί να είναι κυρίως εσωστρεφείς και να εκφράζονται με μελωδίες διακριτικές ή ευθέως ως ομιλία, ντύνονται, όμως, με αξιοπρόσεκτες μουσικές ιδέες με αποτέλεσμα το τελικό προϊόν να έχει το ενδιαφέρον που χρειάζεται για να εμφανίζεται μπροστά σας σε λίστες σαν και αυτήν εδώ.

Σχετικό θέμα

τραγούδια

Mix-τουρλού: Τα τραγούδια της εβδομάδας που πέρασε