Ο Πρόδρομος Doe τραγουδάει και γράφει στίχους στο συγκρότημα Jane Doe, έχει εκδώσει μερικά βιβλία, σχεδιάζει επιτραπέζια παιχνίδια, παίζει μπάσκετ και διάφορα άλλα. Μια ακόμα ασχολία του είναι η παρουσίαση στο Mix Grill της στήλης «100 αγαπημένοι ελληνικοί στίχοι από το 2000 και μετά».
Τζίμης Πανούσης - 17 Νοέμβρη Απόγευμα
Τζίμης Πανούσης - Obi-Obi-Bi [2013]
Στιχουργός: Τζίμης Πανούσης
Θα ήθελα να βρίσκετε εδώ κάποιο από τα πολλά αριστουργήματα του Τζιμάκου που έγραψε πριν από το 2000. Το «Είμαι Γυφτάκι», το «Ένα Τραγούδι Για Το Χειμώνα», το «Ερωτικό», το «Κάγκελα Παντού» και... τώρα που το σκέφτομαι, η αλήθεια είναι πως δεν θα ήξερα ποιο να βάλω, οπότε τελικά καλώς καταλήγουμε να επιλέγουμε ένα από τα ελάχιστα τραγούδια που έγραψε από τις αρχές του αιώνα μέχρι τον απρόσμενο θάνατό του. Είναι πιο βολικό.
Τι δεν έχει γραφτεί για τον Πανούση; Πιθανότατα τίποτα. Όμως η αποτίμηση της μουσικής και των στίχων του αργεί, μιας και το φευγιό του υπήρξε αρκετά ξαφνικό και ο ίδιος είχε δώσει μεγάλο βάρος στη πρόζα τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα και το ενδιαφέρον του κόσμου του να μετατοπιστεί προς τα 'κει, θεωρώντας τα τραγούδια του γαρνιτούρα των παραστάσεών του.
Δεν ήταν ποτέ έτσι όμως. Ο Τζιμάκος, γνήσιος προβοκάτορας, έχωνε πάντα στα θεμέλια της κοινωνίας νάρκες συνδεδεμένες με λεξούλες που όταν τις πατούσαν οι θεσμοί και οι συντηρητικοί της ακόλουθοι, ακουγόταν έκρηξη κολοσσιαίων διαστάσεων. Αρκούσε ένα «κι εγώ σ’ αγαπώ, γαμώ το χριστό μου». Μια βαρβάτη ψωλή κι ένα ψεύτικο μουνί. Ένα «γαμάτε γιατί χανόμαστε», για να γίνει η δουλειά. Μια πιο υπόγεια, δούλευαν το «καρκινάκια του πλανήτη», το «όλος ο κόσμος προσκυνά σώβρακα και φανέλες» ή «κοίτα ποιοι παίρνουν τα τραγούδια μας μωρό μου και τα πουλάνε σαν απορρυπαντικά».
Ή στη σημερινή μας περίπτωση… το παρακάτω:
Πέφτει το κόκκινο αστέρι
Κάνω ευχή για να μου φέρει
Γροθιά του '60 στο 'να χέρι
Και στο άλλο δίκοπο μαχαίρι
Να 'ρθει η αγάπη μου η πρώτη
Να μαχαιρώσει τον προδότη
Το φιλελεύθερο ιππότη
Το γιάπη τον ισκαριώτη
Η coca cola είναι φόλα
Κι εμείς σκυλιά στην κατηφόρα
Μετωπική θανατηφόρα
Το «17 Νοέμβρη Απόγευμα» είναι η βλάσφημη εκδοχή του «Νοέμβρης '90» που, ω τι τραγική σύμπτωση, το τραγουδάει ο ακατανόμαστος (αν και φυσικά έχει γραφτεί από τον Διονύση Τσακνή). Ο Τζιμάκος, κάτω από ένα πέπλο σκισμένο και σουρεαλιστικό, δείχνει την εισβολή των ΗΠΑ και της κουλτούρας της στα ρούχα, τα αυτοκίνητα και τα παιχνίδια ακόμα κι εκείνων που ακόμα αγωνίζονται εναντίον της. Δεν τους ειρωνεύεται, δεν τους δείχνει με το δάχτυλο. Τους σκουντάει απαλά στη πλάτη και τους αποκαλύπτει το γελοίον του πράγματος.
Δυο μυρωδιές έχει ο δυόσμος
Ο πάνω και ο κάτω κόσμος
Τα κεφτεδάκια από τη Σμύρνη
Κακά στης Barbie το μπικίνι
Στο σβέρκο μου έχω cowboy
Καβάλα σ' όλο μου το σόι
Με πυρωμένα μανουάλια
Μαρκάρει ανθρώπινα βουβάλια
Βλέπω το σπόνσορα τον κλέφτη
Στου αυτοκινήτου τον καθρέφτη
Ο ουρανός θα με πλακώσει
Μέχρι την τελευταία δόση
Μες της Πανδώρας το κουτί
Της Μέδουσας τα μπικουτί
Η ρόμπα της κυρά Κατίνας
Το σκάρτο πείραμα της Κίνας
Ο Τζιμάκος έγραψε τη διαθήκη του σε στίχους. Την παρέδωσε και έφυγε ήσυχος με τον εαυτό του. Σειρά μας είναι να κοινωνήσουμε αυτούς τους στίχους στις γενιές που θα έρθουν. Για να μην είναι και τόσο ήσυχοι με την πάρτη τους και με τον κόσμο που τους παραδίδεται.