Τι θα ακούσετε:
ελληνόφωνο rock
Τραγούδια που πρέπει να ακούσετε:
«Του Κόλια - Ν. Καββαδίας», «Με Παραχαραγμένη Τη Ζωή Μας», «Ο Γκρεμιστής»
Βαθμολογία:
7
Έχουν περάσει τα χρόνια, αλλά τα Υπόγεια Ρεύματα κατάφεραν να επιστρέψουν με έναν πολύ ενδιαφέροντα δίσκο, που σχετίζεται τόσο με όσα έκαναν πριν από 25 χρόνια, όσο και με όσα συμβαίνουν σήμερα. Δεν αποτελεί δουλειά «επανένωσης», μιας και δεν διαλύθηκαν ποτέ, είναι, ωστόσο, ένας δίσκος που συστήνει δισκογραφικά την παρούσα διάταξη του συγκροτήματος. Με αυτή τη διάταξη σε σχήμα rock τρίο ήδη δραστηριοποιούνται σε συναυλίες τα χρόνια που μεσολάβησαν από την προηγούμενη κυκλοφορία τους με τίτλο «20:14», η οποία περιείχε παλιά και καινούργια τραγούδια που μπορεί ως σύνολο να είχε σταθεί αξιόλογα, αλλά δεν είχε ενθουσιάσει. Τόσο εκ των προτέρων, λοιπόν, ως η πρώτη καινούργια στούντιο κυκλοφορία του συγκροτήματος μετά από αρκετά χρόνια και με την πρόσφατη σύνθεση, όσο και εκ των υστέρων, βάσει περιεχομένου δηλαδή, ο δίσκος αυτός είναι σημαντικός σταθμός στην πορεία του Γρηγόρη Κλιούμη και της παρέας του.
Ο Κλιούμης, σε φωνή και κιθάρα, είναι αυτός που ενώνει τα Υπόγεια Ρεύματα του 2021 με τα όσα γίνονταν τη δεκαετία του '90. Η χροιά του γίνεται εύκολα αντιληπτή από όσους έχουν επαφή με το παρελθόν του συγκροτήματος, που δεν είναι και λίγοι, ενώ δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να υποστηρίξει τα rock τραγούδια που παίζουν, ανεξάρτητα από το πόσο δυναμικά τον συνοδεύει η μουσική. Κάποιες φορές, πάντως, όπως π.χ. στο «Το Σκατό Του Φιδιού», τα δεύτερα φωνητικά από την υπόλοιπη παρέα τονίζουν φράσεις ή λέξεις με αποτέλεσμα μία στομφότητα που περισσεύει. Έτσι κι αλλιώς, οι στίχοι δεν αφήνουν περιθώριο παρερμηνείας, ούτε χρειάζονται περαιτέρω ενίσχυση στο πλαίσιο αυτής της ηχογράφησης.
Οι δύο μουσικοί που συνοδεύουν τον Κλιούμη και αποτελούν την υπόλοιπη παρέα είναι ο Νίκος Γιούσεφ στο μπάσο και ο Τάσος Πέππας στα τύμπανα. Έμπειροι μουσικοί και οι δύο, δεν έχουν πρόβλημα να υποστηρίξουν τις φόρμες που παίζουν, και όταν έρχεται η ώρα για κάτι παραπάνω, το κάνουν. Προσέξτε, για παράδειγμα, το ωραίο μπάσο στο φόντο του «Διαγραφείτε» ή τη δομή του πιο πειραματικού «Ο Καλός Νοικοκύρης». Το τελευταίο είναι ένα ενδιαφέρον δείγμα τραγουδιού, μουσικά κυρίως, από τα Υπόγεια Ρεύματα του 2021, που θα μπορούσε να διερευνηθεί περισσότερο στο μέλλον. Όπως και αν ‘χει, η ριμαδόρικη, σχεδόν σαν ραπάρισμα, απόδοση των στίχων στο δεύτερο μισό δεν κολακεύει τους στίχους, που αναφέρονται και πάλι εύστοχα σε σημερινά ζητήματα.
Είναι μια ενδιαφέρουσα πλευρά του δίσκου αυτή. Δείχνει δείγματα για το πώς μπορούν να εξελιχθούν τα Υπόγεια Ρεύματα, δείχνει όμως και πού βρίσκονται σήμερα και πόσο στιβαρά πατάνε. Υπάρχει, δηλαδή, το «Με Παραχαραγμένη Τη Ζωή Μας», με σημαντική συμβολή στην τρομπέτα από τον Ανδρέα Πολυζωγόπουλο, που είναι ένα ωραίο jazz rock τραγούδι με βάση το ποίημα του Ανέστη Ευαγγέλου, αλλά υπάρχει και η λιτή μα απολύτως ταιριαστή μελοποίηση στο «Ο Γκρεμιστής» του Κωστή Παλαμά. Πέρα από τα δύο προαναφερθέντα τραγούδια υπάρχει και το «Του Κόλια - Ν. Καββαδίας» σε στίχους το Δημήτρη Μητσοτάκη που ξεκινάει τον δίσκο. Η μουσική έγινε για να ντύσει το ποίημα «Σπουδή Θαλάσσης» του Καββαδία, αλλά δεν δόθηκε η άδεια από τους κληρονόμους και έτσι χρησιμοποιήθηκαν οι στίχοι που έδωσε ο τραγουδιστής των Ενδελέχεια. Το αποτέλεσμα είναι πολύ ικανοποιητικό, τόσο όσο αφορά τη μελοποίηση, όσο, κυρίως, τους στίχους, που δεν μιμούνται απλά το ύφος ή το λεξιλόγιό του αλλά στέκονται ως μια εξαιρετική αναφορά στον ποιητή.
Δεν νομίζω ότι όσοι είχαν παρακολουθήσει κάποια από τις συναυλίες τους των προηγούμενων χρόνων περίμεναν έναν τόσο ενδιαφέροντα δίσκο από τα Υπόγεια Ρεύματα. Δεν επανεφευρίσκουν τον τροχό, ούτε τον εαυτό τους, παρουσιάζουν όμως ένα συμπαγές υλικό με αρκετά ωραία τραγούδια και ψήγματα ιδεών για το τι ακόμα μπορεί να κάνουν στο μέλλον. Συχνά, αυτό αρκεί.