Σωκράτης Μάλαμας. Η εσωτερική του φλόγα συνεχίζει να καίει. Παλεύει ακόμα με δαίμονες μέσα του. Φλέγεται και αυτό βγαίνει στα μάτια του, στον τρόπο που τονίζει και ξεστομίζει τις λέξεις των στίχων του, σε αυτό το βλέμμα του τρελού που σου μεταδίδει το πάθος χωρίς φιοριτούρες και περιττά λόγια. Αυτά μάλλον έκαναν και την περασμένη Παρασκευή τον κόσμο να συρρεύσει μαζικά στο Casablanca Music Hall.
Τι μαζικά δηλαδή; Όταν βλέπεις όλη την περιοχή των Εξαρχείων να αλλάζει μορφή λόγω της εμφάνισης ενός καλλλιτέχνη, όταν βλέπεις μιάμιση ώρα πριν την έναρξη να έχουν μαζευτεί ήδη 50 άτομα έξω απ’την πόρτα, όταν πρέπει να δώσεις μάχη για να κρατήσεις ένα εκατοστό χώρου που να σου επιτρέπει να συμμετέχεις κι εσύ στο λυτρωτικό γλέντι που σε λίγο θα άρχιζε, ε τότε αναρωτιέσαι ξανά απ’την αρχή τι μαγνητίζει τελικά όλον αυτό τον κόσμο.
Βρήκαμε το εκατοστό που μας αναλογούσε, παίξαμε τέτρις με τον διπλανό που κρεμόταν απ’το κάγκελο για να βρούμε τη σωστή γωνία, ανταλλάξαμε κουβέντες με τους γύρω μας κι ας μην τους ξέραμε αφού υποχρεωτικά ήμαστε ο ένας πάνω στον άλλο. Λίγο μετά τις 11 ανεβαίνει στη σκηνή η γνωστή μπάντα (με μόνη αλλαγή τον Δαμιανό Dudu στο βιολί στη θέση του Φώτη Σιώτα) μαζί με το Σωκράτη Μάλαμα. Τα πρώτα αρπίσματα φέρνουν τον πιο γλυκό Νοτιά ανάμεσά μας. Αμέσως μετά άλλη μια επιλογή απ’το Ένα, η συγκλονιστική Παλίρροια που τόσο σπάνια παίζει live ο Σωκράτης. Κρίμα που, όπως φάνηκε, ο υπερβολικά πολύς κόσμος που επέτρεψαν να μπει, δεν θα έκανε την απαραίτητη ησυχία στα λιγότερο γνωστά και χαμηλότονα κομμάτια του τραγουδοποιού.
Η βραδιά συνεχίζεται με σχεδόν δυο-δυο τις επιλογές από κάθε δίσκο του Μάλαμα, με εξαίρεση τον πάντα "ριγμένο" δίσκο του με τον Νίκο Ξυδάκη. Οι λίγες αλλαγές στο γενικά γνωστό και σταθερό πρόγραμμα του Σωκράτη έγιναν σε αυτό το πρώτο μέρος, με τα πιο ακουστικά και ηλεκτρικά του κομμάτια. Απολαύσαμε τραγούδια όπως τα Μια βόλτα στα βαθιά, Δυο-τρεις κουβέντες, Κανένας δεν ξέρει και Ο φύλακας κι ο βασιλιάς. Η ένταση σιγά-σιγά αρχίζει να ανεβαίνει, το κοινό παρατά σταδιακά την κουβέντα και συμμετέχει πιο ενεργά. Δεν άργησαν να φανούν και τα νέα τραγούδια. Χωρίς προλόγους και εξηγήσεις, που δεν χρειάζονταν όπως φάνηκε, ακούσαμε το Καράβι στον τοίχο και τον Ίλιγγο σε πολύ όμορφες, δυναμικές εκτέλεσεις και βέβαια τους Μύστες της ερήμου που φάνηκε να τους αγαπά ο κόσμος περισσότερο απ’όλα.
Η συνέχεια γνωστή. Από το διάλειμμα και μετά ο Διόνυσος εγκαθίσταται στο χώρο και ξεκινά ένα ατελείωτο γλέντι. Τα πιο γνωστά και... καθαρόαιμα λαϊκά τραγούδια του Μάλαμα διαδέχονται το ένα το άλλο και το κλίμα που επικρατεί δεν περιγράφεται! Οι μισοί απ’τα τραπέζια σηκώνονται όρθιοι ενώ δεν άργησαν να φανούν και οι πρώτοι χοροί. Ο Σωκράτης δείχνει σε φοβερή διάθεση, επικοινωνεί με το κοινό και ερμηνεύει το κάθε κομμάτι με την ψυχή του. Ανάμεσα στα αναμενόμενα τραγούδια είχαμε την τύχη να ξανακούσουμε ζωντανά τον Δεκέμβρη του 1903 και τα Αλκοολικά στιχάκια.
Κάπως έτσι φτάσαμε στο Θεοδωράκη (Την πόρτα ανοίγω, Ποιός τη ζωή μου, Όμορφη πόλη), τον Βαμβακάρη (Νόστιμο τρελό μικρό μου), τον Καββαδία (Γράμμα σε έναν ποιητή) και τον Αγγελάκα (Δεν χωράς πουθενά), με τις παραινέσεις του Μάλαμα να τραγουδάμε μαζί του δυνατά και να μην τον αφήνουμε μόνο. Μετά από τέσσερις ώρες γεμάτες μουσικές και στίχους φεύγαμε πλήρεις. Περιπτώσεις τροβαδούρων σαν το Μάλαμα δεν βγαίνουν κάθε μέρα, ούτε περιγράφονται εύκολα. Σπεύσατε όσο είναι ακόμα καιρός...
info
Ο Σωκράτης Μάλαμας στο Casablanca Music Hall
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο
Δελτίο Τύπου εδώ
Τι μαζικά δηλαδή; Όταν βλέπεις όλη την περιοχή των Εξαρχείων να αλλάζει μορφή λόγω της εμφάνισης ενός καλλλιτέχνη, όταν βλέπεις μιάμιση ώρα πριν την έναρξη να έχουν μαζευτεί ήδη 50 άτομα έξω απ’την πόρτα, όταν πρέπει να δώσεις μάχη για να κρατήσεις ένα εκατοστό χώρου που να σου επιτρέπει να συμμετέχεις κι εσύ στο λυτρωτικό γλέντι που σε λίγο θα άρχιζε, ε τότε αναρωτιέσαι ξανά απ’την αρχή τι μαγνητίζει τελικά όλον αυτό τον κόσμο.
Βρήκαμε το εκατοστό που μας αναλογούσε, παίξαμε τέτρις με τον διπλανό που κρεμόταν απ’το κάγκελο για να βρούμε τη σωστή γωνία, ανταλλάξαμε κουβέντες με τους γύρω μας κι ας μην τους ξέραμε αφού υποχρεωτικά ήμαστε ο ένας πάνω στον άλλο. Λίγο μετά τις 11 ανεβαίνει στη σκηνή η γνωστή μπάντα (με μόνη αλλαγή τον Δαμιανό Dudu στο βιολί στη θέση του Φώτη Σιώτα) μαζί με το Σωκράτη Μάλαμα. Τα πρώτα αρπίσματα φέρνουν τον πιο γλυκό Νοτιά ανάμεσά μας. Αμέσως μετά άλλη μια επιλογή απ’το Ένα, η συγκλονιστική Παλίρροια που τόσο σπάνια παίζει live ο Σωκράτης. Κρίμα που, όπως φάνηκε, ο υπερβολικά πολύς κόσμος που επέτρεψαν να μπει, δεν θα έκανε την απαραίτητη ησυχία στα λιγότερο γνωστά και χαμηλότονα κομμάτια του τραγουδοποιού.
Η βραδιά συνεχίζεται με σχεδόν δυο-δυο τις επιλογές από κάθε δίσκο του Μάλαμα, με εξαίρεση τον πάντα "ριγμένο" δίσκο του με τον Νίκο Ξυδάκη. Οι λίγες αλλαγές στο γενικά γνωστό και σταθερό πρόγραμμα του Σωκράτη έγιναν σε αυτό το πρώτο μέρος, με τα πιο ακουστικά και ηλεκτρικά του κομμάτια. Απολαύσαμε τραγούδια όπως τα Μια βόλτα στα βαθιά, Δυο-τρεις κουβέντες, Κανένας δεν ξέρει και Ο φύλακας κι ο βασιλιάς. Η ένταση σιγά-σιγά αρχίζει να ανεβαίνει, το κοινό παρατά σταδιακά την κουβέντα και συμμετέχει πιο ενεργά. Δεν άργησαν να φανούν και τα νέα τραγούδια. Χωρίς προλόγους και εξηγήσεις, που δεν χρειάζονταν όπως φάνηκε, ακούσαμε το Καράβι στον τοίχο και τον Ίλιγγο σε πολύ όμορφες, δυναμικές εκτέλεσεις και βέβαια τους Μύστες της ερήμου που φάνηκε να τους αγαπά ο κόσμος περισσότερο απ’όλα.Η συνέχεια γνωστή. Από το διάλειμμα και μετά ο Διόνυσος εγκαθίσταται στο χώρο και ξεκινά ένα ατελείωτο γλέντι. Τα πιο γνωστά και... καθαρόαιμα λαϊκά τραγούδια του Μάλαμα διαδέχονται το ένα το άλλο και το κλίμα που επικρατεί δεν περιγράφεται! Οι μισοί απ’τα τραπέζια σηκώνονται όρθιοι ενώ δεν άργησαν να φανούν και οι πρώτοι χοροί. Ο Σωκράτης δείχνει σε φοβερή διάθεση, επικοινωνεί με το κοινό και ερμηνεύει το κάθε κομμάτι με την ψυχή του. Ανάμεσα στα αναμενόμενα τραγούδια είχαμε την τύχη να ξανακούσουμε ζωντανά τον Δεκέμβρη του 1903 και τα Αλκοολικά στιχάκια.
Κάπως έτσι φτάσαμε στο Θεοδωράκη (Την πόρτα ανοίγω, Ποιός τη ζωή μου, Όμορφη πόλη), τον Βαμβακάρη (Νόστιμο τρελό μικρό μου), τον Καββαδία (Γράμμα σε έναν ποιητή) και τον Αγγελάκα (Δεν χωράς πουθενά), με τις παραινέσεις του Μάλαμα να τραγουδάμε μαζί του δυνατά και να μην τον αφήνουμε μόνο. Μετά από τέσσερις ώρες γεμάτες μουσικές και στίχους φεύγαμε πλήρεις. Περιπτώσεις τροβαδούρων σαν το Μάλαμα δεν βγαίνουν κάθε μέρα, ούτε περιγράφονται εύκολα. Σπεύσατε όσο είναι ακόμα καιρός...
info
Ο Σωκράτης Μάλαμας στο Casablanca Music Hall
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο
Δελτίο Τύπου εδώ