Τρεις Κι Ο Κούκος: Απρ 2011

Μίκης Θεοδωράκης, Σωκράτης Μάλαμας, Sleepin Pillow, Amy Winehouse...
Διαβάστηκε φορες
1. Επιτάφιος – Μίκης Θεοδωράκης (1960), Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος, Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Καίτη Θύμη

Το 1958, στο Παρίσι, ο Μίκης Θεοδωράκης έλαβε ταχυδρομικά την ποιητική συλλογή Επιτάφιος του Γιάννη Ρίτσου. Λίγες μέρες μετά, είχε έτοιμα τα 8 τραγούδια που μπήκαν στον ομώνυμο δίσκο. Ο οποίος σηματοδοτεί μια τεράστια αλλαγή στα ενδιαφέροντα του συνθέτη αλλά και στη ρότα του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού. Εγκαταλείποντας τα συμφωνικά του οράματα, ο Θεοδωράκης αποφάσισε να γράψει λαϊκά τραγούδια, που δανείζονταν, όμως, πολλά και από τη Δυτική μουσική παράδοση και σε συνδυασμό με την ποίηση αποτέλεσαν αυτό που εκείνος ονόμασε «έντεχνο-λαϊκό» τραγούδι – όρος που προκαλεί μέχρι και σήμερα πολλές παρεξηγήσεις. Οι ηχογραφήσεις έγιναν μέσα σε δύο μόλις ημέρες, μετά από εξαντλητικές πρόβες ενός μήνα, με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση να αποτελεί μια επιλογή που
αρχικά θεωρήθηκε απαράδεκτη από την δισκογραφική εταιρεία Columbia και τον Μανώλη Χιώτη να είναι ο σολίστ στο μπουζούκι. Το αποτέλεσμα ήταν ο θρυλικός δίσκος που ξέρουμε, ο οποίος γνώρισε ακόμα δύο ηχογραφήσεις, μία υπό την επίβλεψη του Μάνου Χατζιδάκι και ερμηνεύτρια τη Νάνα Μούσχουρη και μία ακόμα θεοδωρακική εκδοχή με ερμηνεύτρια τη Μαίρη Λίντα.

2. Ο Φύλακας Κι Ο Βασιλιάς – Σωκράτης Μάλαμας (2000), Στίχοι: Άλκης Αλκαίος, Οδυσσέας Ιωάννου, Φωτεινή Λαμπρίδη, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Ερμηνεία: Μανώλης Λιδάκης, Μελίνα Κανά

Στον έβδομο στούντιο δίσκο με δικά του τραγούδια, ο Σωκράτης Μάλαμας δεν είχε τίποτα να αποδείξει, καθώς ήταν ήδη ένας καταξιωμένος τραγουδοποιός – κι ας είχε ακολουθήσει τον πιο άνισο, μέχρι τότε, δίσκο του (13000 Μέρες, 1998) με μια συνεργασία με τον Νίκο Ξυδάκη που επίσης αποδείχτηκε κατώτερη του αναμενομένου. Στα 13 τραγούδια του δίσκου βρίσκει κανείς κυρίως μπαλάντες, πολλές από τις οποίες παραπέμπουν στον ροκ εαυτό του τραγουδοποιού, χωρίς να λείπουν και πιο λαϊκότροπες στιγμές. Οι ενορχηστρώσεις είναι ιδιαίτερα πλούσιες, με τη συμμετοχή 15 μουσικών σε μια πληθώρα ακουστικών και ηλεκτρικών οργάνων, υπό την επίβλεψη του Άκη Κατσουπάκη. Τραγούδια όπως τα Φύλλα Αλκαλικά, Το Μετάξι, Πουλί Σε Δέντρο Αρχοντικό, Το Λιμάνι και Έπιασε Βροχή
αποτελούν πια αγαπημένες στιγμές των φίλων του Μάλαμα ενώ η περίφημη Πριγκηπέσα έμελλε να γίνει ένα αναπάντεχο, σαρωτικό χιτ. Μυστήριαι αι βουλαί των μουσικόφιλων...

3. Superman’s Blues – Sleepin Pillow (2010)

Οι Sleepin Pillow είναι οι Antoine (πλήκτρα, πιάνο), Nick Jacqueline (κρουστά, παραδοσιακά όργανα), Skinman (τύμπανα), Nomik (στίχοι, φωνή), Rispa (κιθάρες) και Aisha Sama (όρθιο μπάσο). Το Superman’s Blues είναι το δεύτερο άλμπουμ τους, που κυκλοφόρησε δύο χρόνια μετά το πολλά υποσχόμενο ντεμπούτο τους, Apples On An Orange Tree. Στα 12 κομμάτια του, το γκρουπ επεκτείνει τη σύντηξη της μουσικής παράδοσης της Ανατολής με δυτικά ρεύματα (κλασική εποχή, τριπ χοπ, ποστ, προοδευτικό και ψυχεδελικό ροκ). Ο στιχουργικός τομέας διέπεται από μία κεντρική ιδέα, αυτήν του αποπροσανατολισμένου, λόγω του τρόπου ζωής του, σύγχρονου ανθρώπου. Στον μουσικό τομέα είναι περισσότερο εκτεταμένη η χρήση συνθετητών και άλλων ηλεκτρονικών στοιχείων ενώ η όλη παραγωγή είναι σαφώς βελτιωμένη σε σχέση με το προηγούμενο άλμπουμ του συγκροτήματος. Συνολικά, πρόκειται για ένα από τα πολύ ενδιαφέροντα άλμπουμ που έχουμε ακούσει τελευταία από την αγγλόφωνη σκηνή.

Και ο κούκος...

4. Back To Black – Amy Winehouse (2006)

Το ντεμπούτο της, Frank (2003), ήταν ένας καλός δίσκος με τζαζ επιρροές και αρκετά καλές πωλήσεις. Δεν προμήνυε, όμως, σε καμία περίπτωση τη σαρωτική επιτυχία που θα γνώριζε η Amy Winehouse με αυτό το δεύτερο δισκογραφικό βήμα της. Στρέφοντας την προσοχή της στα γυναικεία φωνητικά γκρουπ των ‘50s και ‘60s και συνεργαζόμενη με τον Mark Ronson και τον Salaam Remi στην παραγωγή, η Βρετανή τραγουδοποιός έφτιαξε εδώ ένα κράμα της σόουλ με σύγχρονα r’n’b τερτίπια και τραγούδια που καταπιάνονται με τις εμπειρίες της από τις περιπέτειές της με το ποτό, τα ναρκωτικά και τις κατά καιρούς ερωτικές σχέσεις της. Οι κριτικοί την αποθέωσαν, το κοινό τη λάτρεψε και αγόρασε εκατομμύρια αντίτυπα του Back To Black ενώ πήρε σπίτι της και πέντε βραβεία Grammy. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, όταν από τα 11 τραγούδια του άλμπουμ, η συντριπτική πλειοψηφία ήταν πράγματι σπουδαία ενώ 6 κυκλοφόρησαν ως σινγκλ. Και μετά η Amy πήγε και τα γκρέμισε όλα...
Διαβάστε ακόμα