Ποια: ZAZ
Που: Θέατρο Badminton
Πότε: Δευτέρα 16 Μαίου 2011
Ήχος: Άψογος (ε, τι περιμένατε στον συγκεκριμένο χωρο...)
Κόσμος: Ήταν περίπου γεμάτο το θέατρο. Λίγες οι κενές θέσεις.
Οργάνωση: Μια χαρά
Διάρκεια: 1 ώρα και 40 λεπτά: 21:40 – 23:20
Μερικά από τα τραγούδια που ακούστηκαν:
Les passants
Le long de la route
La fée
Trop sensible
Prends garde à ta langue
Ni oui ni non
Port coton
J'aime à nouveau
Dans ma rue (Edith Piaf)
Je veux
Éblouie par la nuit
Ma Folie
Aux Detenteurs
Καλοκαιριάζει και τα βράδια "ντύνονται" όμορφα όταν βλέπεις ωραίες συναυλίες. Χθες βράδυ βρεθήκαμε στο Θέατρο Badminton για τη συναυλία της γλυκιάς 31-χρονης Γαλλιδούλας Isabelle Geffroy ή αλλιώς Zaz.
Με ένα δίσκο μόνο στο ενεργητικό της (το ομώνυμο του 2010), ήμασταν περίεργοι για το πως θα παρουσίαζε τα τραγούδια της στη σκηνή, καθώς και πόσο θα διαρκούσε η όλη συναυλία.
Οι πρώτες νότες του "Les passants" έφεραν στη σκηνή ένα κοριτσάκι με σκούρο μπλουζάκι και κόκκινο καρό, φαρδύ παντελόνι (όπως στη φωτογραφία του εξώφυλλου του δίσκου), το οποίο να χορεύει με τον δικό του τρόπο και γενικότερα να κινείται γύρω από τους μουσικούς του. Κι όμως αυτό το κοριτσάκι είχε καλή, δυνατή και καθαρή φωνή. Δεν το πρόσεχες μόνο για το χορό του... Τη μια στιγμή παρακολουθούσα τις θεατρικές γκριμάτσες και τις χορευτικές κινήσεις της και την άλλη κόλλαγα με τη φωνή της. Ωραίο το μείγμα για αρχή.
Τα τραγούδια της Zaz μεγάλωσαν σε διάρκεια, "ντύθηκαν" με μια ατμοσφαιρική αρχή (τα περισσότερα από αυτά) και απέκτησαν διάφορα θεατρικά σκετς, τα οποία έβαζαν τον κόσμο στο μήνυμα που ήθελε να περάσει σε καθένα από αυτά η Isabelle. Η Zaz πρωταγωνιστούσε στην δικιά της παράσταση είτε ως τραγουδίστρια, ή ως ηθοποιός. Πείραζε τους μουσικούς χτυπώντας τους με τις μπακέτες και αλλάζοντας έτσι τον τρόπο που έπαιζαν ή συζητούσε μαζί τους παίζοντας "μουσική δωματίου" όπως έλεγε λίγο πριν το τέλος.
Ανάμεσα στα τραγούδια, η Zaz μιλούσε με τον κόσμο στα Γαλλικά βέβαια, προκαλώντας την αντίστοιχη χαρά στο Γαλλόφωνο Ελληνικό κοινό, που "δίψαγε" για τη χθεσινή συναυλία. Όπως έλεγε η Ευγενία χθες, υπάρχει αρκετός κόσμος που έχει πάει στο Γαλλικό Ινστιτούτο, ακούει Εν Λευκώ και Kosmos Radio και ψάχνεται για Γαλλικές μουσικές. Ακούσαμε αρκετές ιστορίες λοιπόν σε διάφορα κενά. Εμείς ξεχωρίσαμε δύο από αυτές.
Στην πρώτη ιστορία (λίγο πριν το "Trop sensible"), μας μίλησε για την περίοδο που ήταν μικρό παιδί και έβλεπε στο σπίτι της μια κιθάρα, που είχε πάρει η μητέρα της από την Μάλαγα (Ισπανία), αλλά δεν την χρησιμοποιούσε κανένας. Ήταν ένα αντικείμενο στο σπίτι της, που είχε τόση ενέργεια. "Μια μέρα την πήρα, έπαιξα δύο ακόρντα και αμέσως κύλησαν τα λόγια του τραγουδιού..."
Η δεύτερη δεν ήταν ακριβώς ιστορία, αλλά κάποιες σκέψεις της Isabelle, τις οποίες ζήτησε να μεταφράσει κάποιος από το κοινό. Η Ουρανία έκανε καλά τη δουλειά της λοιπόν και μας είπε ότι η Zaz θα ήθελε να ανακαλύψουμε τη δύναμη που έχουμε στα εσώψυχα μας και να ουρλιάξουμε πολύ δυνατά. Έτσι, άρχισε να "παίζει" με τον κόσμο και καθώς ακουγόταν το "Aux Detenteurs", η Zaz έδινε το σύνθημα κι εμείς ουρλιάζαμε με ένα στόμα, μια φωνή. Εκκωφαντικός θόρυβος!!!
Κορυφαία στιγμή της βραδιάς ήταν βέβαια το "Je veux", όπου έγινε χαμός όπως καταλαβαίνετε. Προσωπικά, ξεχώρισα το γλυκό "Éblouie par la nuit" (εδώ φάνηκαν ξεκάθαρα οι φωνητικές ικανότητες της), το ρομαντικό, μελαγχολικό και ταξιδιάρικο "Port Coton" και το ιδιαίτερα δυναμικό "Aux Detenteurs".
Ήταν πολύ καλή λοιπόν η Zaz και ως τραγουδίστρια και ως performer. Κατάφερε μέσα σε 1 ώρα και 40 λεπτά να μας κρατήσει "καρφωμένους" στη σκηνή και την επόμενη κίνηση της, χωρίς να αφήσουμε το μυαλό μας να ταξιδέψει αλλού. Αυτό δεν είναι ένα βασικό συστατικό για να θεωρείται πετυχημένη μια συναυλία; Η ανταπόκριση του κόσμου δεν είναι ένας άλλος παράγοντας; Το κοινό της χθεσινής συναυλίας ήταν ένα από τα καλύτερα που έχω δει. Χωρίς ακρότητες και υπερβολές, πήγαινε όπου ήθελε η πρωταγωνίστρια και της έδειχνε ξεκάθαρα ότι περνάει καλά.
Το ότι η Zaz θα ξανάρθει σύντομα στη χώρα μας θεωρήστε το δεδομένο. Τέτοιο "σιγουράκι" το έχεις στα υπόψιν...
Που: Θέατρο Badminton
Πότε: Δευτέρα 16 Μαίου 2011
Ήχος: Άψογος (ε, τι περιμένατε στον συγκεκριμένο χωρο...)
Κόσμος: Ήταν περίπου γεμάτο το θέατρο. Λίγες οι κενές θέσεις.
Οργάνωση: Μια χαρά
Διάρκεια: 1 ώρα και 40 λεπτά: 21:40 – 23:20
Μερικά από τα τραγούδια που ακούστηκαν:
Les passants
Le long de la route
La fée
Trop sensible
Prends garde à ta langue
Ni oui ni non
Port coton
J'aime à nouveau
Dans ma rue (Edith Piaf)
Je veux
Éblouie par la nuit
Ma Folie
Aux Detenteurs
Καλοκαιριάζει και τα βράδια "ντύνονται" όμορφα όταν βλέπεις ωραίες συναυλίες. Χθες βράδυ βρεθήκαμε στο Θέατρο Badminton για τη συναυλία της γλυκιάς 31-χρονης Γαλλιδούλας Isabelle Geffroy ή αλλιώς Zaz.Με ένα δίσκο μόνο στο ενεργητικό της (το ομώνυμο του 2010), ήμασταν περίεργοι για το πως θα παρουσίαζε τα τραγούδια της στη σκηνή, καθώς και πόσο θα διαρκούσε η όλη συναυλία.
Οι πρώτες νότες του "Les passants" έφεραν στη σκηνή ένα κοριτσάκι με σκούρο μπλουζάκι και κόκκινο καρό, φαρδύ παντελόνι (όπως στη φωτογραφία του εξώφυλλου του δίσκου), το οποίο να χορεύει με τον δικό του τρόπο και γενικότερα να κινείται γύρω από τους μουσικούς του. Κι όμως αυτό το κοριτσάκι είχε καλή, δυνατή και καθαρή φωνή. Δεν το πρόσεχες μόνο για το χορό του... Τη μια στιγμή παρακολουθούσα τις θεατρικές γκριμάτσες και τις χορευτικές κινήσεις της και την άλλη κόλλαγα με τη φωνή της. Ωραίο το μείγμα για αρχή.
Τα τραγούδια της Zaz μεγάλωσαν σε διάρκεια, "ντύθηκαν" με μια ατμοσφαιρική αρχή (τα περισσότερα από αυτά) και απέκτησαν διάφορα θεατρικά σκετς, τα οποία έβαζαν τον κόσμο στο μήνυμα που ήθελε να περάσει σε καθένα από αυτά η Isabelle. Η Zaz πρωταγωνιστούσε στην δικιά της παράσταση είτε ως τραγουδίστρια, ή ως ηθοποιός. Πείραζε τους μουσικούς χτυπώντας τους με τις μπακέτες και αλλάζοντας έτσι τον τρόπο που έπαιζαν ή συζητούσε μαζί τους παίζοντας "μουσική δωματίου" όπως έλεγε λίγο πριν το τέλος.
Ανάμεσα στα τραγούδια, η Zaz μιλούσε με τον κόσμο στα Γαλλικά βέβαια, προκαλώντας την αντίστοιχη χαρά στο Γαλλόφωνο Ελληνικό κοινό, που "δίψαγε" για τη χθεσινή συναυλία. Όπως έλεγε η Ευγενία χθες, υπάρχει αρκετός κόσμος που έχει πάει στο Γαλλικό Ινστιτούτο, ακούει Εν Λευκώ και Kosmos Radio και ψάχνεται για Γαλλικές μουσικές. Ακούσαμε αρκετές ιστορίες λοιπόν σε διάφορα κενά. Εμείς ξεχωρίσαμε δύο από αυτές.
Στην πρώτη ιστορία (λίγο πριν το "Trop sensible"), μας μίλησε για την περίοδο που ήταν μικρό παιδί και έβλεπε στο σπίτι της μια κιθάρα, που είχε πάρει η μητέρα της από την Μάλαγα (Ισπανία), αλλά δεν την χρησιμοποιούσε κανένας. Ήταν ένα αντικείμενο στο σπίτι της, που είχε τόση ενέργεια. "Μια μέρα την πήρα, έπαιξα δύο ακόρντα και αμέσως κύλησαν τα λόγια του τραγουδιού..."
Η δεύτερη δεν ήταν ακριβώς ιστορία, αλλά κάποιες σκέψεις της Isabelle, τις οποίες ζήτησε να μεταφράσει κάποιος από το κοινό. Η Ουρανία έκανε καλά τη δουλειά της λοιπόν και μας είπε ότι η Zaz θα ήθελε να ανακαλύψουμε τη δύναμη που έχουμε στα εσώψυχα μας και να ουρλιάξουμε πολύ δυνατά. Έτσι, άρχισε να "παίζει" με τον κόσμο και καθώς ακουγόταν το "Aux Detenteurs", η Zaz έδινε το σύνθημα κι εμείς ουρλιάζαμε με ένα στόμα, μια φωνή. Εκκωφαντικός θόρυβος!!!Κορυφαία στιγμή της βραδιάς ήταν βέβαια το "Je veux", όπου έγινε χαμός όπως καταλαβαίνετε. Προσωπικά, ξεχώρισα το γλυκό "Éblouie par la nuit" (εδώ φάνηκαν ξεκάθαρα οι φωνητικές ικανότητες της), το ρομαντικό, μελαγχολικό και ταξιδιάρικο "Port Coton" και το ιδιαίτερα δυναμικό "Aux Detenteurs".
Ήταν πολύ καλή λοιπόν η Zaz και ως τραγουδίστρια και ως performer. Κατάφερε μέσα σε 1 ώρα και 40 λεπτά να μας κρατήσει "καρφωμένους" στη σκηνή και την επόμενη κίνηση της, χωρίς να αφήσουμε το μυαλό μας να ταξιδέψει αλλού. Αυτό δεν είναι ένα βασικό συστατικό για να θεωρείται πετυχημένη μια συναυλία; Η ανταπόκριση του κόσμου δεν είναι ένας άλλος παράγοντας; Το κοινό της χθεσινής συναυλίας ήταν ένα από τα καλύτερα που έχω δει. Χωρίς ακρότητες και υπερβολές, πήγαινε όπου ήθελε η πρωταγωνίστρια και της έδειχνε ξεκάθαρα ότι περνάει καλά.
Το ότι η Zaz θα ξανάρθει σύντομα στη χώρα μας θεωρήστε το δεδομένο. Τέτοιο "σιγουράκι" το έχεις στα υπόψιν...
Σχετικό θέμα