Καινούργιοι δίσκοι στο grill #14

Δίσκος στο χαρακτηριστικό ηχόχρωμα του Δημήτρη Υφαντή, με συμβολή σπουδαίων μουσικών σε διασκευές και νέο υλικό. Επικρατεί μια παραδοσιακότροπη ατμόσφαιρα που θυμίζει τα οικεία μονοπάτια του Υφαντή, όμως το «Χωρίς Γραμματόσημο» προσφέρει μια φρέσκια οπτική στους λάτρεις των ήχων αυτών. Αν και στα εν λόγω ακούσματα η ερμηνευτική δεινότητα του τραγουδοποιού είναι αποδεδειγμένη, μια συμμετοχή από κάποιον συνάδελφό του θα εμπλούτιζε τραγουδιστικά το άλμπουμ. Σίγουρα όμως η μεστή τεχνική και χροιά του Υφαντή σε συνδυασμό με την «ελίτ» μουσικών που τη συνοδεύουν κερδίζει από το πρώτο άκουσμα εδώ.

[Γιάννης Κουρεμένος]

Τα χρόνια της πανδημίας χωρίζουν τον δεύτερο αυτόν προσωπικό δίσκο του Βασίλη Ποδαρά (Billy Pod) από το ντεμπούτο του, στο οποίο επιχείρησε να θεραπεύσει την κοινωνία μέσω των ντραμς (του). Πολλά έχουν αλλάξει - χώρα δημιουργίας, συμπαίκτες, το κεντρικό χρώμα του εξωφύλλου, ο κόσμος όλος γύρω μας - και πολλά έχουν μείνει ίδια: τα όργανα που χρησιμοποιούνται, η ύπαρξη μίας διασκευής, η συνθετική του δεινότητα. Η τελευταία, μαζί με τις άρτιες αποδόσεις των μουσικών, οδηγούν τα επτά κομμάτια πολύ κοντά στην πεμπτουσία της μοντέρνας αυτής jazz που ακούμε εδώ.

[Δημήτρης Όρλης]

Τέταρτος δίσκος, σε συμπαραγωγή και συνενορχήστρωση του Νίκου Βελιώτη. Κατάβαση ακόμα πιο βαθιά, στο σκοτάδι και στην απελπισία. Ο ήχος έχει πολύ ενδιαφέρον, δεν ισχύει όμως ακριβώς το ίδιο για τους στίχους, τις ερμηνείες, τα τραγούδια... Ο Γιάννης Αναγνωστάτος όλο γυροφέρνει το αριστούργημά του, κι όλο αυτό τελικά του ξεφεύγει. Αισιοδοξούμε για την επόμενη φορά.

[Μιχάλης Τσαντίλας]

Ντουέτο από τη Χαλκίδα είναι οι Remade, αλλά στον τρίτο αυτό δίσκο τους συνδράμουν καίρια επιπλέον ντραμς, μπάσο και - σε ένα μόλις τραγούδι - γκάιντα. Βασίζονται στις φωνές και στις κιθάρες τους για το indie ή pop rock αυτό που παίζουν, τραγουδώντας στα αγγλικά και συνθέτοντας απλές, ευχάριστες μελωδίες. Τα τραγούδια λειτουργούν, κάποια περισσότερο από άλλα (“Now”, “Get On Your Knees”), τα 43’ κυλούν πολύ ευχάριστα, αλλά λείπει η αιχμηρότητα από τους στίχους και το απρόσμενο, το φρέσκο από τις συνθέσεις και την ερμηνεία που θα το έκαναν να ξεχωρίσει.

[Δημήτρης Όρλης]

Το δεύτερο μέρος του διπλού άλμπουμ βρίσκει το σχήμα από τη Θεσσαλονίκη να συνεχίζει στον δρόμο που χάραξαν metal συγκροτήματα των ‘00s (με την επιρροή των System Of A Down να είναι φανερή) και να προσθέτουν και κάποια punk rock στοιχεία. Δίσκος που γίνεται καλύτερος όσο τον ακούς με φωνητικά που χρήζουν βελτίωσης.

[Χάρης Πολονύφης]