Moonspell
Το δεύτερο SONISPHERE FESTIVAL αποτελεί παρελθόν και φυσικά ανυπομονούμε για τη συνέχιση του και το ερχόμενο καλοκαίρι. Ύστερα, λοιπόν, από το πρώτο που φιλοξένησε τους BIG 4 ( Metallica, Megadeth, Slayer, Anthrax ), ήρθε η σειρά του απόλυτου group του heavy metal. Οι IRON MAIDEN με άξιους συμπαραστάτες τους SLIPKNOT, MASTODON, MOONSPELL, GOJIRA, ROTTING CHRIST, NIGHTFALL, VIRUS, NEED και TOTAL RIOT ήρθαν να συνεχίσουν και να εδραιώσουν αυτό το festival στη χώρα μας. Και το πέτυχαν με απόλυτη επιτυχία. Αλλά ας δούμε τα πράγματα λίγο πιο αναλυτικά.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς που διαβάζετε αυτή τη στιγμή αυτό το άρθρο ήσασταν παρόντες στο Terra Vibe, την Παρασκευή 17 Ιουνίου από το πρωί, αλλά ο γράφων κατάφερε να βρεθεί ακριβώς την ωρα που ξεκίνησαν οι Moonspell (περίπου 16:20). Πραγματικά, αυτό το συγκρότημα όσες φορές έχει τύχει να το δω ζωντανά, διαπιστώνω ότι είναι μια εγγύηση για να περάσει κανείς πολύ καλά. Με ένα σετ που διήρκησε μια ώρα οι Moonspell ξεσήκωσαν τον κόσμο στη μεγάλη σκηνή. Μας έδωσαν μια γερή δόση από τον πρώτο (και κορυφαίο) δίσκο τους Wolfheart, κάτι που ήταν αρκετό για να καταλάβουμε ότι θα χρειαστούμε να κάνουμε σωστή διαχείριση δυνάμεων, ώστε να ανταπεξέλθουμε ολόκληρη τη βραδιά. Σκηνική παρουσία και ήχος σε υψηλά επίπεδα.
Gojira
Λίγο πριν τελειώσουν οι Moonspell, ξεκίνησαν να παίζουν ( τηρώντας το πρόγραμμά ) οι Gojira. Θα σταθώ στο εξής: μεγάλο λάθος να πέφτει το ένα group πάνω στο άλλο και ειδικά εδώ που αρκετός κόσμος δεν κατάφερε να θαυμάσει τους Gojira σε όλο τους το σετ. Εντυπωσιακοί, καταιγιστικοί με αυτόν τον απίστευτο drummer στις τάξεις τους άφησαν τις καλύτερες των εντυπώσεων για όλη τη βραδιά.
Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και στους Mastodon οι οποίοι ( πάλι πάντα σύμφωνα με τις ώρες εμφάνισης ) ξεκίνησαν πριν τελειώσουν το σετ τους οι Gojira. Εδώ, όμως είχαμε ένα θεματάκι με τον ήχο. Ενώ, Moonspell και Gojira έπαιξαν με πάρα πολύ καλό ήχο, οι Mastodon, όχι. Θεωρώ (εντελώς προσωπική γνώμη) πως κάτι δεν πήγε καλά στο γενικό τους σετάρισμα στις κονσόλες. Ο ήχος τους είχε σχετικά πολλά πρίμα που σε κάποια στιγμή ήταν κάπως ενοχλητικά. Έτσι, παρ' όλο το κέφι και την ενέργειά τους, δεν άφησαν ολοκληρωμένα καλή εντύπωση. Πάντως, αν κάποιος ήταν πολύ μπροστά και τα πράγματα ήταν διαφορετικά (κάτι που αμφιβάλλω) θα ήθελα στο τέλος ένα σχόλιο ή και ακόμα μια παρατήρηση.
Mastodon
Slipknot
Παραμένουμε στη μεγάλη σκηνή. Με το καθιερωμένο πλάνο, με τους τεχνικούς επί σκηνής να στήνουν και ξεστήνουν, αναμονή για Slipknot. Ένα περίπου χρόνο από τον αιφνίδιο θάνατο του μπασίστα τους Paul Gray (8/4/1972 – 24/5/2010), οι Slipknot ήταν εδώ και έδωσαν ένα μεγαλειώδες live. Εμφανίστηκαν με κόκκινες φόρμες, με τις παλιές τους μάσκες, αλλά και με μια φόρμα, τη μάσκα και το μπάσο του Paul επί σκηνής να υποδηλώνει ότι είναι πάντα μαζί τους. Μπασιστας ήταν ο Donnie Steele φίλος και παλιό μέλος τους, όπου έπαιζε μόνο backstage (δεν εμφανίστηκε). Οι Slipknot πέρασαν σαν οδοστρωτήρες παίζοντας πάρα πολλές επιτυχίες τους, με άψογο ήχο, τέλεια σκηνική παρουσία και με πάρα πολύ ωραία εφέ. Εφέ, όμως που θα ήταν πιο εντυπωσιακά αν έπαιζαν πιο βράδυ.
Slipknot
Rotting Christ
Rotting Christ & Fernando Ribeiro
Τον γάιδαρο τον φάγαμε. Η ουρά έμεινε. Όλα καλά ως τώρα. Ευχαρίστηση και ευφορία από όλο τον κόσμο. Κακά τα ψέματα όμως. Όλα τα φλας και τα βλέμματα στρέφονται στους headliners IRON MAIDEN και όχι αδικαιολόγητα. Έχει σκοτεινιάσει, η σκηνή έχει ετοιμαστεί. Από τα ηχεία ακούγεται το Doctor Doctor των UFO. Το κομμάτι που χρησιμοποιούν οι Maiden ως «χαλάκι» για να ορμήξουν στη σκηνή. Το Doctor Doctor τελειώνει τα φώτα σβήνουν. Η σκηνή έχει μετατραπεί σε ένα διαστημικό σταθμό και στην οροφή της το έναστρο χάος από πολλά leds. Εισαγωγή όπως ακριβως από την τελευταία τους δισκογραφική δουλειά The Final Frontier, να ακολουθούν το ομώνυμο και το single El Dorado. Έχοντας δει αρκετές φορές τους Maiden, περιμένεις μια τέτοια έναρξη απλά για το όνομα και το επίπεδο τους θα μπορούσε να ήταν ένα άλλο το εναρκτήριο κομμάτι, πχ το The Alchemist. H συνέχεια όμως ήταν πέρα ως περά, πάρα πολύ καλή. Ο ήχος μας έκανε κατι μυστήρια στα δυο πρώτα κομματια αλλα μετα όλα πηγαν τέλεια.
Η φωνή του Dickinson μαζι με την τεράστια προσωπικότητα του είναι κατι παραπάνω από μια σταθερή αξία με το πέρασμα των χρόνων. Όσο δε για τους υπόλοιπους τι να λέμε. Η εμπειρία και μόνο που έχουν αυτοί οι άνθρωποι είναι τέτοιου μεγέθους οπού η σκηνή είναι απλά το σπίτι τους.
Iron Maiden
Και πάμε τώρα στην ανάλυση του κεφαλαίου επιλογής κομματιών. Δύσκολο έργο για ένα συγκρότημα το οποίο έχει πάρα πολλές κυκλοφορίες και πάρα πολλές επιτυχίες (ειδικά μέχρι το 1992). Η επιλογή του σετ των Maiden θεωρείται πάρα πολύ καλή από την άποψη ότι ικανοποίησε και παλιούς και νέους οπαδούς τους. Βέβαια όταν ακούστηκαν οι ύμνοι 2 minutes to midnight, The Evil That Men do, The Trooper, Hallowed Be Thy Name, Fear Of The Dark, Number Of The Beast, Iron Maiden και Running Free εγινε πανικός. Στα κομμάτια της τελευταίας τους δεκαετίας (πρέπει να αναφέρουμε ότι ήταν ωραίες επιλογές), ο κόσμος ήταν πιο χαλαρός παρ' όλο που το απολάμβανε (αναφέρομαι τουλάχιστον στο σημείο από τον πύργο του ηχολήπτη και προς τα πίσω, για να μην παρεξηγηθώ).
Φυσικά δεν έλειψε ο Eddie να περιφέρεται στη σκηνή, καθώς επίσης και ένας τεράστιος space Eddie πίσω και πάνω από το drum kit του Nicko, προς το τέλος της εκτέλεσης του Iron Maiden. Επίσης είχαμε και αλλαγές σκηνικών, ανάλογα με το πιο κομμάτι έπαιζαν.
Όπως ήταν λογικό, παρακαλέσαμε τον Dickinson να παίξει το Alexander The Great. Για άλλη μια φόρα φάγαμε πόρτα, αυτή τη φορά μισάνοιχτη αφού αυτός με τη σειρά του μας ζήτησε να τραγουδήσουμε μαζι το τελευταίο τετράστιχο από το Alexander… (υπενθυμίζω το ίδιο σκηνικό έγινε και στον Άγιο Κόσμα στα πλαίσια της Brave New World Tour το 2000).
Τα super hits (επιτυχίες τους στη χρυσή δεκαετία του 80) έπαιξαν από το μισό της εμφάνισης τους και μετά, όπως ήταν λογικό.
Για κάποιον που δεν τους είχε ξαναδεί, δεν παίζει να μην έμεινε ευχαριστημένος. Για κάποιον που νόμιζε ότι θα άκουγε ως επί το πλείστον μόνο κομματια από την περίοδο 1980 – 1995 μάλλον δεν ενημερώνεται σωστά, για το πώς διαχειρίζονται οι Maiden τις ζωντανές τους εμφανίσεις. Όπως και να χει το θέμα, οι βασιλιάδες είναι στο θρόνο τους και δεν βλέπω ακόμα να μπορεί κάποιος να τους εκθρονίσει.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Το SONISPHERE FESTIVAL είναι το καλοκαιρινό μεταλλικό γεγονός στη χώρα μας. Θεωρείται επιτυχημένο για δεύτερη συνεχή χρονιά. Ας ελπίσουμε να το δούμε να γίνεται διήμερο και τριήμερο ακόμα (απλά μπείτε στη σελίδα του SONISPHERE και δείτε σε λίγες μέρες που παίζουν στην Ιταλία να πάρετε μια γεύση).
Αποχαιρετώ με το ανεκπλήρωτο, ως τώρα, όνειρο:
Alexander The Great
His Name Struck Fear Into Hearts Of Men
Alexander The Great
He Died On Fever In Babylon
Σχετικό θέμα