Δεν είμαστε σίγουρα λίγοι που παρακολουθούμε τους Radiohead από το 1993 και το "Pablo Honey" μέχρι και το προπέρσινο "In Rainbows". Δεν είμαστε λίγοι όσοι κάθε χρόνο σιχτιρίζουμε όταν βλέπουμε ότι η Ελλάδα δε συμπεριλαβάνεται σε άλλη μια περιοδεία τους και αναγκαζόμαστε να ταξιδεύουμε ανά τας Ευρώπας για να τους δούμε ζωντανά.
Σε τρεις ημέρες - καλώς εχόντων των πραγμάτων - θα ξαναδώ live τους Radiohead στην Πράγα, πολλά χρόνια μετά τις φοβερές εμφανίσεις τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη το 2000. Όπως καταλαβαίνετε, τις τελευταίες ημέρες το καθημερινό playlist περιέχει πολλά τραγούδια της παρέας του Thom Yorke. Όμως το βασικό μου ερώτημα αυτή την περίοδο είναι το εξής:
"Τι να περιμένω από αυτή τη συναυλία; Θα είναι όπως αυτή του 2000 στο Λυκαβηττό;"
Όχι βέβαια είναι η απάντηση, όσο κι αν κάθε οπαδός ενός συγκροτήματος θέλει να ακούει ένα best of των τραγουδιών του συγκροτήματος σε κάθε συναυλία του. Από το 2000 μέχρι και σήμερα οι Radiohead έχουν εξελιχθει, έχουν αλλάξει, έχουν προχωρήσει μπροστά (κατά τη γνώμη μου βέβαια). Στο δρόμο αυτό μπορεί να έχασαν όσους κέρδισαν μόνο με τα "Creep", "Karma Police", "Street Spirit" κλπ, αλλά σίγουρα έχουν κερδίσει άλλους, λιγότερους ίσως, αλλά πιο πιστούς φίλους.
Από το 2000 με την προσωπική "επανάσταση" που έκανε το συγκρότημα με το "Kid A" και ύστερα, η μουσική τους αναζήτησε διάφορα μονοπάτια. Κάποια από αυτά ανήκαν σε γνώριμες φόρμες κι άλλα σε πιο ηλεκτρονικές, πιο πειραματικές. Πέρα από το μουσικό κομμάτι όμως, με το οποίο θα ασχοληθούμε σε άλλο άρθρο μας, υπάρχει άλλη μια βασική αλλαγή.
Βάλτε στο mp3 ή CD player σας το "In Rainbows" και ακούστε τα τραγούδια του. Πόσα από αυτά μπορείτε να πείτε ότι διαθέτουν refrain;
Το "Weird Fishes/Arpeggi" για παράδειγμα μπορεί να σας φέρει στο μυαλό έναν άνθρωπο, που περπατάει σχετικά γρήγορα σε ένα δρόμο και μοιράζεται μαζί μας τις εικόνες, που βλέπει. Δεν υπάρχει η κλασσική φόρμα των τραγουδιών, που είχαμε συνηθίσει στους τρεις πρώτους δίσκους των Radiohead ("Pablo Honey", "The Bends", "OK Computer"), στην οποία αμέσως μετά τις 2 ή 3 στροφές έμπαινε το refrain και πάει λέγοντας.
Σε αυτή τη φόρμα βασίστηκαν όχι μόνο οι Radiohead, αλλά πολλά συγκροτήματα τις 4 τελευταίες δεκαετίες.Όμως, οι Radiohead την έκαναν στην άκρη στους τέσσερις επόμενους δίσκους τους, ψάχνοντας για εναλλακτικούς τρόπους παρουσίασης των τραγουδιών τους. Κατά κύριο λόγο στα "Kid A", "Amnesiac" & "In Rainbows" και λιγότερο στο όχι και τόσο πετυχημένο "Hail to the Thief", το συγκρότημα επέλεξε να χρησιμοποιεί τα refrain σε μικρό βαθμό, σε σχέση με τα 90s, όπου σχεδόν όλα τα τραγούδια των δίσκων τους έχουν refrain. Πιστεύω ότι προάγγελος αυτής της αλλαγής ήταν το "Paranoid Android" του OK Computer (1997), το οποίο δεν μπορείς να πεις ότι περιέχει refrain. Μάλιστα, πολλοί είχαν παραξενευτεί όταν τότε το συγκρότημα είχε επιλέξει να έχει αυτό το τραγούδι ως πρώτο single κι όχι κάποιο από τα πιο mainstream "No Surpises", "Karma Police".
Τι θα υπερισχύσει λοιπόν την Κυριακή; Τα refrain ή όχι; Πιστεύω το δεύτερο, ακόμη κι αν θα υπάρχουν και λίγα από τα γνωστά hits τους. Περισσότερο υλικό και απαντήσεις θα έχετε την ερχόμενη Τρίτη.
Μέχρι τότε: "Watch out the Karma police is coming"...
Σε τρεις ημέρες - καλώς εχόντων των πραγμάτων - θα ξαναδώ live τους Radiohead στην Πράγα, πολλά χρόνια μετά τις φοβερές εμφανίσεις τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη το 2000. Όπως καταλαβαίνετε, τις τελευταίες ημέρες το καθημερινό playlist περιέχει πολλά τραγούδια της παρέας του Thom Yorke. Όμως το βασικό μου ερώτημα αυτή την περίοδο είναι το εξής:
"Τι να περιμένω από αυτή τη συναυλία; Θα είναι όπως αυτή του 2000 στο Λυκαβηττό;"
Όχι βέβαια είναι η απάντηση, όσο κι αν κάθε οπαδός ενός συγκροτήματος θέλει να ακούει ένα best of των τραγουδιών του συγκροτήματος σε κάθε συναυλία του. Από το 2000 μέχρι και σήμερα οι Radiohead έχουν εξελιχθει, έχουν αλλάξει, έχουν προχωρήσει μπροστά (κατά τη γνώμη μου βέβαια). Στο δρόμο αυτό μπορεί να έχασαν όσους κέρδισαν μόνο με τα "Creep", "Karma Police", "Street Spirit" κλπ, αλλά σίγουρα έχουν κερδίσει άλλους, λιγότερους ίσως, αλλά πιο πιστούς φίλους.Από το 2000 με την προσωπική "επανάσταση" που έκανε το συγκρότημα με το "Kid A" και ύστερα, η μουσική τους αναζήτησε διάφορα μονοπάτια. Κάποια από αυτά ανήκαν σε γνώριμες φόρμες κι άλλα σε πιο ηλεκτρονικές, πιο πειραματικές. Πέρα από το μουσικό κομμάτι όμως, με το οποίο θα ασχοληθούμε σε άλλο άρθρο μας, υπάρχει άλλη μια βασική αλλαγή.
Βάλτε στο mp3 ή CD player σας το "In Rainbows" και ακούστε τα τραγούδια του. Πόσα από αυτά μπορείτε να πείτε ότι διαθέτουν refrain;
Το "Weird Fishes/Arpeggi" για παράδειγμα μπορεί να σας φέρει στο μυαλό έναν άνθρωπο, που περπατάει σχετικά γρήγορα σε ένα δρόμο και μοιράζεται μαζί μας τις εικόνες, που βλέπει. Δεν υπάρχει η κλασσική φόρμα των τραγουδιών, που είχαμε συνηθίσει στους τρεις πρώτους δίσκους των Radiohead ("Pablo Honey", "The Bends", "OK Computer"), στην οποία αμέσως μετά τις 2 ή 3 στροφές έμπαινε το refrain και πάει λέγοντας. Σε αυτή τη φόρμα βασίστηκαν όχι μόνο οι Radiohead, αλλά πολλά συγκροτήματα τις 4 τελευταίες δεκαετίες.Όμως, οι Radiohead την έκαναν στην άκρη στους τέσσερις επόμενους δίσκους τους, ψάχνοντας για εναλλακτικούς τρόπους παρουσίασης των τραγουδιών τους. Κατά κύριο λόγο στα "Kid A", "Amnesiac" & "In Rainbows" και λιγότερο στο όχι και τόσο πετυχημένο "Hail to the Thief", το συγκρότημα επέλεξε να χρησιμοποιεί τα refrain σε μικρό βαθμό, σε σχέση με τα 90s, όπου σχεδόν όλα τα τραγούδια των δίσκων τους έχουν refrain. Πιστεύω ότι προάγγελος αυτής της αλλαγής ήταν το "Paranoid Android" του OK Computer (1997), το οποίο δεν μπορείς να πεις ότι περιέχει refrain. Μάλιστα, πολλοί είχαν παραξενευτεί όταν τότε το συγκρότημα είχε επιλέξει να έχει αυτό το τραγούδι ως πρώτο single κι όχι κάποιο από τα πιο mainstream "No Surpises", "Karma Police".
Τι θα υπερισχύσει λοιπόν την Κυριακή; Τα refrain ή όχι; Πιστεύω το δεύτερο, ακόμη κι αν θα υπάρχουν και λίγα από τα γνωστά hits τους. Περισσότερο υλικό και απαντήσεις θα έχετε την ερχόμενη Τρίτη.
Μέχρι τότε: "Watch out the Karma police is coming"...
Σχετικό θέμα