The Hives   The Death Of Randy Fitzsimmons

The Hives - The Death Of Randy Fitzsimmons

11 χρόνια μετά την κυκλοφορία του τελευταίου τους δίσκου, οι Σουηδοί rockers επιστρέφουν με ενέργεια εφάμιλλη αυτής με την οποία μας συστήθηκαν το μακρινό 1997.

Διαβάστηκε φορες

Βαθμολογία:

7,5


Τι θα ακούσετε:

rock, garage


Με το έκτο τους άλμπουμ, "The Death of Randy Fitzsimmons", το συγκρότημα αναφέρει τον (ψεύτικο) θάνατο του δήθεν guru του ως το λόγο που μεσολάβησε πάνω από μια δεκαετία μεταξύ του τελευταίου τους δίσκου (2012, "Lex Hives") και αυτού. Αν ο τίτλος δεν ήταν αρκετός, το εξώφυλλο του άλμπουμ «υιοθετεί» τη ματιά του Randy, κοιτάζοντας ψηλά από το φέρετρό του καθώς τα πέντε μέλη στέκονται από πάνω του κρατώντας φτυάρια. 

Οι Hives βγάζουν τόση όρεξη, ενέργεια, και ασυγκράτητη ορμή όση και στο ντεμπούτο τους το 1997, το "Barely Legal". Κεντρική θέση στην όλη σύνθεση έχει το χάρισμα του τραγουδιστή Howlin' Pelle Almqvist, ενός από τους ελάχιστους τραγουδιστές του οποίου η σκηνική παρουσία μπορεί πραγματικά να αποτυπωθεί και να μεταφραστεί σε ηχογράφηση, δίνοντας την αίσθηση πως είναι δίπλα σου και ερμηνεύει τα τραγούδια, είτε είναι η ένταση του “Smoke & Mirrors”, ο θορυβώδης, blues ορυμαγδός του "Stick Up", μια «άτυπη» συνάντηση Screaming Jay Hawkings και Tom Waits, ή το διασκεδαστικό, εσκεμμένα αφελές "The Bomb", το οποίο καταφέρνει να είναι τόσο κολλητικό, που καταλήγεις να το σιγοτραγουδάς και μετά το πέρας της ακρόασης του δίσκου.

Φυσικά, η διασκεδαστική και γκαζωμένη ροκ μουσική ήταν πάντα το φόρτε των The Hives και είναι κάτι στο οποίο διαπρέπουν εδώ και 25 χρόνια. Ακούγοντας το "Rigor Mortis Radio", με το στίχο-παρότρυνση "I got your emails / Delete, delete" μεταφέρεται κανείς νοερά σε ένα πάρτι που, ενώ αρχικά μπορεί να μη ήθελε να πάει, τελικά διασκεδάζει όσο ποτέ άλλοτε. Και αν δεν είναι αυτό το καλύτερο άλμπουμ της μπάντας (μιας και υπάρχει πάντα το ντεμπούτο τους) είναι παρόλα αυτά  μια καλή στιγμή για αγνό, ανόθευτο rock n' roll.

Το "Crash Into The Weekend" φέρνει το τέλος της εργάσιμης εβδομάδας και το καλωσόρισμα του weekend ως ευκαιρία για παιχνίδι ("We’ll label my brain obsolete, so I can crash into the weekend like a sinking fleet"). Το "Two Kinds Of Trouble" έχει ωραία ντραμς και ζωηρό μπάσο, μαζί με ψυχωμένα φωνητικά. Το "The Way The Story Goes" είναι θορυβώδες με ένα στυλ που θυμίζει Crazy Horse όταν ηχογραφούν με τον Neil Young, ενώ το "Step Out Of The Way" με τις ωραίες surf κιθάρες φέρνει στο νου τους Barracudas.

Και αυτό είναι το άλμπουμ. Όχι πολύ πάνω από 30 λεπτά σε διάρκεια, δώδεκα τραγούδια-σφηνάκια, σε παραγωγή του Patrik Berger, συμπατριώτη τους, που η συνεργασία του με τις Robyn και Charli XCX καθοδηγεί σωστά τους Hives σε πιο εμπορικά μονοπάτια, χωρίς όμως να αφαιρεί την καλώς εννοούμενη τρέλα του γκρουπ, κάτι που διαπίστωσαν όσοι τους απόλαυσαν ως support στις δυο καλοκαιρινές εμφανίσεις των Arctic Monkeys στο Release Athens Festival, όπου ομολογουμένως έκλεψαν την παράσταση.


Tags
Διαβάστε ακόμα