Δαμάζοντας τους Δαίμονες
"One by one we die" τραγουδάει τη μια στιγμή ο Robinson, "One by one we see love in the world" λίγο μετά, προσπαθώντας, όπως κάνει άλλωστε σε όλη τη διάρκεια του Second Chants, να ξορκίσει τους δαίμονές του, να δαμάσει τη μελαγχολία, βάζοντας τα θαρρείς με όλο τον κόσμο και συχνά βρίσκοντας μια προσωρινή, λυτρωτική διέξοδο, όπως στο ψυχεδελικό Smile On Your Face.
Επιμέλεια
Ο Robert Robinson κατάγεται από το Connecticut και είναι ο άνθρωπος πίσω από το όνομα Sore Eros. Μοιάζει να ισορροπεί μεταξύ της ανένταχτης ιδιοφυίας που δεν καλουπώνεται στα δισκογραφικά και γενικότερα μουσικά καλούπια και του κλασσικού lo-fi τεμπέλη μουσικού και το Second Chants είναι η πρώτη κανονική κυκλοφορία και μάλιστα μόνο σε βινύλιο, ύστερα από ορισμένες ημιτελείς προσπάθειες αλλά και κάμποσες συμμετοχές στους Haunted Graffiti του «πολύ» Ariel Pink. Δελεαστικό, αναμφισβήτητα lo-fi, γεμάτο αυτοπεποίθηση και ταυτόχρονα ερασιτεχνικό, επιμελώς απεριποίητο, σκόπιμα πειραματικό και ατελές, είναι στιγμές που αμφιταλαντεύεται μεταξύ του υποτυπώδες shoegaze και μιας αιθέριας folk, μοιάζει να είναι στα όρια της αποσύνθεσης και της παρακμής, αποφεύγει με μαεστρία όμως την παγίδα της επιτήδευσης και του δήθεν.
Πνιγόμαστε...
Η αίσθηση που αποκομίζεις όταν ακούς το Second Chants είναι γλυκόπικρη, κάποιες στιγμές η ατμόσφαιρα που αιωρείται στο δωμάτιο ακούγοντας το δίσκο είναι ασφυκτική, σχεδόν αποπνικτική, διανθισμένη από τα παράξενα πνευστά, τις ηχητικές παραμορφώσεις, τα σχεδόν ψιθυριστά και υπνωτικά φωνητικά, τις ζοφερές κιθάρες, όπως στα υπέροχα παραμορφωμένα In My Heart και The Dream Self που ακούγοντάς τα, είναι στιγμές που νομίζεις πως θα πνιγείς, κάποιες άλλες στιγμές όμως αποκαλύπτεται μια γλυκιά συναισθηματική εσωστρέφεια, μια λυτρωτική ζάλη που απλώνεται στο χώρο και σε καθηλώνει, όπως στο Whisper Me αυτή τη ηλιόλουστη, θεσπέσια μελωδία.
Μελαγχολικό Φθινόπωρο
Το Second Chants είναι συνολικά υπέροχο, αιθέριο, κομίζει μια παράδοξη ευδαιμονία και τα τραγούδια του μοιάζουν να τελειώνουν πρόωρα, μια σχεδόν ονειρική παρέλαση από -θα έλεγα- πρόχειρα, χωρίς μέθοδο, ηχητικά στρώματα που αιωρούνται στο χείλος της ολικής κατάρρευσης αλλά τελικώς στέκονται πάντοτε όρθια. Εάν οι The Apples in Stereo και οι The Kingsbury Manx είναι ψηλά στις προτιμήσεις σας και θέλετε ένα δίσκο να σας κάνει παρέα τούτο το –μελαγχολικό όπως όλα - φθινόπωρο, το Second Chants είναι η τέλεια επιλογή.
"One by one we die" τραγουδάει τη μια στιγμή ο Robinson, "One by one we see love in the world" λίγο μετά, προσπαθώντας, όπως κάνει άλλωστε σε όλη τη διάρκεια του Second Chants, να ξορκίσει τους δαίμονές του, να δαμάσει τη μελαγχολία, βάζοντας τα θαρρείς με όλο τον κόσμο και συχνά βρίσκοντας μια προσωρινή, λυτρωτική διέξοδο, όπως στο ψυχεδελικό Smile On Your Face.
Επιμέλεια
Ο Robert Robinson κατάγεται από το Connecticut και είναι ο άνθρωπος πίσω από το όνομα Sore Eros. Μοιάζει να ισορροπεί μεταξύ της ανένταχτης ιδιοφυίας που δεν καλουπώνεται στα δισκογραφικά και γενικότερα μουσικά καλούπια και του κλασσικού lo-fi τεμπέλη μουσικού και το Second Chants είναι η πρώτη κανονική κυκλοφορία και μάλιστα μόνο σε βινύλιο, ύστερα από ορισμένες ημιτελείς προσπάθειες αλλά και κάμποσες συμμετοχές στους Haunted Graffiti του «πολύ» Ariel Pink. Δελεαστικό, αναμφισβήτητα lo-fi, γεμάτο αυτοπεποίθηση και ταυτόχρονα ερασιτεχνικό, επιμελώς απεριποίητο, σκόπιμα πειραματικό και ατελές, είναι στιγμές που αμφιταλαντεύεται μεταξύ του υποτυπώδες shoegaze και μιας αιθέριας folk, μοιάζει να είναι στα όρια της αποσύνθεσης και της παρακμής, αποφεύγει με μαεστρία όμως την παγίδα της επιτήδευσης και του δήθεν.
Πνιγόμαστε...
Η αίσθηση που αποκομίζεις όταν ακούς το Second Chants είναι γλυκόπικρη, κάποιες στιγμές η ατμόσφαιρα που αιωρείται στο δωμάτιο ακούγοντας το δίσκο είναι ασφυκτική, σχεδόν αποπνικτική, διανθισμένη από τα παράξενα πνευστά, τις ηχητικές παραμορφώσεις, τα σχεδόν ψιθυριστά και υπνωτικά φωνητικά, τις ζοφερές κιθάρες, όπως στα υπέροχα παραμορφωμένα In My Heart και The Dream Self που ακούγοντάς τα, είναι στιγμές που νομίζεις πως θα πνιγείς, κάποιες άλλες στιγμές όμως αποκαλύπτεται μια γλυκιά συναισθηματική εσωστρέφεια, μια λυτρωτική ζάλη που απλώνεται στο χώρο και σε καθηλώνει, όπως στο Whisper Me αυτή τη ηλιόλουστη, θεσπέσια μελωδία.
Μελαγχολικό ΦθινόπωροΤο Second Chants είναι συνολικά υπέροχο, αιθέριο, κομίζει μια παράδοξη ευδαιμονία και τα τραγούδια του μοιάζουν να τελειώνουν πρόωρα, μια σχεδόν ονειρική παρέλαση από -θα έλεγα- πρόχειρα, χωρίς μέθοδο, ηχητικά στρώματα που αιωρούνται στο χείλος της ολικής κατάρρευσης αλλά τελικώς στέκονται πάντοτε όρθια. Εάν οι The Apples in Stereo και οι The Kingsbury Manx είναι ψηλά στις προτιμήσεις σας και θέλετε ένα δίσκο να σας κάνει παρέα τούτο το –μελαγχολικό όπως όλα - φθινόπωρο, το Second Chants είναι η τέλεια επιλογή.
8.3
Create a MySpace Music Playlist at MixPod.com
Οι φωτογραφίες είναι από εδώ: http://www.last.fm/music/Sore+Eros/+images