Επιστημονική έρευνα στο Goldsmiths University του Λονδίνου διατύπωσε ως συμπέρασμα πως το πιο 'πιασάρικο' τραγούδι όλων των εποχών είναι το We Are The Champions των Queen.
Για να μελετήσουν την επίδραση των αξιομνημόνευτων τραγουδιών οι ερευνητές χρειάστηκαν δείγμα χιλιάδων εθελοντών οι οποίοι τραγουδούσαν μία συγκεκριμένη λίστα. Παρατήρησαν λοιπόν ότι τα κομμάτια που προκαλούσαν το κοινό να τα τραγουδήσει είχαν τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά:
Οι επιστημονικά υπεύθυνοι της έρευνας, Alisun Pawley και Daniel Müllensiefen σχολίασαν ότι ο μουσικός ακροατής βιώνει μία εσωτερική ασυνείδητη μάχη. Επιπρόσθετα πιστεύουν ότι στο ασυνείδητό μας έχουμε καταγράψει την ανδρική φωνή ως αυτή που μας οδηγεί στη μάχη, με συνέπεια να τείνουμε να ακολουθούμε συγκροτήματα με φωνητικά ανδρών. Όταν η φωνή τους δε καταφέρνει να πιάσει υψηλότερα μήκη κύματος, το κοινό εντυπωσιάζεται από την προσπάθεια και την αίσθηση σκοπού που κρύβει αυτή (Πηγή :.Τhe Register, NME).
Αν δεν είστε σίγουροι για τα ερευνητικά αποτελέσματα μπορείτε να κάνετε το δικό σας πείραμα με τα παρακάτω βίντεο:
Για να μελετήσουν την επίδραση των αξιομνημόνευτων τραγουδιών οι ερευνητές χρειάστηκαν δείγμα χιλιάδων εθελοντών οι οποίοι τραγουδούσαν μία συγκεκριμένη λίστα. Παρατήρησαν λοιπόν ότι τα κομμάτια που προκαλούσαν το κοινό να τα τραγουδήσει είχαν τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά:
- Λεπτομερείς και μακράς διάρκειας εκφράσεις για κάθε αναπνοή του τραγουδιστή.
- Πολλαπλές εναλλαγές στις νότες κατά τη διάρκεια του ρεφρέν (τουλάχιστον άνω των τριών).
- Ανδρικά φωνητικά
- Εμφανή προσπάθεια από τον άνδρα ερμηνευτή να πιάσει υψηλότερες νότες.
We are the Champions, Queen (1977)- Y.M.C.A, The Village People (1978)
- Fat Lip, Sum 41 (2001)
- The Final Countdown, Europe (1986)
- Monster, The Automatic (2006)
- Ruby, The Kaiser Chiefs (2007)
- I’m Always Here, Jimi Jamison (1996)
- Brown Eyed Girl, Van Morrison (1967)
- Teenage Dirtbag, Wheatus (2000)
- Livin’ on a Prayer, Bon Jovi (1986)
Οι επιστημονικά υπεύθυνοι της έρευνας, Alisun Pawley και Daniel Müllensiefen σχολίασαν ότι ο μουσικός ακροατής βιώνει μία εσωτερική ασυνείδητη μάχη. Επιπρόσθετα πιστεύουν ότι στο ασυνείδητό μας έχουμε καταγράψει την ανδρική φωνή ως αυτή που μας οδηγεί στη μάχη, με συνέπεια να τείνουμε να ακολουθούμε συγκροτήματα με φωνητικά ανδρών. Όταν η φωνή τους δε καταφέρνει να πιάσει υψηλότερα μήκη κύματος, το κοινό εντυπωσιάζεται από την προσπάθεια και την αίσθηση σκοπού που κρύβει αυτή (Πηγή :.Τhe Register, NME).
Αν δεν είστε σίγουροι για τα ερευνητικά αποτελέσματα μπορείτε να κάνετε το δικό σας πείραμα με τα παρακάτω βίντεο: