Έχετε καταλάβει που πάνε τα χρήματα σας; Κανονικά οι δισκογραφικές θα έπρεπε να βοηθούν τους καλλιτέχνες με τα διαδικαστικά της δισκογραφίας (στούντιο, διαφήμιση, συναυλίες, δημιουργία ευκαιριών για νέα ταλέντα). Σε μικρό ποσοστό συνεχίζει να συμβαίνει αυτό. Όμως μεγάλο μέρος των χρημάτων πάει στις τσέπες στελεχών , στα πάρτι τους , στην διαφήμιση της δισκογραφικής , στην πώληση κυριολεκτική (σε κάποιες περιπτώσεις λάδωμα των στελεχών) και μεταφορική των τραγουδιών και άλμπουμ στα διάφορα μέσα (ραδιόφωνο, τηλεόραση , διαδίκτυο). Πολλές φορές τα πακέτα προώθησης προϋποθέτουν την προώθηση δευτερευόντων καλλιτεχνών μόνο και μόνο για να μπορείς να «παίξεις» τα πρωτοκλασάτα ονόματα .
Οι ευκαιρίες για νέα ταλέντα είναι ασφυκτικά μικρές και συνοδεύονται είτε από μικρές απολαβές είτε από αποκλειστικά συμβόλαια για πολλούς δίσκους (ή και τα δυο μαζί). Ένας καλλιτέχνης εμπνέεται για να δημιουργήσει έργο, αλλά η πίεση και τα συμβόλαια ή και οι αδρές προκαταβολές που δίνονται ως μέσο υποχρέωσης και πίεσης των καλλιτεχνών ακυρώνουν την έμπνευση. Σκεφτείτε πόσα ταλέντα πιέστηκαν σε δεύτερο σαφώς κατώτερο άλμπουμ ή πόσοι βετεράνοι επιστρέφουν με άλμπουμ που δεν έχουν λόγω ύπαρξης παρά μόνο ως εκπλήρωση υποχρεώσεων. Ακόμα πολλαπλασιάστηκαν τα best of ή live άλμπουμ σαν μέσο εύκολου κέρδους.
Υπάρχουν και καλλιτέχνες που δεν άντεξαν την πίεση και τα εξαντλητικά προγράμματα προώθησης των δίσκων . Οι συνεχείς εμφανίσεις στην τηλεόραση , τα εξοντωτικά προγράμματα συναυλιών, οι εμφανίσεις σε πάρτι και εκδηλώσεις και η συνεχής ανάγκη για ανακοινώσεις και συνεντεύξεις για τα επόμενα άλμπουμ έχουν οδηγήσει στην κατάρρευση (Mariah Carey) ή στην πλήρη διάλυση πολλά γνωστά ονόματα. Άλλοι επεδίωξαν και πέτυχαν με δικαστικές διαμάχες (με απώλειες ονομάτων: Prince, Puff Daddy) το σπάσιμο του φαύλου κύκλου.
Ακόμα επικράτησαν κατευθύνσεις για τις δισκογραφικές με υποστήριξη συγκεκριμένων τύπων μουσικής και εχθρότητα ή ακόμα και ανοιχτό πόλεμο σε καλλιτέχνες άλλων δισκογραφικών (με θύματα γνωστούς καλλιτέχνες : Notorius B.I.G, Tupac Shakur) . Ακόμα υιοθετήθηκαν πολιτικές απόψεις με αποτελέσματα την περιθωριοποίηση καλλιτεχνών ή τoν κεκαλυμμένο πόλεμο με χρήση κάθε μέσου . Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση των Dixie Chicks (από τα πιο πετυχημένα συγκροτήματα country) που δέχθηκαν ολομέτωπη επίθεση (έως και απειλές για την ζωή τους) για αρνητικό σχόλιο στον πρόεδρο Μπούς (δείτε το φοβερό Shut up and Sing και το τραγούδι Not ready to make nice).
Ευτυχώς που υπάρχουν αυτοί που μας δείχνουν τον άλλο δρόμο . Πόσοι θυμούνται το Help: A Day in the Life των Radiohead (ήταν για φιλανθρωπία) το 2005 που πωλήθηκε μέσω διαδικτύου, ενώ οι ίδιοι συνέχισαν στο ίδιο δρόμο με το In Rainbows (2007) όπου οι αγοραστές όριζαν την τιμή!!! Αναφέρθηκέ ότι τα κέρδη από τις πωλήσεις στο διαδίκτυο του δίσκου ήταν περισσότερα από όλους τους άλλους δίσκους μαζί (σε ιντερνετικές πωλήσεις). Υπάρχουν πια site όπου μπορούν με μικρό τίμημα να πωλούνται τραγούδια χωρίς περιορισμού και φόβο αντιποίνων , ενώ υπάρχουν πια τα torrents (bittorent, μtorrent κ.α.) που ακόμα νομικά φαίνεται να είναι απρόσβλητα . Τέλος οι νόμοι περί απορρήτου (τουλάχιστον στην Ευρώπη) μας προστατεύουν από προβλήματα με τις υπηρεσίες παροχής σύνδεσης (provider) . 
Σας έπεισα για το δικαιολογημένο μίσος μου για μια απαρχαιωμένη ,από τις εξελίξεις ,άπληστη και μνησίκακη «βιομηχανία» ; Ή σύμφωνα με τον Yorke στο Time : "I like the people at our record company, but the time is at hand when you have to ask why anyone needs one. And, yes, it probably would give us some perverse pleasure to say 'Fuck you' to this decaying business model."
Για το κουίζ: Η απάντηση είναι το Dancing with the Stars (χορεύοντας με τα Αστέρια) όπου γνωστά ονόματα καλλιτεχνών συνδυάζονται με επαγγελματίες χορευτές . Μαντεύετε την συνέχεια (φανταστείτε την Ζωζώ Σαπουντζάκη να μας πείθει ότι χορεύει σαν έφηβη) … 
Για το επόμενο κουίζ: Ποιός σύμφωνα με τους ανθρώπους (υπεύθηνους για τα κόμικ) της Marvel: Mark Millar,Bryan Hitch είναι ο ιδανικός ηθοποιός(και εμπνευσή τους για το κόμικ) για τον ρόλο του Tony Stark (Iron Man);