Οι ξεκάθαρες επιρροές τους (My Bloody Valentine, The Jesus And Mary Chain, The Pastels κ.α.) δεν με ενοχλούν, αυτό που είναι ενοχλητικό, είναι το γεγονός πως δεν είναι αφορμή για μουσική εξερεύνηση και καινοτομία, αλλά μόνο το όχημα τους για τετριμμένη, ρηχή αναπαραγωγή μουσικών και επιτηδευμένου στυλ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της έλλειψης έμπνευσης που κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα, είναι το Gentle Sons που κλείνει το δίσκο με τα drums να επαναλαμβάνουν σε όλη σχεδόν τη διάρκεια του κομματιού, τη μανιέρα του Just Like Honey των Jesus.
Δεν έχω την απαίτηση από τέτοιου είδους συγκροτήματα να ταράζουν τα μουσικά θεμέλια, νομίζω πως όμως είναι απόλυτα θεμιτό να περιμένω κάτι περισσότερο από τυφλή προσήλωση σε δοκιμασμένες συνταγές του παρελθόντος και υποκρισία διεισδυτικής και ερευνητικής άποψης!, πόσο μάλλον -και αυτό είναι το εξοργιστικό της υπόθεσης- όταν το όλο πακέτο προσφέρεται σε συσκευασία "και καλά next big thing". Τα ίδια -ακριβώς τα ίδια όμως- μας τα έχουν πει άλλοι και ήταν πολύ καλύτερα.
6,9