Ο Βαγγέλης Καζαντζής γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λαμία και ασχολήθηκε από μικρή ηλικία με τη μουσική, ως μέλος της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της πόλης αλλά και παρακολουθώντας μαθήματα κλασικής και σύγχρονης κιθάρας, ανώτερων θεωρητικών και βυζαντινής μουσικής. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με διάφορα παραδοσιακά όργανα. Η προσωπική του δισκογραφία περιλαμβάνει μέχρι στιγμής τα άλμπουμ Της Γης Το Μυστικό (2010, με στίχους του Γιώργου Γκώνια και συμμετοχές των Ψαραντώνη, Απόστολου Ρίζου, Μαρίνας Δακανάλη) και Έξω Απ' Τα Μέτρα (2014, με στίχους των Βασίλη Μανέλα, Γιώργου Γκώνια, Μιχάλη Μπουρμπούλη και Ασκληπιάδας Κυριάκου και συμμετοχές των Γιάννη Χαρούλη, Φωτεινής Βελεσιώτου, Γρηγόρη Κλιούμη, Κωνσταντή Πιστιόλη και Μαρίνας Δακανάλη). Έχει, επίσης, συνεργαστεί επί σκηνής με ονόματα όπως Λιζέτα Καλημέρη, Γιώτα Νέγκα, Υπόγεια Ρεύματα, Φώτης Σιώτας, Μαρία Κώτη κ.ά.
Σχετικά με τις επιλογές του, ο Βαγγέλης Καζαντζής λέει: "Επειδή μου είναι αρκετά δύσκολο να επιλέξω γενικότερα τους πέντε αγαπημένους μου δίσκους, επιλέγω πιο συγκεκριμένα με κριτήριο τους πέντε καινούριους (με εξαίρεση την πρώτη μου επιλογή) που “έλιωσα” αυτά τα δυο-τρία χρόνια. Τους παραθέτω με τη χρονολογική σειρά που εκδόθηκαν."
* Φωτογραφία: Δημήτρης Τρογαδής
1. Plaisirs D’ Amour - René Aubry (1998)
Απίστευτα ταξιδιάρικος και χαλαρωτικός δίσκος, με οργανική μουσική και μελωδίες που ξυπνάνε ποικίλα συναισθήματα, για όλες τις καταστάσεις, για ταξίδια, για το σπίτι με φίλους, με κοπέλα αλλά και για μοναχικές στιγμές.
2. Portico Quartet - Portico Quartet (2012)
Οι Portico Quartet είναι από τις μπάντες που γνώρισα μόλις πριν δύο χρόνια, ακούγοντας τον συγκεκριμένο δίσκο. Συνδυασμός φυσικών οργάνων, το ιδιαίτερο Hang drum παρέα με σαξόφωνο, κοντραμπάσο και τύμπανα, διακριτικά πειραγμένα με ηλεκτρονικό ήχο. Πολύ ωραία παιξίματα και ατμόσφαιρα.
3. The Something Rain - Tindersticks (2012)
Ίσως να είναι και ο αγαπημένος μου δίσκος αυτής της μπάντας, κλασικός αλλά ταυτόχρονα φρέσκος και δυναμικός.
4. Push The Sky Away - Nick Cave And The Bad Seeds (2013)
Ο Nick Cave μ’αυτό του το δίσκο απέδειξε για μια ακόμη φορά -όπως και οι Tindersticks- ότι μετά από τόσα χρόνια ξεπερνάει τον ίδιο του τον εαυτό και
συνεχίζει απτόητος να γράφει ακόμη καλύτερες μουσικές, πάντα φρέσκιες και με πολύ δυνατό στίχο προχωρώντας παράλληλα με τους καιρούς.
5. The Endless River - Pink Floyd (2014)
Δεν έχω προλάβει ακόμη να τον «λιώσω» μιας και κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα, αλλά πρόκειται για τον καινούριο και «κύκνειο» δίσκο, ίσως της μεγαλύτερης μπάντας που υπήρξε ποτέ. Δεν ξεπερνάει σαν δίσκος τα παλιά τους, αλλά είναι ένας πολύ καλός δίσκος με τον παλιό κλασικό ταξιδιάρικο ήχο των Pink Floyd.
Ο Βασίλης Μανέλας γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λαμία. Είναι απόφοιτος της Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από μικρή ηλικία σκαρώνει μουσικές, κείμενα, στιχάκια, ποιήματα και ιστορίες που γράφονται ακόμη. Η πρώτη επίσημη εμφάνισή του στη δισκογραφία έγινε μέσα από τη συνεργασία του με τον Βαγγέλη Καζαντζή στο άλμπουμ Έξω Απ' Τα Μέτρα, στο οποίο υπογράφει τους στίχους τεσσάρων τραγουδιών. Στίχοι του κυκλοφορούν και ανεπίσημα στο διαδίκτυο, όπως η σύμπραξη με τον Αντουάν Παρίνι (Φαγουρόσκονη) στο τραγούδι "Ο Ξενοδόχος".
Σχετικά με τις επιλογές του, ο Βασίλης Μανέλας μάς λέει: "Αποφάσισα να διαλέξω μουσικές απ' την ελληνόφωνη δισκογραφία, τις οποίες είχα καιρό να ακροαστώ, με μοναδικό κριτήριο τον δείκτη "συναισθηματικής φόρτισης" στο ξανάκουσμά τους."
* Φωτογραφία: Βάσω Μανουτζόγλου
1. Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι - Τρύπες (1996)
Ένα μουσικό βιβλίο με αρχή, μέση και τέλος. Εκρήξεις, περιθώριο, αγάπη, συντριβή, φυγή και εν τέλει ελευθερία. Οι δαίμονες του Γιάννη Αγγελάκα άρτια ενορχηστρωμένοι. Κάθε φορά που το "διαβάζω" αισθάνομαι ευδαίμων. Η μπάντα είχε γίνει γνωστή στο ευρύ κοινό πριν απ' το Κεφάλι..., ωστόσο μ' αυτό τον δίσκο ξεπέρασε τον εαυτό της και τα σύνορα του ελληνικού ροκ.
2. Μια Ματιά Σαν Βροχή - Τα Ξύλινα Σπαθιά (1997)
Με "ξέπλυνε" αρκετές φορές. Για άλλη μία φορά εντυπωσιασμένη η μουσική κοινότητα του "παράξενου" ροκ. Και εγώ εντυπωσιασμένος, με τη δυναμική των στίχων του, την ηλεκτρονική υφή του ήχου και τις ατέλειωτες ιστορίες για παράξενα κορίτσια.
3. Στέρεο Νόβα - Στέρεο Νόβα (1992)
Εσωτερική αναζήτηση και αστικός ρομαντισμός. Πάνω απ' τους εξώστες και κάτω απ' τα εργοστάσια. Έντονες μελωδίες-soundtrack νυχτερινής περιπλάνησης στις μητροπόλεις.
4. Κάτι Σαράβαλες Καρδιές - Διάφανα Κρίνα (1998)
Λυρισμός, που εκπέμπει ζωή μέσα απ' τα συντρίμμια της απώλειας. Ένας "σκοτεινός σηματοδότης" για όσους επιμένουν να περιφέρονται πίσω απ' τα φώτα. Βάλτε να πιούμε.
5. Μολυβένιες Ιστορίες - Ντίνος Σαδίκης (1994)
Ένας ιδιαίτερος δημιουργός με αρκετές δόσεις τρέλας και επιμονής, στο δικό του δρόμο. Οι μουσικές του έπεσαν στα χέρια μου το '99, στο φουαγιέ της σχολής, στη Θεσσαλονίκη. Μετά ανακάλυψα τους Εν Πλω (σε κασέτα) και βρέθηκα σε live του στα "γρασίδια". Αν αυτός ο δίσκος ήταν πίνακας, θα ήταν του Salvador Dali και θα φώναζε: Η πιο ωραία, είναι η επόμενη απόδραση. Εις το επανιδείν.
Σχετικό θέμα