Έλντα Πανοπούλου: Οι καλλιτέχνες πρέπει να φροντίζουμε ο κόσμος να φεύγει ευχαριστημένος

Συνομιλήσαμε με την ηθοποιό Έλντα Πανοπούλου με αφορμή τις μουσικές παραστάσεις της με τις Τάνια Τρύπη και Ελένη Πέτα στο Ρυθμός Stage κάθε Σάββατο.
Διαβάστηκε φορες
Η γνωστή κι αγαπημένη ηθοποιός Έλντα Πανοπούλου, που γνωρίσαμε πριν από χρόνια μέσα από την τηλεόραση, εμφανίζεται αυτή την περίοδο στο Ρυθμός Stage μαζί με άλλες δύο ταλαντούχες κυρίες, την Τάνια Τρύπη και την Ελένη Πέτα. Οι τρεις τους, μια ομάδα έξι ηθοποιών και μια υπέροχη μπάντα στήνουν ένα μουσικό θέαμα γεμάτο εικόνες κάθε Σάββατο. Με αφορμή τις παραστάσεις τους αυτές, συνομιλήσαμε μαζί της για τα μαγικά Σαββατόβραδα, τη μουσική, το θέατρο αλλά και το κοινό.


Πώς προέκυψε και πώς είναι η συνεργασία σας με τις Τάνια Τρύπη και Ελένη Πέτα;

Είναι δυο κυρίες που γνωρίζω εδώ και πολλά χρόνια. Τις εκτιμώ, τις αγαπώ και ήταν κάτι που πάντα είχα κατά νου, εφόσον, βέβαια, θα δινόταν η κατάλληλη ευκαιρία και θα υπήρχε η προοπτική για να κάνουμε μια δουλειά, έτσι όπως τελικά βγήκε. Δεν έκανα λάθος. Η δουλειά είναι εξαιρετική και δεν το λέω εγώ, το λέει ο κόσμος που έρχεται και ξαναέρχεται κάθε Σάββατο βράδυ. Είναι πραγματικά πολύ ευτυχής συγκυρία η συνεργασία μου με τις δύο αυτές κυρίες, γιατί είναι Κυρίες με «πάρα πολύ κεφαλαίο το Κ».

Τι θα δούμε ένα Σάββατο βράδυ στο Ρυθμό Stage;

Το τι δεν θα δείτε πρέπει να με ρωτήσετε! Θα δείτε πάρα πολλά πράγματα! Κυρίως, μια παρέα ανθρώπων που σέβονται και αγαπούν απόλυτα το κοινό, που «ιδρώνουν τη φανέλα». Είναι μια παράσταση, αν μπορούμε να την πούμε έτσι μιας και μόνο μουσική έχουμε, πέρα από ένα μικρό stand up που κάνω εγώ και που είναι μια ερωτική συνομιλία με τον πρωθυπουργό μας. Τα υπόλοιπα είναι μουσική, θέαμα, χορός και ο κόσμος διασκεδάζει, αυτό μας έδειξε η μέχρι σήμερα πορεία μας. Ξεκινήσαμε για ένα μήνα και ήδη προχωράμε στον δεύτερο, αφού οι άνθρωποι που έχουν το μαγαζί μάς ζήτησαν να παραμείνουμε καθώς ο κόσμος έχει ανταποκριθεί σε αυτό το κάλεσμα με πολύ μεγάλη αγάπη. Όσοι αποφασίζουν να περάσουν αυτό το Σαββατόβραδο μαζί μας, περνάνε καλά. Αυτό είναι κάτι που εγώ προσωπικά, ως ηθοποιός τόσα χρόνια και σαν άνθρωπος μέσα σ' αυτό το επάγγελμα, το υπόσχομαι.

Είναι πολλοί ηθοποιοί οι οποίοι στρέφονται στη σκηνοθεσία. Τι είναι καλύτερο για εσάς, η σκηνοθεσία ή η ερμηνεία;

Είναι αλληλένδετα αυτά, είναι κομμάτια της δουλειάς μας. Δεν γίνεται να θεωρείσαι ηθοποιός έμπειρος, να έχεις δουλέψει πολλά χρόνια πάνω σ' αυτό το αντικείμενο και να μην μπορείς να αντιμετωπίσεις μια σκηνοθεσία. Άλλωστε, όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους τόσο έμπειρους, όπως είναι οι κυρίες Πέτα και Τρύπη, λίγα πράγματα είναι αυτά που πραγματικά σκηνοθετείς. Αυτό που κάνεις είναι να βρεις μια όμορφη σειρά, να επιλέξεις ένα πρόγραμμα που να μην κουράσει, παρά ο κόσμος να ζητάει κι άλλο και να μην θέλει να φύγει. Το μεγάλο μας στοίχημα και αυτό που πετύχαμε ήταν αυτό ακριβώς, ότι γύρω στις 3:15 που ολοκληρώνεται η δομή του μουσικού θεάματος ο κόσμος αρνείται πεισματικά να φύγει κι εμείς συνεχίζουμε να τραγουδάμε ό,τι μας κατέβει! Το να σκηνοθετήσει ένας ηθοποιός θέλει αγάπη. Πρέπει να αγαπάς αυτό που κάνεις και να νοιάζεσαι για όλους, όχι μόνο για τους πρωταγωνιστές αλλά για όλους τους συντελεστές του θεάματος που παρουσιάζεις.
Την τελευταία περίοδο βλέπουμε μεγάλες παραγωγές μιούζικαλ καθώς και πολλές μουσικοθεατρικές παραστάσεις, ακόμη και από νεοσύστατες ομάδες. Πού οφείλεται, πιστεύετε η κλίση στο είδος αυτό;

Τα περισσότερα νέα παιδιά προσπαθούν να έχουν εμπεριστατωμένες γνώσεις σε σχέση με το αντικείμενό μας. Η δουλειά του ηθοποιού είναι απόλυτα αλληλένδετη με το τραγούδι, με την κίνηση, με το χορό. Αυτό γινόταν από τα πολύ παλιά χρόνια, δεν είναι κάτι καινούργιο. Μην ξεχνάτε ότι στις παλιές επιθεωρήσεις υπήρχαν μεγάλοι πρωταγωνιστές οι οποίοι ήταν άρτιοι τραγουδιστές και άρτιοι στην κίνηση. Να μην θυμίσω τη Ρένα Βλαχοπούλου η οποία ήταν πρωτίστως τραγουδίστρια και μετά όλα τα άλλα. Υπάρχουν πολλά τέτοια ονόματα. Δηλαδή, είναι κάτι που έχει άμεση σχέση με τη δουλειά μας, απλώς τώρα λίγο περισσότερο έχει γίνει της μόδας το μιούζικαλ. Τώρα ανακαλύφθηκε στην Ελλάδα (στο εξωτερικό έχει ανακαλυφθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια) και οι ηθοποιοί που καλούνται να το υπηρετήσουν είναι απαραίτητο να έχουν πολύ καλές μουσικές γνώσεις, αλλά και κινησιολογικές γνώσεις. Αυτό που συμβαίνει είναι ευχής έργον και μακάρι να συνεχιστεί, γιατί πρέπει να πηγαίνουμε μπροστά.

Πιστεύεται από μεγάλο μέρος του κόσμου/κοινού ότι μια παράσταση ή συναυλία είναι πολυτέλεια στις μέρες μας. Ποια είναι η θέση σας πάνω σ' αυτό;

Δεν είναι μόνο η δική μου θέση, αλλά και του κόσμου που εξακολουθεί και πηγαίνει στο θέατρο. Όταν μια δουλειά είναι καλή , ακόμη κι αν δεν διαφημίζεται ή δεν έχει μεγάλους χορηγούς ή δεν υποστηρίζεται από ένα μεγάλο κανάλι, αργά ή γρήγορα «θα πάει» που λέμε στη γλώσσα μας. Εμείς και φέτος, αυτό είναι κάτι που το διαπιστώνουμε. Γιατί ξεκινήσαμε χωρίς να διαφημιστούμε ή να εμφανιστούμε σε κάποιο κανάλι υπό την έννοια της χορηγίας και παρόλα αυτά κάθε Σάββατο ο κόσμος ήταν όλο και περισσότερος με αποτέλεσμα το τέταρτο Σάββατο να μην μπορέσουν να χωρέσουν όλοι στον Ρυθμό. Αυτό σημαίνει πολύ απλά πως όταν κάνεις καλά τη δουλειά σου και όταν βγει η «βρώμα» της καλής δουλειάς, ο κόσμος την κυνηγάει. Βεβαίως δεν έχει τα χρήματα που είχε κάποτε για να υποστηρίξει πολλές παραστάσεις. Έχει αυτά που μπορεί να διαθέσει, απλώς θα προσέξει πάρα πολύ πού θα τα διαθέσει. Θα πάρει τις σωστές πληροφορίες, θα φροντίσει να είναι σίγουρος ότι τα χρήματά του θα «πιάσουν τόπο», ότι θα διασκεδάσει και θα ψυχαγωγηθεί πραγματικά και ότι δεν θα βλαστημήσει την ώρα και τη στιγμή που πήγε σε ένα μαγαζί ή σε ένα θέατρο ή σε μια παράσταση και πέταξε τα λεφτά του. Αυτό πρέπει να φροντίζουμε πια οι καλλιτέχνες, να φεύγει ο κόσμος τόσο ευχαριστημένος που να μην τον πειράζει ή να τον στεναχωρεί που ξόδεψε 20 ή 30 ευρώ για να βγει να διασκεδάσει το Σαββατοκύριακο, παρά να αισθάνεται πάρα πολύ καλά με αυτό και να θέλει και να προσπαθεί να ξαναέρθει κοντά σου. Αυτό είναι το στοίχημα πια στις μέρες μας.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδιά;

Από το 2005 κι έπειτα, τα πάντα κινούνται γύρω από τη Δραματική Σχολή που έχω ανοίξει. Γιατί τα παιδιά που έρχονται εδώ είναι η κινητήρια δύναμή μου σε επίπεδο όχι αμιγώς επαγγελματικό, αλλά προσφοράς και ουσίας σε σχέση με την τέχνη μας. Πρέπει να είμαι παρούσα, κοντά στα παιδιά μου, για να δώσω όσα περισσότερα μπορώ. Σ' αυτούς τους νέους ανθρώπους που περιμένουν από εμάς να τους διαφωτίσουμε, να τους εμψυχώσουμε και να τους πούμε ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει εδώ και ότι είναι μια μπόρα που θα περάσει και όποιος έχει όνειρα και παλεύει για αυτά αργά ή γρήγορα θα τα καταφέρει.

Πληροφορίες για τις εμφανίσεις θα βρείτε εδώ.
Αξιολόγηση
Βαθμολογήστε το άρθρο
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα