Ανασκόπηση 2019: Τα ντεμπούτα της χρονιάς

Ανασκόπηση 2019: Οι ντεμπούτο δίσκοι της χρονιάς

Το 2019 μας επιφύλασσε ένα αναπάντεχο φαινόμενο στην περίοδο των ανασκοπήσεων της χρονιάς. 
Διαβάστηκε φορες
Αν είστε θεατές στη «θύελλα» ανασκοπήσεων που λαμβάνει χώρα σε όλα τα μουσικά sites -εγχώρια και μη- ίσως το έχετε παρατηρήσει. Ίσως το έχετε παρατηρήσει και στον «πυρετό» ανασκοπήσεων που βρισκόμαστε στα κεντρικά του mix grill. Μιλάμε για την σχέση που έχουν τα ντεμπούτο albums με τα καλύτερα album της χρονιάς.

Δεν θυμάμαι άλλη χρονιά που να «παίζουν» τόσο ψηλά στις ανασκοπήσεις, τόσα album από νεοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες. Τι μπορεί να δείχνει αυτό; Για τους αισιόδοξους, ότι μπαίνοντας στη νέα δεκαετία έχουμε να περιμένουμε νέους καλλιτέχνες που θα λάμψουν, που θα μας κάνουν να δεθούμε μαζί τους και θα πρωταγωνιστήσουν στη μουσική βιομηχανία με την αξία τους και την δουλειά τους. Για τους απαισιόδοξους, θα γίνει η γνωστή κουβέντα, πως δεν παράγεται πλέον μουσική στο επίπεδο των παλαιότερων δεκαετιών και είναι λογικό νέοι καλλιτέχνες χωρίς μεγάλη εμπειρία να αναδεικνύονται αφού οι «παλιοί» έχουν μεγαλώσει, πηγαίνοντας σε γνωστά μουσικά λημέρια (εννοείται υπάρχουν και εξαιρέσεις) και οι νέοι δεν είναι τόσο ωραίοι, παραφράζοντας την λαϊκή ρήση. 

Για τους λάτρεις της στατιστικής θα αναφέρουμε πως επτά από τους δέκα παρακάτω δίσκους βρίσκονται και στην λίστα με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς για εμάς εδώ στο mix grill, ήτοι το 14% των αγαπημένων μας 50 δίσκων είναι ντεμπούτο καλλιτεχνών. Ενδιαφέρον έχει η ποικιλομορφία των καλλιτεχνών αφού θα διαβάσετε για neo-soul, punk, hip hop, ηλεκτρονική ακόμα και math rock νέες καταστάσεις και αυτό είναι ακόμα πιο εξαιρετικό.

Παρακάτω λοιπόν η δική μας λίστα με τους δέκα καλύτερους ντεμπούτο δίσκους του 2019:

Slowthai - Nothing Great About Britain

10. Slowthai - Nothing Great About Britain

[Γράφει ο Σταύρος Κασιμάτης]

Η ραπ σκηνή του Ηνωμένου Βασιλείου μεγαλουργεί αυτό το έτος, δημιουργώντας ένα domino συναρπαστικών εξελίξεων στο λυρικό μέτωπο, με μπροστάρηδες τους Dave, Little Simz, Stormzy και πολλούς άλλους με τα νέα τους άλμπουμ. Το UK Hip-Hop γίνεται όλο και πιο συναρπαστικό, καθώς η χώρα φαίνεται να καταρρέει και ο νέος δίσκος του slowthai, "Nothing Great About Britain"  στην πραγματικότητα είναι βασισμένος γύρω από το κοινωνικοπολιτικό show που διαδραματίζεται στο «Νησί». O Slowthai προσφέρει τελικά το εκλεπτυσμένο και καλοδουλεμένο έργο, με τόσο «ιδιότροπα» beats όσο και η φωνητική του απόδοση, που δημιουργούν έναν punk χαρακτήρα σε όλο το project. Οι στίχοι εναλλάσσουν ύφος, από αστείοι σε ρεαλιστικοί και μετά αιχμηροί. Αυτή η ποικιλομορφία είναι ένα από τα κοινά χαρακτηριστικά του UK rap αυτή τη στιγμή, αλλά slowthai σερβίρει στον «δίσκο» του ένα από τα καλύτερα παραδείγματα της φετινής χρονιάς.

black midi - Schlagenheim

9. black midi - Schlagenheim

[Γράφει ο Σταύρος Κασιμάτης]

Εκκεντρικό ντεμπούτο album από τους black midi, ένα θορυβώδες, πειραματικό post-hardcore συγκρότημα από το Λονδίνο με έντονα στοιχεία math rock, new wave και electronica. Μετακινούνται με περισσή ευκολία από θορυβώδεις, χαοτικές, παθιασμένες εκρήξεις σε ηρεμιστικά, σφιχτά συντεθειμένα τμήματα με την ικανότητα που έμπειροι μουσική δεν έχουν εύκολα. Αν και η μπάντα κάνει βήματα για να αποφύγει τη συμβατική προσέγγιση της μουσικής, κάθε στοιχείο που εισάγεται λειτουργεί καλά και προσθέτει στην πλούσια πολυπλοκότητα αυτού του πειράματος. H κυκλοφορία των black midi, Schlagenheim, είναι πολυεπίπεδη και αποκαλύπτει κάθε στρώμα του στον ακροατή με κάθε επόμενη ακρόαση.

Jai Paul - Leak 04-13 (Bait Ones)

8. Jai Paul - Leak 04-13 (Bait Ones)

[Γράφει ο Δημήτρης Καμπούρης]

Δεν ξέρουμε αν ο Jai καταφέρει να ολοκληρώσει αυτές τις μουσικές ή απλά τις κυκλοφόρησε για να κλείσει ο κύκλος και να ανοίξει ένας νέος, αλλά σίγουρα το “Leak 04-13 (Bait Ones)” χαίρεσαι να το ακούς. Ακομπλεξάριστη ποπ με επιρροές από όλα όσα γνωρίζεις, ένα fusion ηλεκτρονικής, trip hop, funky, experimental, synth pop με πολλές ιδέες να έρχονται και να φεύγουν και να ξαναέρχονται. Σε κάνει να σκέφτεσαι πως θα ήταν όλα αυτά στα πλαίσια ενός «κανονικού κι ολοκληρωμένου άλμπουμ» και να αναρωτιέσαι αν μπορεί τελικά ο Jai Paul να ικανοποιήσει τις όποιες προσδοκίες έχουν δημιουργηθεί γύρω από το όνομα του ή αν έχει/θα λυγίσει υπό το βάρος τους;

Glass Beach - The First Glass Beach Album

7. Glass Beach - The First Glass Beach Album

[Γράφει ο Σταύρος Κασιμάτης]

O ήχος των Glass Beach είναι μια μίξη των ποικίλων επιρροών της μπάντας. Στο ντεμπούτο τους -ξεκάθαρο στον τίτλο- "The First Glass Beach Album" ακούμε στοιχεία της τζαζ της δεκαετίας του 60, της new wave, της πρώιμης synth μουσικής, ακόμα και της emo, αλλά όλα παρουσιάζονται με την σκληρότητα και την αδιαφορία της punk κουλτούρας. Πατώντας το play σε αυτό τον δίσκο ξεκινάει ένα roller coaster συναισθημάτων, θεματικών contrast και θεατρικών φωνητικών. Το "The First Glass Beach Album"  είναι ένας από τους πιο εμπνευσμένους και «φρέσκους» δίσκους του 2019.

Purple Mountains - Purple Mountains

6. Purple Mountains - Purple Mountains

[Γράφει ο Δημήτρης Καμπούρης]

Ένα ντεμπούτο άλμπουμ που έμελλε να είναι και το τελευταίο, αφού λίγο μετά την κυκλοφορία του, ο David Berman «έφυγε». Όπως μας λέει ο τραγουδοποιός στο εναρκτήριο τραγούδι "That's just the way that i feel", κι όλα αποκτούν ένα σπαρακτικό νόημα πια. Είναι αλήθεια, πως η ακρόαση του συγκεκριμένου άλμπουμ, σε παραγωγή κάποιων μελών των Woods, είναι δύσκολη, γνωρίζοντας τα γεγονότα. Όλα είναι πιο ξεκάθαρα κι η αναγνωρίσιμη θλίψη, σα βαριά σκιά κυριαρχεί παντού. Όμως αυτό το καλοφτιαγμένο άλμπουμ, σε κάνει πραγματικά να αναρωτιέσαι γιατί, αφού μοιάζει σαν μια διέξοδο από δαίμονες και πάθη.

SASAMI - SASAMI

5. SASAMI - SASAMI

[Γράφει ο Ξενοφών Καράμπαλης]

Η Sasami Ashworth αν και κυκλοφόρησε το ντεμπούτο της το 2019, δεν είναι καινούρια στη μουσική βιομηχανία. Ήταν μέλος των Cherry Glazerr και δούλευε σα session μουσικός, ενώ παράλληλα έγραφε μουσική για soundtracks και διαφημίσεις. Η πρώτη της δουλεία είναι ουσιαστικά ένας indie δίσκος, που όμως δεν μένει κολλημένος στη ταμπέλα του είδους και περιέχει μέσα shoegaze, dream pop και συνθέσεις με ambient ηχητικά χαλιά. Είναι ένας δίσκος που σε βάζει στον κόσμο της και ξεχωρίζει ανάμεσα στις καλύτερες στιγμές της χρονιάς που τελειώνει. Σημειώστε πως κέρδισε και τους πιο απαιτητικούς ενώ πολλοί συντάκτες του Mix grill ακούνε στο repeat το "Not This Time", ενώ γράφονται αυτές οι γραμμές.

Black Pumas - Black Pumas

4. Black Pumas - Black Pumas
 
[Γράφει ο Δημήτρης Καμπούρης]

Το debut άλμπουμ των Black Pumas, είναι απόλαυση, από εκείνα τα άλμπουμ που θέλεις να ακούς συνεχώς. Ένα μαεστρικά φτιαγμένο δημιούργημα, με soul, funk, latin και rock στοιχεία, που δεν κρύβει τις επιρροές του, ούτε όμως και τις προσβάλλει. Αντιθέτως τις αναδεικνύει, με κάθε δυνατό κι υπέροχο τρόπο. Ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά κι αποσπασματικά, τραγούδι-τραγούδι, αφού όλα είναι ξεχωριστά και μελωδικότατα. Αν κι έβγαλε δύο σπουδαία hits, όπως τα “Fire” & “Colors”, έχω την αίσθηση ότι άξιζε μεγαλύτερης εμπορικής απήχησης. Όμως ποτέ δεν είναι αργά για άλμπουμ όπως αυτό.  

Brittany Howard - Jaime

3. Brittany Howard - Jaime

[Γράφει ο Θωμάς Τζίτζης - Δισκοκριτική]

Είναι σαν να αφήνει ένα κομμάτι της ψυχής της σε κάθε τραγούδι σχηματίζοντας συνολικά μια εκπληκτική σειρά από κομμάτια που περιμένουν τον ακροατή να τα εξερευνήσει εις βάθος. Αυτή η εξερεύνηση δεν σταματάει ποτέ αφού κάθε φορά που ακούω τον δίσκο, το μυαλό μου καρφώνεται σε κάτι που δεν είχε προσέξει στην προηγούμενη ακρόαση. Το “Jaime” είναι από εκείνα τα albums που αφήνουν ένα λιθαράκι στην παγκόσμια μουσική συμβάλλοντας στην προαγωγή της, μιας μουσικής που όλοι θέλουμε να ακούμε.  

Fontaines D.C. - Dogrel

2. Fontaines D.C. - Dogrel

[Γράφει ο Θωμάς Τζίτζης - Δισκοκριτική]

Οι Fontaines D.C. κυκλοφόρησαν έναν από τους πιο ολοκληρωμένους δίσκους της χρονιάς, με τραγούδια που δεν υστερούν σε τίποτα, αντιθέτως στην πλειοψηφία τους είναι επιτυχίες που θα μνημονεύονται. Σαφώς και το “Dogrel” δεν είναι καινοτόμο άλμπουμ. Είναι όμως από εκείνα που θα σε ενθουσιάσουν και με το παραπάνω όντας μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς. Καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου ο ενθουσιασμός είναι διάχυτος και ήδη αποτελεί έναν από τους μουσικούς εθισμούς μου για το 2019.

Billie Eilish - When We All Fall Asleep Where Do We Go

1. Billie Eilish - When We All Fall Asleep Where Do We Go

[Γράφει ο Μιχάλης Τσαντίλας]

«Πώς είπατε; Μια δεκαεφτάχρονη έφτιαξε το άλμπουμ της χρονιάς; Μα, είναι ποτέ δυνατόν;!»
Ελάτε τώρα, μην αρπάζεστε. Σκεφτείτε πρώτα, πρώτα ότι «άλμπουμ της χρονιάς» δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε ποτέ. Κι έπειτα αναλογιστείτε μήπως είστε απλώς προκατειλημμένοι απέναντι στο γυναικείο φύλο και στους σημερινούς εφήβους. Ίσως έφτασε η ώρα να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κόσμος μας χρειάζεται να υιοθετήσει περισσότερο τη γυναικεία ματιά και να σκύψει με μεγαλύτερο ενδιαφέρον και φροντίδα πάνω από τα ατίθασα νιάτα του.
Βεβαίως η Billie Eilish δεν είναι το μέσο κορίτσι, ούτε μια συνηθισμένη έφηβη. Γι’ αυτό και μπόρεσε στο φετινό ντεμπούτο άλμπουμ της να μάς σερβίρει μια ποπ χτισμένη με απολύτως γνωστά κι αναγνωρίσιμα υλικά, αλλά με μορφή και αισθητική τόσο φρέσκια ,όσο και ανατρεπτική. Τα τραγούδια της αποτέλεσαν, έτσι, τόπο συνάντησης όχι μόνο των συνομηλίκων της, αλλά και όλων εκείνων που καταφέρνουν να κρατούν ανοιχτούς τους διαύλους με τον νεανικό εαυτό τους. Και η επιτυχία της απέδειξε όχι μόνο ότι υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ της κρεβατοκάμαρας, αλλά και ότι ο δρόμος παραμένει ανοιχτός για εκείνους που αντέχουν να τολμήσουν τον δικό τους, απολύτως προσωπικό βηματισμό.

Αξιολόγηση
Βαθμολογήστε το άρθρο
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα