Ο Franz ζει μια αγροτική ζωή στις Άλπεις μαζί με την γυναίκα του Fani, τις τρεις κόρες τους και την μητέρα του. Το ζευγάρι ζει τον έρωτα ταπεινά και με μεγάλη απλότητα ανάμεσα στη φύση. Η αρμονία της ζωής τους θα διαταραχθεί άτσαλα από την ξαφνική κραυγή του πολέμου. Ο Franz καλείται να υπηρετήσει στον στρατό. Η πίστη του στον Θεό, η καλοσύνη και η ιδεολογία του θα τον μετατρέψουν σε έναν αντιρρησία συνείδησης, καθώς θα αρνηθεί να πολεμήσει, να σκοτώσει, να αφεθεί στην βαναυσότητα του πολέμου, αλλά και να δηλώσει εγγράφως πίστη στον Χίτλερ. Οι πράξεις του, βέβαια δεν μπορούν παρά να συναντήσουν τις συνέπειες που τους αντιστοιχούν.
Ο Terrence Malick αποτίνει φόρο τιμής σε όσους υποστήριξαν σθεναρά τις απόψεις τους, αρνήθηκαν να συμβιβαστούν και έδειξαν το θάρρος και τον ηρωισμό τους μέχρι την τελευταία στιγμή. Βασανίστηκαν, πέθαναν ανώνυμα, έζησαν τη δική τους κρυφή ζωή για τον αντιστασιακό τους χαρακτήρα.
Η σκηνοθεσία επιβεβαιώνει το λυρικό ύφος που χαρακτηρίζει τον Malick. Από τα αχανή καταπράσινα τοπία, την ομίχλη στις πλαγιές του βουνού, τα ξανθά σιτάρια και την φροντίδα των ζώων οι συνεχείς παραλληλισμοί είναι σαφείς. Η αγνότητα του έρωτα, ο σεβασμός προς την φύση, η αθωότητα και η ταπεινότητα απέναντι στην αξία της ζωής συντροφεύουν τους χαρακτήρες σε όλη την διάρκεια της ταινίας. Παρά την μεγάλη διάρκεια (174 λεπτά) η σκηνοθεσία παραμένει σταθερά άρτια και βαθμιαία κορυφώνεται μαζί με το σενάριο. Ωστόσο, υπήρχαν στιγμές που σεναριακά μπορούσαν να κουράσουν τον θεατή. Με φωτογράφο τον Jörg Widmer οι σκηνές γίνονται ακόμα πιο ποιητικές, αγγίζοντας την απλότητα του ανθρώπου και εντείνοντας τον συναισθηματικό του πλούτο.
Οι δύο πρωταγωνιστές August Diehl και Valerie Pachner εμβαθύνουν με τις ερμηνείες τους στην ουσία της ταινίας. Το καθαρό βλέμμα του Franz, η πίστη της Fani, η αθωότητα στον έρωτά τους αλλά και ο σεβασμός που τρέφουν ο ένας για τον άλλον χρωματίζουν το νόημα και τους σκοπούς της ταινίας.
Στο πρώτο μέρος χρησιμοποιούνται στιγμιότυπα από χιτλερικά ντοκουμέντα, ντύνοντας την ταινία με την ατμόσφαιρα της εποχής. Οι κύριοι διάλογοι είναι γραμμένοι στα αγγλικά, όμως σε αρκετά σημεία ακούγονται γερμανικά, ιδίως σε στιγμές έντασης ή σαν ήχοι στο βάθος. Προσωπικά, θεωρώ ότι αν όλη η ταινία ήταν γυρισμένη στα γερμανικά θα είχε αποδοθεί ακόμα καλύτερα η ατμόσφαιρα που ο δημιουργός προσπαθεί να πετύχει. Παράλληλα, θα ήθελα κάποια στιγμή να συναντήσω μια διαφορετική προσέγγιση του Β' Παγκόσμιου Πολέμου από τον αμερικάνικο κινηματογράφο.
Το "A Hidden Life" του Terrence Malick είναι μια ποιητική ματιά στο παρελθόν, ανάμεσα στον καιρό του πολέμου αλλά και μια υπενθύμιση προς την ουσία της ζωής. Πρόκειται για μια ταινία που αφορά τον πόλεμο με την δική της λυρική ματιά.
* Η ταινία προβάλλεται από τις 13 Φεβρουαρίου στους κινηματογράφους με τον ελληνικό τίτλο «Μία Κρυφή Ζωή» σε διανομή της ODEON.