Ο Πρόδρομος Doe τραγουδάει και γράφει στίχους στο συγκρότημα Jane Doe, έχει εκδώσει μερικά βιβλία, σχεδιάζει επιτραπέζια παιχνίδια, παίζει μπάσκετ και διάφορα άλλα. Μια ακόμα ασχολία του είναι η παρουσίαση στο Mix Grill της στήλης «100 αγαπημένοι ελληνικοί στίχοι από το 2000 και μετά».
Γιώργος Νταλάρας - Η Κάθοδος Του Ενός
Γιώργος Νταλάρας - Η Άσφαλτος Που Τρέχει [2001]
Στιχουργός: Μιχάλης Γκανάς
Ο Μιχάλης Γκανάς δεν είναι ο πρώτος ποιητής που γράφει στίχους που ντύνουν λαϊκά - και όχι μόνο - τραγούδια. Από τον Γκάτσο και τον Λειβαδίτη μέχρι τον Χριστιανόπουλο και τον Λαχά, πολλοί έχουν βάλει ένα μικρό ή ένα μεγαλύτερο λιθαράκι στον πύργο που ονομάζεται Σύγχρονο Ελληνικό Τραγούδι.
Από όλους αυτούς, όμως, ο Γκανάς φαίνεται ο πιο χαλαρός. Ο ιδανικός χαμαιλέοντας. Εκείνος που δεν αφήνει την ποίησή του να κυλήσει μέσα στον στίχο. Όταν ασχολείται με το δεύτερο, μπαίνει στο ρόλο. Κλείνει τις πόρτες και αφήνεται. Έτσι μπορεί να γράψει για τον Ξυδάκη, μπορεί και για την Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Μπορεί για τον Νταλάρα, μπορεί και για τη Νατάσα Θεοδωρίδου.
Κι έχει λαϊκή φλέβα ο Γκανάς. Στο ύφος, στην τεχνική, στις λέξεις. Ποτέ πομπώδης, ποτέ ελιτιστής. Μουσική για τον κόσμο, μουσική για τους ανθρώπους.
Από πηγάδια τ' ουρανού νερά μου δρόσιζαν το νου
και κάτω απ’ το πουκάμισο κεντούσαν τον παράδεισο
μετρώντας πύργους της ΔΕΗ χιλιόμετρα σαράβαλα
το νόημα του ταξιδιού σιγά σιγά κατάλαβα
Βέβαια εγώ θα κλέψω και θα διαλέξω τη λιγότερο λαϊκή του δουλειά (αν και μουσικά κατά 'κει τραβάει) μετά το 2000.
Δεν ξέρω αν ο στιχουργός κάνει λέξεις τις εικόνες ενός ταξιδιού. Δεν ξέρω αν μιλάει για τη ζωή. Δεν ξέρω αν γράφει τη δική του Ιθάκη. Εκείνο που μου μένει είναι η ανάγκη να αφήσεις πίσω ό,τι πρέπει να αφεθεί πίσω. Ακόμα και τους νεκρούς σου. Να απαλλαγείς από τα φαντάσματα.
Ο τόπος κοίταζε αλλού σαν να ζητούσε έλεος
σκύβαν τους ώμους τα βουνά και φύραινε το πέλαγος
μετρώντας πύργους της ΔΕΗ χιλιόμετρα σαράβαλα
στην πολιτεία έθαψα όσους νεκρούς κουβάλαγα
Η βροχή στα τζάμια, τα χιλιόμετρα, η μοναχική κάθοδος (στην Αθήνα; στον Αχέροντα;), οι μνήμες, εκείνο που χάνεται πίσω σου καθώς ξεμακραίνεις. Ο Γκανάς στη θέση του οδηγού. Ενός αυτοκινήτου. Της μοναδικής του ζωής.
Ένα αισιόδοξο τραγούδι καθώς ανάβεις το φλας για να στρίψεις σε μια καινούργια πόλη.