Ρεμίξ!
Ναι, καλά κατάλαβες, ήμουν κι εγώ την Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου στον Ιανό, να δω με μεγάλη αγωνία, την φετινή παράσταση του Νίκου Πορτοκάλογλου. Αρχικά είχα περιέργεια για το πώς θα έχει πειράξει φέτος τα κομμάτια του και κυρίως για το πώς θα είναι το Live σε ένα χώρο σαν τον Ιανό.
Έφτασα κατά τις 22:00 και προς μεγάλη μου έκπληξη το μεγαλύτερο μέρος του Ιανού είχε γεμίσει. Δεν περίμενα να έχει φτάσει ο κόσμος τόσο νωρίς, συνήθως η τελευταία στιγμή προτιμάται για πολλά πράγματα, έτσι και για τα live. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι ήταν κρατημένο ακόμα και το πάσο! Έτσι περιορίστηκα στον χώρο του μπαρ.
Βλέποντας την σκηνή ήταν σαν να είσαι σε σαλόνι, με πολύ ωραίο φωτισμό και διακόσμηση. Τα φώτα έσβησαν και ήρθαν στην σκηνή ο Νίκος Πορτοκάλογλου με τον Μιχάλη Καλκάνη στο κόντρα μπάσο/ φωνητικά. Ύστερα ανέβηκε και ο Μιχάλης Βρέττας στο βιολί/ φωνητικά και ο Νίκος Πασσαλίδης στο μπουζούκι/ ούτι/ τζουρά/ κιθάρα. Το πρόγραμμα είχε απ όλα... από τραγούδια των Φατμέ μέχρι και την 'Στροφή' την τελευταία δισκογραφική δουλειά (με εξαίρεση τον live δίσκο “απόψε είναι ωραία”) του Νίκου Πορτοκάλογλου. Με ελάχιστες κουβέντες πηγαίναμε από το ένα τραγούδι στο άλλο, ευχάριστα και με όλο το ενδιαφέρον μας εκεί= ο κόσμος ήταν ήσυχος! Και η ησυχία σε ένα τέτοιο χώρο και με τέτοιο πρόγραμμα, με κομμάτια διασκευασμένα και ενορχηστρωμένα έτσι, που απαιτούνταν!
Μετά από ένα μικρό διάλειμμα για τσιγάρο, μιας και δεν επιτρεπόταν το κάπνισμα μέσα στον Ιανό, επέστρεψαν με κάπως πιο λαϊκή διάθεση. Και το καλύτερο ήταν πως το πρόγραμμα τελείωσε και δεν το καταλάβαμε πώς και ότι ενώ μας καληνύχτισαν κανένας μας από τον κοινό δεν έφυγε, παρά ζητούσαμε επίμονα να βγουν ξανά. Και βγήκαν και έπαιξαν αρκετά κομμάτια. Αυτό που είχα αισθανθεί σε όλο το πρόγραμμα, ότι το γεγονός ότι ήμασταν ήρεμοι έπαιξε σημαντικό ρόλο, επιβεβαιώθηκε και όταν ο Νίκος Πορτοκάλογλου θέλησε να πει ένα νέο του κομμάτι, προλογίζοντας το κάπως έτσι: “Θέλω να σας παίξω ένα νέο κομμάτι, είστε τόσο ήσυχοι σήμερα που δεν γίνεται να μην το παίξω. Δεν έχω βρει ακόμα τίτλο... και δεν έχω καταλήξει και σε μερικούς στίχους...”, γελάσαμε και απολαύσαμε το άτιτλο κομμάτι. Η ώρα 1:50, μας καληνύχτισαν και φύγαμε γεμάτοι!
Α.. εκεί μετά το πρώτο καληνύχτα, που είχε μείνει ο Νίκος Πορτοκάλογλου μόνος στη σκηνή, μας είπε για το βιβλίο που κυκλοφόρησε με λόγια και ακόρντα απ όλα του τα τραγούδια (κλακ). Στον πρόλογό του για αυτό το βιβλίο μας είπε που όταν ήταν μικρός δεν υπήρχε κάποιο βιβλίο για να μάθει να παίζει τα κομμάτια των αγαπημένων του πχ. Του Ντίλαν, κι έτσι έγινε αυτοδίδακτος που προσπάθησε να μάθει κιθάρα από αυτοδίδακτους! Μια ωραία διαπίστωση... Τι λες;
Είναι μια παράσταση διαφορετική που αξίζει κανείς να παρακολουθήσει. Έχω, μάλιστα, την εντύπωση πως κάθε βραδιά θα είναι μοναδική, αφού κάθε φορά θα εξαρτάται από την ενέργεια που δίνει το κοινό στον καλλιτέχνη και το αντίστροφο, από αυτή την “σχέση” εξαρτάται το πόσο θα αποτύχει ή θα επιτύχει ή ακόμα και αν θα απογειωθεί! Αυτό σίγουρα θα ισχύει για κάθε μουσική παράσταση αλλά εδώ μοιάζει οι ισορροπίες να 'ναι πιο λεπτές!
ΠαρασκευοΣάββατα του Φεβρουαρίου στον Ιανό (στην Αθήνα), Κλικ για το Δελτίο Τύπου της παράστασης!
Ναι, καλά κατάλαβες, ήμουν κι εγώ την Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου στον Ιανό, να δω με μεγάλη αγωνία, την φετινή παράσταση του Νίκου Πορτοκάλογλου. Αρχικά είχα περιέργεια για το πώς θα έχει πειράξει φέτος τα κομμάτια του και κυρίως για το πώς θα είναι το Live σε ένα χώρο σαν τον Ιανό.
Έφτασα κατά τις 22:00 και προς μεγάλη μου έκπληξη το μεγαλύτερο μέρος του Ιανού είχε γεμίσει. Δεν περίμενα να έχει φτάσει ο κόσμος τόσο νωρίς, συνήθως η τελευταία στιγμή προτιμάται για πολλά πράγματα, έτσι και για τα live. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι ήταν κρατημένο ακόμα και το πάσο! Έτσι περιορίστηκα στον χώρο του μπαρ.
Βλέποντας την σκηνή ήταν σαν να είσαι σε σαλόνι, με πολύ ωραίο φωτισμό και διακόσμηση. Τα φώτα έσβησαν και ήρθαν στην σκηνή ο Νίκος Πορτοκάλογλου με τον Μιχάλη Καλκάνη στο κόντρα μπάσο/ φωνητικά. Ύστερα ανέβηκε και ο Μιχάλης Βρέττας στο βιολί/ φωνητικά και ο Νίκος Πασσαλίδης στο μπουζούκι/ ούτι/ τζουρά/ κιθάρα. Το πρόγραμμα είχε απ όλα... από τραγούδια των Φατμέ μέχρι και την 'Στροφή' την τελευταία δισκογραφική δουλειά (με εξαίρεση τον live δίσκο “απόψε είναι ωραία”) του Νίκου Πορτοκάλογλου. Με ελάχιστες κουβέντες πηγαίναμε από το ένα τραγούδι στο άλλο, ευχάριστα και με όλο το ενδιαφέρον μας εκεί= ο κόσμος ήταν ήσυχος! Και η ησυχία σε ένα τέτοιο χώρο και με τέτοιο πρόγραμμα, με κομμάτια διασκευασμένα και ενορχηστρωμένα έτσι, που απαιτούνταν!
Μετά από ένα μικρό διάλειμμα για τσιγάρο, μιας και δεν επιτρεπόταν το κάπνισμα μέσα στον Ιανό, επέστρεψαν με κάπως πιο λαϊκή διάθεση. Και το καλύτερο ήταν πως το πρόγραμμα τελείωσε και δεν το καταλάβαμε πώς και ότι ενώ μας καληνύχτισαν κανένας μας από τον κοινό δεν έφυγε, παρά ζητούσαμε επίμονα να βγουν ξανά. Και βγήκαν και έπαιξαν αρκετά κομμάτια. Αυτό που είχα αισθανθεί σε όλο το πρόγραμμα, ότι το γεγονός ότι ήμασταν ήρεμοι έπαιξε σημαντικό ρόλο, επιβεβαιώθηκε και όταν ο Νίκος Πορτοκάλογλου θέλησε να πει ένα νέο του κομμάτι, προλογίζοντας το κάπως έτσι: “Θέλω να σας παίξω ένα νέο κομμάτι, είστε τόσο ήσυχοι σήμερα που δεν γίνεται να μην το παίξω. Δεν έχω βρει ακόμα τίτλο... και δεν έχω καταλήξει και σε μερικούς στίχους...”, γελάσαμε και απολαύσαμε το άτιτλο κομμάτι. Η ώρα 1:50, μας καληνύχτισαν και φύγαμε γεμάτοι!Α.. εκεί μετά το πρώτο καληνύχτα, που είχε μείνει ο Νίκος Πορτοκάλογλου μόνος στη σκηνή, μας είπε για το βιβλίο που κυκλοφόρησε με λόγια και ακόρντα απ όλα του τα τραγούδια (κλακ). Στον πρόλογό του για αυτό το βιβλίο μας είπε που όταν ήταν μικρός δεν υπήρχε κάποιο βιβλίο για να μάθει να παίζει τα κομμάτια των αγαπημένων του πχ. Του Ντίλαν, κι έτσι έγινε αυτοδίδακτος που προσπάθησε να μάθει κιθάρα από αυτοδίδακτους! Μια ωραία διαπίστωση... Τι λες;
Είναι μια παράσταση διαφορετική που αξίζει κανείς να παρακολουθήσει. Έχω, μάλιστα, την εντύπωση πως κάθε βραδιά θα είναι μοναδική, αφού κάθε φορά θα εξαρτάται από την ενέργεια που δίνει το κοινό στον καλλιτέχνη και το αντίστροφο, από αυτή την “σχέση” εξαρτάται το πόσο θα αποτύχει ή θα επιτύχει ή ακόμα και αν θα απογειωθεί! Αυτό σίγουρα θα ισχύει για κάθε μουσική παράσταση αλλά εδώ μοιάζει οι ισορροπίες να 'ναι πιο λεπτές!
ΠαρασκευοΣάββατα του Φεβρουαρίου στον Ιανό (στην Αθήνα), Κλικ για το Δελτίο Τύπου της παράστασης!