The Bone Collector

Ο «Συλλέκτης Οστών» ενάντια στο μυαλό του Denzel Washington

Ένας τετραπληγικός ντετέκτιβ και μια άπειρη αστυνομικός συνεργάζονται με σκοπό να σταματήσουν έναν στυγερό δολοφόνο.

Διαβάστηκε φορες

Πρωτότυπος τίτλος: The Bone Collector (1999)
Ελληνικός τίτλος: Συλλέκτης Οστών
Σκηνοθεσία: Phillip Noyce
Πρωταγωνιστούν: Denzel Washington και Angelina Jolie

Η ταινία είναι διαθέσιμη στο Netflix.

Ξεχωρίζει για: την πολύ προσεγμένη κινηματογράφησή της
Σταθείτε αν σας αρέσουν: το μυστήριο, τα αστυνομικά θρίλερ και ο Denzel Washington
Προσπεράστε αν: σας ενοχλούν τα κινηματογραφικά κλισέ και κυκλοφορείτε παριστάνοντας παράνομα τους ταξιτζήδες

Μετά από ένα ατύχημα εν ώρα υπηρεσίας, ο αστυνομικός ντετέκτιβ Lincoln Rhyme παραλύει από το λαιμό και κάτω. Όταν μια νεαρή αστυνομικός, η Amelia Donaghy, ανακαλύπτει ένα ακρωτηριασμένο πτώμα σε έναν παλιό σιδηροδρομικό σταθμό, οι αρχές απευθύνονται στον Rhyme ώστε να τους δώσει την οπτική του για τα στοιχεία. Ο Rhyme συμπεραίνει πως σύντομα θα υπάρξει και δεύτερο θύμα και αποφασίζει να αναλάβει την υπόθεση με την προϋπόθεση, όμως, πως υπεύθυνη για την συλλογή των στοιχείων θα είναι η Amelia.

Πρόκειται για ένα αστυνομικό θρίλερ που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Αμερικανού Jeffery Deaver που πρωτοκυκλοφόρησε το 1997. Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτέλεσε την αρχή για μια σειρά βιβλίων με κεντρικό χαρακτήρα τον Lincoln Rhyme, η οποία μέχρι σήμερα αριθμεί δεκαπέντε βιβλία. Με την ήδη επιτυχημένη συνταγή του βιβλίου και με αρκετά ταλαντούχους ηθοποιούς στο καστ, δημιουργούνται αναμενόμενα μεγάλες προσδοκίες για την ταινία, οι οποίες δυστυχώς δεν ικανοποιούνται στον βαθμό που θα έπρεπε.

Αρκετές είναι οι κλισέ λεπτομέρειες της πλοκής, ορισμένες από τις οποίες οφείλονται πιθανότατα στο ίδιο το βιβλίο. Για παράδειγμα, o Rhyme στην αρχή της ταινίας παίρνει μια σκληρή απόφαση, την οποία εν συνεχεία ανατρέπει. Επίσης, μεταξύ των δύο πρωταγωνιστικών χαρακτήρων μοιάζει να γεννιέται μια ερωτική έλξη, πράγμα που δεν προσφέρει απολύτως τίποτα στην ταινία. Από την άλλη, αρκετά έξυπνα, αν και επαναλαμβανόμενα, είναι τα καυστικά αστεία του Denzel Washington για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο χαρακτήρας που υποδύεται, όπως για παράδειγμα τα «παραβγαίνουμε έως την πόρτα;» και «πες του ότι πήγα για σκι», ενώ είναι καθηλωμένος στο κρεβάτι. 


Η επιλογή της Angelina Jolie στον ρόλο της Amelia, στη χρονιά μάλιστα που κέρδισε το Oscar για την ερμηνεία της στο "Girl, Interrupted", είναι μάλλον λανθασμένη· ή καλύτερα, είναι λάθος ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται τον χαρακτήρα η ίδια η ταινία. Αν και γίνεται προσπάθεια να του δοθεί μια δυναμική, δυστυχώς η ταινία την διαχειρίζεται ως μια πολύ όμορφη γυναίκα – πράγμα που ισχύει ούτως ή άλλως – και αυτό είναι που μένει στο τέλος. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός πως η Amelia είναι ένα μοντέλο που παράτησε τον χώρο της μόδας για να γίνει αστυνομικός έπειτα από ένα συνταρακτικό συμβάν.

Η ερμηνεία του Denzel Washington έχει τα σκαμπανεβάσματά της, αν και σε αυτή την περίπτωση ευθύνεται ο ίδιος ο ηθοποιός. Ως επί το πλείστον, η ερμηνεία του είναι καλή και ορισμένες στιγμές, ακόμα και αν ακουστεί υπερβολικό, δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας, όπως συμβαίνει για παράδειγμα προς το τέλος της ταινίας όπου σε μια σκηνή έντασης οι εκφράσεις του αναπαριστούν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, ενώ το κορμί του μοιάζει να έχει την στατικότητα που χρειάζεται όντας παράλυτος. Υπάρχουν, όμως, αυτές οι λίγες στιγμές που δεν πείθει καθόλου πως υποδύεται έναν τετραπληγικό, καθώς μοιάζει να κινείται περισσότερο από το επιτρεπτό. Συμπαθείς, κυρίως ως φυσιογνωμίες, είναι οι Queen Latifah, Ed O'Neill, Luis Guzmán και Michael Rooker. 

Ορισμένα αποτυχημένα slow motions δίχως λόγο ύπαρξης, καθώς και αχρείαστες υπερβολές όπως για παράδειγμα όταν ένας ψεύτικος αρουραίος πηδάει με άγριες διαθέσεις προς την κάμερα, αποτελούν τα σημαντικότερα ψεγάδια στην σκηνοθεσία του Phillip Noyce. Ωστόσο, η κινηματογράφηση του Dean Semler είναι εξαιρετική. Η εντύπωση που αφήνει το τελικό αποτέλεσμα είναι πως η κάμερα βρίσκεται πάντα στο σημείο που πρέπει και η κίνησή της στον χώρο μοιάζει ολόσωστη. Ανεξαρτήτως αν γίνεται προσπάθεια περιγραφής του χώρου, ακολουθεί τους ηθοποιούς, απομακρύνεται από αυτούς, ή κάνει κοντινά σε πρόσωπα και λεπτομέρειες, είναι ξεκάθαρο πως αυτός που την χειρίζεται ξέρει πολύ καλά την δουλειά του. Εξίσου καλή δουλειά έχει γίνει και στο μοντάζ. Η ροή μεταξύ των πλάνων μοιάζει απόλυτα φυσιολογική, ακόμα και στις περιπτώσεις που γίνεται μετάβαση από μακρινό σε κοντινό πλάνο και το αντίστροφο.

Ο «Συλλέκτης Οστών» δεν είναι μια τόσο κακή ταινία όσο ίσως να την κάνει να φαντάζει το παραπάνω κείμενο. Θυμάμαι πως είχα ενθουσιαστεί όταν την είχα πρωτοδεί σε αρκετά μικρή ηλικία, ενώ το ίδιο συνέβη όταν την είδα ξανά χρόνια αργότερα. Αυτή τη φορά δυστυχώς δεν έγινε το ίδιο και μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα, αν και σε καμία περίπτωση δεν καταχράστηκε τον χρόνο μου. Το οξύμωρο είναι πως ενώ κατάλαβα σχετικά νωρίς ποιος είναι πιθανότατα ο δολοφόνος, η πλοκή κατάφερε να κρατήσει την προσοχή μου μέχρι το τέλος, πράγμα πολύ σημαντικό για τέτοιου είδους ταινίες. Να σημειωθεί πως παρότι δεν ήταν η πρώτη φορά που την έβλεπα, δεν θυμόμουν απολύτως τίποτα από την πλοκή της, εκτός φυσικά από την τετραπληγία του κεντρικού χαρακτήρα. Πέραν από το κινητικό πρόβλημά του, ο Lincoln Rhyme με την υψηλή του ευφυΐα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια σύγχρονη εκδοχή του Sherlock Holmes. Αν είστε λάτρεις του μυστηρίου και των αστυνομικών θρίλερ, αξίζει να της δώσετε μια ευκαιρία. Οι φαν του Washington ή της Jolie θα το κάνετε έτσι και αλλιώς. 

Κατά τη δημοσίευση του άρθρου, ο «Συλλέκτης Οστών» είναι διαθέσιμος στο Netflix, αν και είναι άγνωστο μέχρι πότε θα παραμείνει στην πλατφόρμα. 


Δείτε επίσης: 7 ταινίες με ήρωες υπό περιορισμό (1990-2009)

Αξιολόγηση ταινίας
Βαθμός ταινίας
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα