Μαγνητικά Πεδία (2)

Τα «Μαγνητικά Πεδία» είναι μια ταινία για την δύναμη της συντροφικότητας

Η μαγεία κάποιων πραγμάτων βρίσκεται στην απλότητα. Μια κουβέντα με τους δημιουργούς της ταινίας «Μαγνητικά Πεδία», οι οποίοι με πολλή αγάπη, πολύ λιγότερα χρήματα και πολύ μεγάλη πίστη σ' αυτό που έκαναν, μας έδωσαν την πολυβραβευμένη πλέον ταινία της χρονιάς.

Διαβάστηκε φορες

Αυθεντικά χειροποίητη. Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη όταν είδα την ταινία «Μαγνητικά Πεδία» του Γιώργου Γούση. Και αντίστοιχες τέτοιες σκέψεις, έκαναν κι άλλοι πολλοί. Είχα να δω τέτοια ουρά στον κινηματογράφο, χρόνια. Νέοι, πολλοί νέοι γύρισαν την πλάτη τους σε αμερικάνικα υπερθεάματα με «υπερήλικες» πιλότους και προτίμησαν αυτή την αφοπλιστικά ειλικρινή πρόταση από την εγχώρια ελληνική κινηματογραφική παραγωγή.

Κεντρικοί χαρακτήρες ένας άντρας και μια γυναίκα σε ένα road movie αλλιώτικο από όσα έχετε κατά καιρούς δει. Κι ένα αυτοκίνητο έκπληξη. Υπεύθυνοι για την ομολογουμένως ελληνική ταινία της χρονιάς, εκτός από τον Γιώργο Γούση είναι και οι Αντώνης Τσιοτσιόπουλος και Ελένη Τοπαλίδου που πέρα από πρωταγωνιστές της ταινίας, συνυπογράφουν το σενάριο. 

Τη δημιουργική αυτή ομάδα επεδίωξα να βρω. Όσο κλισέ και να ακούγεται, ιστορία γράφουν οι παρέες. Και ήθελα να κουβεντιάσω και με τους τρείς. Βρεθήκαμε τελικά με τον Γιώργο Γούση και τον Αντώνη Τσιοτσιόπουλο και είπαμε πολλά: 

MixGrill: «Ουκ εν τω πολλώ το ευ». Μια παρέα, ένα φτωχό budget, ένα υποτυπώδες σενάριο, μια πρόσκληση από ένα φίλο, μέρες καραντίνας, ένα νησί. Μία ταινία που ήδη τους έχει κερδίσει όλους. Είναι έτσι;

Γιώργος Γούσης: Όλο αυτό (χαμογελάει) ξεκίνησε σε στάδια. Πρώτο και βασικό, θέλαμε να κάνουμε μια ταινία. Είδαμε τι εξοπλισμό έχουμε, τι budget υπάρχει, ποιοι μπορούμε να δουλέψουμε γι' αυτό. Υπήρχε κι ο Μαρίνος Σκλαβουνάκης (Διευθυντής Παραγωγής) που μας είχε πει ότι αν πάμε Κεφαλονιά, θα μας βοηθήσει όσο μπορεί. Καθόμαστε λοιπόν με τον Αντώνη και γράφουμε τη βασική ιστορία, μια ροή, κάποιες ενότητες. Όλα τα άλλα αρχίζουν να χτίζονται μέρα με την μέρα... 

MG: Και καθ' οδόν φαντάζομαι; 

Γ.Γ.: Κυρίως καθ' οδόν. Υπήρχαν άφθονες κουβέντες κατά την διαδρομή.  

MG: Η «χημεία» και η «ψυχολογία» θεωρούνται απαραίτητες για να γυρίσεις μια τέτοια ταινία;

Αντώνης Τσιοτσιόπουλος: Οπωσδήποτε, αν δεν υπάρχει καλή «χημεία» μεταξύ όχι μόνο των ηθοποιών αλλά όλων των συντελεστών δεν μπορεί να γίνει και να προχωρήσει κάτι. 

Γ.Γ: Ακόμα και μεγαλύτερων μεγεθών παραγωγές δεν μπορούν να προχωρήσουν αν δεν υπάρχει αυτό. 

Α.Τ.: Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ουσιαστική συνεργασία, θα πρέπει να είναι και βασικός στόχος μιας οποιασδήποτε παραγωγής. Πρέπει να υπάρχει κοινό όραμα, να μιλάνε όλοι την ίδια γλώσσα.

MG: Την ταινία την υπογράφετε σεναριακά κι οι τρεις. Θέλω να το πάρουμε από την αρχή. Πώς ξεκίνησε η φάση; Γιώργο είχες κατά νου τον Αντώνη και την Έλενα ή γι' αλλού ξεκινήσαμε κι αλλού καταλήξαμε; 

Γ.Γ: Από την αρχή είχα κατά νου τον Αντώνη και την Έλενα, ότι θα είναι road movie και θα ξεκινάει με μια γυναίκα που αλλάζει ξαφνικά δρόμο κι έναν άνδρα που του χαλάει το αυτοκίνητο. Από εκεί και πέρα περάσαμε με τον Αντώνη ώρες ολόκληρες, πίνοντας «δημιουργικούς καφέδες» (γελάνε) και το διαμορφώναμε. Τι θα γίνει εδώ, πώς θα πάμε παρακάτω. Και βέβαια είχαμε αποφασίσει ότι όλοι οι διάλογοι θα είναι αυτοσχεδιαστικοί, θα προκύπτουν από κουβέντα μεταξύ μας με βάση τη σκηνή, την ώρα, τις ιδέες ή ό,τι άλλο προκύπτει κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.

MG: Οι ουρές στους κινηματογράφους για μια τέτοια ελληνική, ανεξάρτητη (κυριολεκτικά) low budget, μη διαφημιζόμενη παραγωγή τι σας λέει; 

Γ.Γ: Διαφήμιση έγινε. Το Cinobo έκανε καλή δουλειά. Σκέψου ότι η διαφήμιση είχε το τριπλό budget από την ταινία. Τώρα για τις ουρές, δεν ξέρω κι εγώ να σου απαντήσω. Καμιά φορά γίνονται και θαύματα (γελάει). Σίγουρα αυτό που συμβαίνει μάς γεμίζει χαρά. Είναι κάτι πολύ συγκινητικό.   

Α.Τ.: Εισπράττουμε απίστευτη θετική ενέργεια και ανταπόκριση από τον κόσμο. 

Γ.Γ: Αυτό που δεχόμαστε είναι κάτι ουσιαστικό, όσοι μας μιλάνε δεν λένε απλά κάτι θετικό για την ταινία, αισθάνονται να ανήκουν εκεί, μοιραζόμαστε μαζί κάτι κι αυτό είναι πολύ σημαντικό.

MG: Μπορούν οι θεατές που θα δουν τα «Μαγνητικά Πεδία» να ταυτιστούν με τους «αντιήρωες » της ταινίας;

Α.Τ.: Αυτό έχουμε εισπράξει μέχρι τώρα. 

Γ.Γ.: Βεβαίως μπορούν. Η επαφή που έχουμε με τον κόσμο, αυτό μας δείχνει. Ειδικά τα νέα παιδιά που είδαν την ταινία ταυτίζονται με τους ήρωες, ίσως γιατί βρίσκονται στο ίδιο μεταβατικό στάδιο με τους χαρακτήρες του έργου. Τους είναι οικεία πρόσωπα.

Α.Τ.: Από σχόλια, μηνύματα και κουβέντες, ο κόσμος νιώθει οικεία με την Έλενα και τον Αντώνη, θα μπορούσαν να είναι φίλοι τους, παρέα τους.


MG: Επειδή για κάθε ταξίδι υπάρχει μια Ιθάκη, για τους ήρωές μας πού βρίσκεται η Ιθάκη;

Α.Τ.: Τι μας μπλέκεις με την ποίηση τώρα (γελάει);

Γ.Γ.: Κοίτα, για κάθε χαρακτήρα είναι διαφορετικός ο προορισμός. Υπάρχει το κοινό ταξίδι. Κι από κει και πέρα, οι δρόμοι είναι παράλληλοι. Τα «Μαγνητικά Πεδία» είναι μια ταινία για την δύναμη της συντροφικότητας.

Α.Τ.: Η Ιθάκη συμβολίζει και την επιστροφή στο σπίτι. Εδώ δεν είναι αυτοσκοπός αυτό. Ο κάθε ήρωας ταξιδεύει για διαφορετικό λόγο.

MG: Βρίσκω αρκετές επιρροές στο φιλμ, από Wenders, Jarmusch, Linklater;

Γ.Γ.: Αν και έχει γραφτεί αυτό, για τον Linklater, δεν νομίζω ότι ισχύει. Υπάρχουν ταινίες και δημιουργοί που θαυμάζουμε και έχουν διαμορφώσει την αισθητική μας, αλλά στοχευμένα δεν έγινε κάτι, ούτε καν σαν φόρος τιμής, σαν αναφορά. Το μόνο που είναι κλεμμένο σαν ιδέα, είναι οι σκηνές με το αυτοκίνητο όπου υπάρχει το voice over από πάνω. Το έχουμε δει στις ταινίες του [Abbas] Kiarostami και πιστεύαμε ότι θα ταιριάζει στην ταινία που κάναμε.

MG: Ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος στη ζωή και στην καριέρα σας;

Α.Τ.: Όταν έχεις φτάσει σε ένα σημείο της ζωής σου που αισθάνεσαι καλά δεν νομίζω ότι ψάχνεις για λάθη γιατί όλα όσα έχουν συμβεί σε οδήγησαν σ' αυτό το σημείο.

Γ.Γ.: Αυτό που έμαθα και τώρα με την ταινία είναι ότι δεν έχει σημασία σωστό-λάθος, σημασία έχει η διαχείριση. Πώς δηλαδή αξιολογείς την κατάσταση. Πώς προχωράς παρακάτω. Και η επιτυχία μπορεί να λειτουργήσει ως παγίδα.

MG: Τελειώνοντας μια ερώτηση που θα ήθελες να απαντήσεις και που ποτέ δεν έγινε.

Γ.Γ.: (Γελάει) Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι. Θα ήθελα πάντως να δω στο μέλλον κι άλλες ταινίες σαν τη δική μας. Εννοώ τέτοιων προθέσεων ταινίες που εμπεριέχουν μια ελευθερία, ένα ρίσκο. Δεν μπορεί να περιμένεις κάποια χρόνια για επιδοτήσεις ώστε να γυρίσεις μια ταινία.

Α.Τ.: Ακόμα και να μη φτάναμε εδώ με την ταινία και να μην ήταν «αρεστή» πάλι θα μας έμενε η περιπέτεια των γυρισμάτων και το πώς περάσαμε όλοι παρέα σε αυτό το δημιουργικό ταξίδι.

(Σ.Σ.: Την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο η ταινία «Μαγνητικά Πεδία» θα ήταν ο μεγάλος νικητής των Βραβείων Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου του 2022, συγκεντρώνοντας συνολικά πέντε βραβείαΠρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, Καλύτερης Ταινίας μυθοπλασίας, Σεναρίου,  Α’ Γυναικείου Ρόλου και Πρωτότυπης Μουσικής)

Η βραβευμένη ταινία «Μαγνητικά Πεδία» προβάλλεται στους κινηματογράφους:

Διαβάστε ακόμα