Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως το καλοκαίρι του 2022 ο αριθμός των συναυλιών έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Συναυλίες που αναβλήθηκαν από το 2020 και πολλές νέες έστησαν μια πολύ ενδιαφέρουσα σεζόν, με πολλές ευκαιρίες για διασκέδαση, τραγούδι και, γιατί όχι, εσωτερική αναζήτηση. Μετά τη συζήτηση της Laurie Anderson στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, όπου απάντησε ερωτήσεις για πολλές πτυχές της ζωής της, ενώ ανέλυσε και την έκθεσή της “The Weather” στο Hirshhorn Museum, η ενδοσκοπική φύση της εμφάνισης της στο Ηρώδειο ήταν ξεκάθαρη.
Σε ένα εντυπωσιακά άδειο Ηρώδειο, κυρίως λόγω των υψηλών τιμών των εισιτηρίων, η Laurie Anderson μάς παρουσίασε τη δουλειά της “Art Of Falling”. Ένας συνδυασμός spoken word και performance art, η παρουσίαση του οποίου συνοδευόταν από video art προβολές στις καμάρες του αρχαίου Ωδείου.
Με βάση το βιολί της Laurie και τον τσελίστα Robin Kodheli, η παράσταση περιλάμβανε από ιστορίες/παραβολές για τα πουλιά, μαθήματα «τάι τσι» στα χνάρια του Lou Reed, αλλά και παλιά κομμάτια όπως το “Let X=X”, χρησιμοποιώντας λούπες και απαλά background beats. Ασκήσεις αναπνοής και ουρλιαχτού ήταν επίσης στο διαδραστικό πρόγραμμα του Ηρωδείου για τη συγκεκριμένη βραδιά. Αλήθειες, ψέμματα, πολιτικοί χρωματισμοί και χιούμορ, όλα βρήκαν τη θέση τους στις καλλιτεχνικές ανησυχίες της δημιουργού.
Μέσα στις προβολές από δάση, ορίζοντες, λευκώματα και σκόρπιες λέξεις η Laurie Anderson έπαιξε με τα στερεότυπα και τις νόρμες της μουσικής και της κουλτούρας για να βάλει τους (λίγους) θεατές στον κόσμο της. Άλλοτε ρομαντική και νοσταλγική και άλλοτε πιο μακάβρια, με αποσπάσματα από το “Songs From The Bardo” - το μέρος που φιλοξενείται η ψυχή πριν την μετεμψύχωση σύμφωνα με τον Βουδισμό - δημιουργούσε εικόνες και συνειρμούς, στα πλαίσια της δικής της μοντέρνας τέχνης.
Ενώ στο πρώτο σαρανταλεπτο η Laurie Anderson κατάφερε να συγκινήσει το κοινό κάτω από το φως του φεγγαριού, ένα τεχνικό πρόβλημα με το laptop της εκτροχίασε την παράσταση. Το momentum χάθηκε και η παρουσία του τεχνικού πάνω στη σκηνή για αρκετή ώρα χάλασε την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που είχε χτιστεί. Παρόλο που η συναυλία χρονομετρήθηκε στις δύο ώρες, το συγκεκριμένο τεχνικό θέμα που συνοδεύτηκε από λοιπές αστοχίες με μουσική να παίζει σε λάθος στιγμές, τύλιξε την προσπάθεια της Laurie με στιγμές προχειρότητας κι ας μην ήταν δικό της το φταίξιμο.
Ο επαγγελματισμός της κατάφερε να ισορροπήσει τα συναισθήματα του κοινού, παρόλο που η ευκαιρία για μία συνολικά αξιομνημόνευτη νύχτα χάθηκε. Το ειρωνικό είναι πως η κριτική της για τα tour με ολογράμματα (όπως αυτό της Κάλλας) της γύρισε μπούμερανγκ τελικά, με την τεχνολογία να την προδίδει. Εξάλλου όπως κι η ίδια είπε «αν περιμένεις από την τεχνολογία να σου λύσει τα προβλήματά σου, δεν κατανοείς ούτε την τεχνολογία, ούτε και τα προβλήματα σου». Τεχνικά λάθη όμως μπορούν να γίνουν οπουδήποτε και οποτεδήποτε σε μια ζωντανή εμφάνιση, και αυτό σε καμία περίπτωση δεν αλλάζει το όραμα και την καλλιτεχνική βαρύτητα της Laurie Anderson.
