Ρεμπέτικα του πολέμου και της κατοχής

Το ρεμπέτικο τραγούδι είναι ένα μοναδικό είδος μουσικής τέχνης το οποίο δοκιμάστηκε διαχρονικά για την πολιτιστική του προσφορά. Αφού πέρασε μέσα από συμπληγάδες και κυνήγι μαγισσών (λογοκρισία, ποινικές διώξεις των συντελεστών του, κοινωνικούς αποκλεισμούς, απαξίωση του από την καθεστηκυία τάξη, πολιτικούς αφορισμούς κ.λπ.) έφτασε μέχρι τις μέρες μας ως ένα παγκόσμιας αναγνώρισης πολιτιστικό αγαθό. Η αναγνώρισή του έγινε με την πρόσφατη εγγραφή του, τον Δεκέμβριο του 2017, στον κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας της UNESCO.

Το ρεμπέτικο και κατ’ επέκταση το λαϊκό τραγούδι σαν ένα πολιτιστικό στοιχείο που στροβιλίζεται και παράγεται μέσα στην κοινωνία και για την κοινωνία δεν έμεινε αμέτοχο από τις κοινωνικές εξελίξεις.

Τις αφουγκράστηκε, τις επεξεργάστηκε και τις παρουσίασε με τον δικό του λιτό και

προσιτό τρόπο σε κρίσιμες στιγμές. Έτσι κι’ έγινε με την έναρξη του πολέμου

τον Οκτώβριο ’40. Οι πένες και τα μπουζούκια των λαϊκών συνθετών, όσων δεν

επιστρατεύτηκαν, πήραν φωτιά… προβάλλοντας τις νίκες του στρατού μας και

διακωμωδώντας τους αντιπάλους.

Πολλά από τα τραγούδια δισκογραφήθηκαν μέχρι τις αρχές του 1941,

άλλα για ευνόητους λόγους μετά το τέλος του πολέμου. Ένα μικρό μέρος από αυτόν

τον μουσικό θησαυρό των επώνυμων και ανώνυμων καλλιτεχνών που εκφράζει τον

πατριωτισμό τους θα παρουσιαστεί το Σάββατο 30/10 στις 21.00

στον Πολυχώρο Πολιτισμού διέλευσις, με παράλληλο σχολιασμό σχετικών

ιστορικών γεγονότων με την βοήθεια οπτικοακουστικών μέσων.