Πρέπει να ήταν το μακρινό 2008 όταν άκουσα πρώτη φορά Avenged Sevenfold, τότε δηλαδή που πλέον είχαν κάνει δυνατό όνομα με το ομότιτλο άλμπουμ τους και ήδη κάποιοι τους βάφτιζαν «νέους Metallica». Ήταν άλλωστε τρεντ αυτή η φράση για πολλά συγκροτήματα εκείνη την εποχή (βλέπε Bullet For my Valentine και Trivium).
Τα χρόνια πέρασαν, οι Avenged Sevenfold, αύξησαν την δημοτικότητά τους, πειραματίστηκαν με την μουσική ουκ ολίγες φορές, δεν έγιναν οι επόμενοι Metallica, και γύρισαν πάμπολλες φορές τον πλανήτη, πλην όμως της Ελλάδας. Μέχρι που έφτασε το σωτήριο έτος 2025 ώστε να τους φέρει στο Release Athens, στη φετινή πρεμιέρα του αθηναϊκού φεστιβάλ.
Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη. Μεγαλύτερη από ό,τι πίστευα, κάτι που δείχνει ότι τελικά ναι, όντως οι Avenged Sevenfold έχουν κοινό στην Ελλάδα, το οποίο μάλιστα είναι κυρίως το ηλικιακό γκρουπ 25-35, κάτι που δεν μας κάνει εντύπωση καθώς ήταν από τις τότε νέες μεγάλες μπάντες στα εφηβικά μας χρόνια. Χιλιάδες Millennials, λοιπόν, άρχισαν να συραίουν πριν καλά καλά ανοίξουν οι πόρτες.
Τη συναυλία άνοιξαν οι Palaye Royale, οι οποίοι είχαν επισκεφτεί την περασμένη άνοιξη την Ελλάδα και έχουν έναν δυνατό πυρήνα κοινού. Χωρίς άλλα acts στο line-up της ημέρας, η μπάντα από το Las Vegas φαινόταν αρχικά ότι θα είχε τον άγαρμπο ρόλο του ζεστάματος. Γρήγορα όμως καταλάβαμε ότι θα έδιναν ένα εξαιρετικό show, ετοιμάζοντάς μας ακόμα καλύτερα για αυτό που θα ακολουθούσε. Το συγκρότημα ήταν δεμένο, με εξαιρετική σκηνική παρουσία, ενώ ο frontman, Reimington Leith, δικαίως τραβούσε διαρκώς τα βλέμματα, με τα χορευτικά του, το stage diving σε πλαστική βάρκα, αλλά και το α λα Eddie Vedder σκαρφάλωμά του πάνω στις σκαλωσιές της σκηνής. Το μόνο σίγουρο είναι ότι εκείνο το βράδυ οι Palaye Royale κέρδισαν και άλλους Έλληνες μουσικόφιλους.
Σχετικά μικρή αναμονή και διάλειμμα για μπύρες/νερά, ενώ πλέον η πλατειά μέχρι τον πύργο ήταν γεμάτη αλλά όχι ασφυκτικά. Το ρολόι δείχνει 21:15 και το “Nightcall” του Kavinsky ακούγεται στα μεγάφωνα (εξαιρετική επιλογή θα πω).
Οι Avenged Sevenfold ορμάνε στη σκηνή με το "Game Over" και ο Mr. Shadows καθιστός και με full face μπροστά στο drum kit τραγουδάει πραγματικά χωρίς ανάσα. Δύο πράγματα με εντυπωσίασαν: ο —αρχικά— καθαρός ήχος και οτι μεγάλο μέρος του κοινού ήξερε απέξω και ανακατωτά τους στίχους από το τελευταίο album, “Life Ιs But a Dream”, κάτι που δείχνει την ανταπόκριση που έχει ο δίσκος αλλά και το ότι οι Avenged παραμένουν επίκαιροι.
Βέβαια, το live απογειώθηκε μόλις ακούστηκε η εισαγωγή του “Afterlife” και ξαφνικά όλη η αρένα γύρισε 18 χρόνια πριν. Σε κάποια σημεία τα sing along κάλυψαν τη φωνή του Shadows, ο οποίος αργότερα μοιράστηκε τον εντυπωσιασμό του για τη θερμότητα του ελληνικού κοινου. Και ο χαμός συνεχίστηκε με "Hail to the King” και “Buried Alive”. Αυτό δεν ήταν τίποτα βέβαια μετά τον πανικό που επικράτησε με την τριπλέτα “Nightmare" - "Bat Country" - "Unholy Confessions”. Φωνές και αντιδράσεις που βλέπεις μόνο σε συναυλίες μεγαθηρίων, κάτι που επιβεβαιώνει το μέγεθος που έχει πλέον το συγκρότημα.
Βασικός πρωταγωνιστής ο Gates, με φοβερό κιθαριστικό παίξιμο και ήχο κρύσταλλο (βέβαια, έχει τον πιο ανεβασμένο ήχο από ολους). Ο δε Shadows τιμιότατος, αποδίδει άριστα τα παλαιότερα κομμάτια. Βέβαια, σε αυτό το σημείο του live, ο ήχος της φωνής ήταν αρκετά χαμηλότερος από την έναρξή του, κάτι που μπορεί να έγινε και σκόπιμα. Το σίγουρο είναι ότι το κοινό πλέον ήταν σε έκσταση και ήθελε και άλλο παλιό υλικό. Άλλωστε, φέτος το "City of Evil" κλείνει 20 χρόνια, οπότε περιμέναμε και άλλα από εκείνο τον δίσκο.
Άλλα που δεν ήρθαν ποτέ, όμως. Για την συνέχεια ακολούθησε ένα μικρο drum solo και το “Cosmic” από το νεό δίσκο, που είναι πολύ όμορφο κομμάτι αλλά κάπως άστοχο την σειρά του setlist. Στα καπάκια ακολούθησε το αγαπητό “A Little Piece Of Heaven”, με το οποίο όμως ξέραμε οτι θα έρθει η λήξη της βραδιάς, όπως και έγινε. Οι Avenged Sevenfold μάς χαιρέτησαν, κάπως γρήγορα μπορώ να πω, και αποχώρησαν από την σκηνή μιάμιση ώρα αφού ανέβηκαν.
Μιλάμε σίγουρα για μια επαγγελματική εμφάνιση με εικόνα μεγάλης και καλοπροβαρισμένης μπάντας. Αλλά νιώθω ότι κάτι μικρό έλειψε. Ίσως το οτι δεν εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός όταν απογειώθηκε η συναυλία και το κοινό με το τρίδυμο κομματιών που προαναφέραμε. Είναι σαν να έχασαν εκεί έναν momentum, μια ευκαιρία να παίξουν ακόμα ένα-δύο hits του παρελθόντος, ειδικά από το "City of Evil", που έχει και επέτειο. Σε καμιά περίπτωση, πάντως, δεν απογοήτευσαν κανέναν και αυτό φάνηκε από τα χιλιάδες χαμόγελα που έβλεπα ενώ αποχωρούσα από τον χώρο.
Η πρώτη εμφάνιση των Avenged Sevenfold στην χώρα μας στέφθηκε με επιτυχία, αν και πήρε τόσα χρόνια να γίνει, που κάποια στιγμή είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε οτι δεν θα γίνει ποτέ. Μακάρι πάλι σύντομα στα μέρη μας και αυτή την φορά με καμία έκπληξη παραπάνω.
Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν από το Release Athens Festival.