Ο Γιώργης Κοντοπόδης πρωταγωνιστεί στη μεγάλη θεατρική παραγωγή «Κοιμώμενος Χαλεπάς, Ο ΣΑΛόΣ άΓΙΟΣ», προς τιμήν του κορυφαίου γλύπτη, Γιαννούλη Χαλεπά, ενός ανθρώπου που έζησε μια ζωή γεμάτη από ψυχική ταραχή αλλά κι ατόφια αγάπη για τη γλυπτική. Ενός ανθρώπου που πήγε κόντρα σε όλους, προκειμένου να έχει το δικαίωμα να ζει για το όνειρό του, την τέχνη της γλυπτικής. Έγινε γνωστός μέσα από το έργο του «Η Κοιμωμένη του Χαλεπά», απέσπασε πλήθος διακρίσεων και βραβείων, αναγνωρίστηκε διεθνώς και καταξιώθηκε. Εντούτοις, πέθανε τελικά μέσα σε μια ψυχιατρική κλινική παραγκωνισμένος και αποδιωγμένος ως τρελός από οικογένεια και γνωστούς.
Από πολύ νεαρή ηλικία είχε το στίγμα του τρελού, πρώτα από την ίδια του την οικογένεια κι έπειτα από τον περίγυρο, και υπέφερε μια ζωή από αυτή την ταμπέλα. Αυτός ο άνθρωπος, που εφάμιλλος ήταν μεγάλων, διεθνώς καταξιωμένων, καλλιτεχνών, υπέφερε και πόνεσε 14 χρόνια μέσα σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα. Οι άνθρωποι του ιδρύματος τού πέταγαν και του έσπαγαν τα αγάλματα που σχεδίαζε, μιας και τον είχαν παραπεταμένο.
Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, που αγάπησε την τέχνη της γλυπτικής όσο λίγοι άνθρωποι, που έκανε παγκοσμίως γνωστή τη χώρα μας με το μεράκι του, ενσαρκώθηκε μέσα από την ερμηνεία του Γιώργη Κοντοπόδη. Ο Γιώργης Κοντοπόδης φαίνεται πως μελέτησε τον ήρωα που ενσάρκωσε σε τέτοιον βαθμό, που μας έκανε να αφουγκραστούμε τα δεινά και να τον συμπονέσουμε, ξεχνώντας πως τη δεδομένη στιγμή βρισκόμασταν σε μια θεατρική παράσταση.
Ως μεγάλος καλλιτέχνης χρησιμοποίησε όλα τα μέσα προκειμένου να φέρει εις πέρας το δύσκολο αυτό ρόλο. Κλήθηκε όχι μόνο να υποδυθεί έναν άνθρωπο από τον οποίο είναι μακριά ως προς τα βιώματα και τη ζωή, αλλά και μία προσωπικότητα ιστορική πλέον, καθώς ο Γιαννούλης Χαλεπάς υπήρξε κι ένας άνθρωπος που μεσουράνησε στην τέχνη κι αγαπήθηκε πολύ, αποτελώντας την κορωνίδα της γλυπτικής για τη χώρα μας.
Η κινησιολογία (το διαρκές τρέμουλο) σε συνδυασμό με τις εκφράσεις (έντονες, που φανέρωναν την απόγνωση ενός ανθρώπου που βρίσκεται στο κομβικό σημείο μεταξύ λογικής και τρέλας) και την άρθρωση του λόγου του (άλλοτε ολοκληρωμένες φράσεις κι άλλοτε λόγια ακατάληπτα) ανέστησαν στη σκηνή τον άνθρωπο και τον αγαπημένο καλλιτέχνη.
Μέσα σε ένα λιτό σκηνικό (Αλέξανδρος Λιακόπουλος-Μιχάλης Παπαδόπουλος) που αποτελούσε το δωμάτιο-φυλακή της κλινικής που νοσηλευόταν λόγω σχιζοφρένειας, σε χρώματα άσπρο-μαύρο, με ένα καρεκλάκι που χρησίμευε και ως μικρή σκάλα, εκεί που λάξευε τα αγάλματά του, ο Γιώργης Κοντοπόδης ζωντάνεψε το Γιαννούλη Χαλεπά με την ανάλογη ενδυμασία: κουρελιασμένα, τρύπια και βρόμικα άσπρα ρούχα.
Τέλος, η μουσική σύνθεση του έργου (Άγγελος Ανδρεόπουλος) μάς ταξίδευε στη ζωή του μεγάλου γλύπτη βρισκόταν σε πλήρη αρμονία με τις ψυχικές διακυμάνσεις του πρωταγωνιστή.
Η προβολή της παράστασης συνεχίζεται, κάθε Κυριακή στις 18:15, στο Θέατρο Καλλιρρόης.
Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Πάρι Διονυσόπουλο.