Εδώ είμαστε και σήμερα, παρά τα προβλήματα και τις αντιξοότητες. Σε μια ακόμα απεργιακή Τετάρτη, κατά την οποία ο κόσμος της εργασίας δίνει σκληρή μάχη να παραμείνει εργαζόμενος. Παρότι εδώ δεν απεργούμε, παρότι κάμποσα χιλιόμετρα μακριά, δεν μπορώ παρά να ενώσω τη φωνή μου με όσους θα αγωνιστούν και σήμερα να ακουστούν... Με όσους συνεχίζουν όχι πια να διεκδικούν ένα καλύτερο αύριο (είναι ήδη πολύ μακριά) αλλά να απαιτούν εδώ και τώρα Ισότητα και, πάνω απ’ όλα, Δικαιοσύνη. Άλλωστε οι περισσότεροι έχουμε πλέον αντιληφθεί ότι το διακύβευμα δεν είναι η σωτηρία ή μη της ελληνικής οικονομίας (ούτε καν της ελληνικής κοινωνίας!), μα αν το νέο ανοσιούργημα του νεοφιλελευθερισμού που γέννησε η κρίση θα κατορθώσει να επικρατήσει. Ωστόσο η στήριξη μιας κάποιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας (αν και εφόσον δοθεί) απέχει πολύ από τη στήριξη του λαού, όποια κι αν θεωρήσουμε ότι είναι η πραγματική βούληση του τελευταίου.
Κλείνω το λογύδριο κάπου εδώ γιατί παρασύρθηκα και προχωρώ στο σημερινό τραγούδι. Το συγκρότημα ονομάζεται Molotov και προέρχεται από το Μεξικό. Προς το παρόν θα αρκεστώ να παραθέσω το τραγούδι τους Gimme The Power (από το δίσκο ¿Dónde Jugarán las Niñas? του 1997, μτφ. Πού θα παίζουν τα κορίτσια;) και μια προσπάθεια απόδοσης των στίχων του και να το αφιερώσω σε όσους συνεχίζουν να βρίσκονται ναρκωμένοι στη "γλυκιά" αγκαλιά του προσωπικού τους συμφέροντος.
Η αστυνομία σού αποσπά εκβιαστικά χρήματα
κι όμως όλοι αυτοί ζουν με όσα εσύ πληρώνεις.
Κι αν σου φέρονται σαν σε κακοποιό (κλέφτη)
δε φταις εσύ να ευχαριστείς τους κυβερνώντες.
Πρέπει να ξεριζώσουμε το πρόβλημα από τη ρίζα
και να αλλάξουμε την κυβέρνηση της χώρας μας.
Τους ανθρώπους που είναι στη γραφειοκρατία
και τους ανθρώπους που τους αρέσουν τα ψίχουλα.
Εγώ γι’ αυτό διαμαρτύρομαι και διαμαρτύρομαι.
Γιατί ζω εδώ και δε φοβάμαι πια
να παρακολουθώ τις κυβερνητικές θέσεις,
όπου υπάρχουν ακόμα κάποιοι που πλουτίζουν.
Κόσμος που ζει μέσα στη φτώχεια.
Κανείς δεν κάνει τίποτα
γιατί κανέναν δεν τον ενδιαφέρει.
Οι άνθρωποι που είναι από πάνω σε απεχθάνονται.
Υπάρχει κόσμος που θέλει να πέσουν τα κεφάλια τους.
Αν δώσεις περισσότερη δύναμη στη δύναμη,
θα γυρίσουν να σε αντιμετωπίσουν πιο σκληρά.
Γιατί κάποτε ήμασταν παγκόσμια δύναμη,
μα τώρα είμαστε φτωχοί.
Μας κυβερνούν άσχημα.
Δώσε μου, δώσε μου όλη τη δύναμη
για να σε γκρεμίσω.
Δώσε μου, δώσε μου όλη τη δύναμη
για να γυρίσω και να σε τσακίσω.
Γιατί δε γεννηθήκαμε κάπου που δεν υπάρχει φαγητό.
Δε χρειάζεται να αναρωτιόμαστε πώς μπορούμε να το κάνουμε.
Κι αν μας θεωρούν κουτούς, δεν είμαστε.
Ζήτω τα παλικάρια του Μεξικού!
Να νιώσουμε τη μεξικάνικη δύναμη!
Να νιώσουμε όλοι μαζί, σαν αδέρφια!
Γιατί είμαστε περισσότεροι.
Καταφέρνουμε περισσότερα ενωμένοι.
Γιατί ακολουθούμε αυτή τη συμμορία ανίκανων
που μας οδηγεί όπου τους συμφέρει;
Είναι ο δικός μας ιδρώτας που τους συντηρεί.
Τους αφήνει να τρώνε ακόμα ζεστό ψωμί.
Αυτό το ψωμί είναι το ψωμί του λαού μας.
Δώσε μου, δώσε μου όλη τη δύναμη
για να σε γκρεμίσω.
Δώσε μου, δώσε μου όλη τη δύναμη
για να γυρίσω και να σε τσακίσω.
Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος!
Κάποια άλλη στιγμή θα πούμε δυο λόγια παραπάνω για τους Molotov. Μέχρι τότε ακούστε και το τραγούδι που γράφτηκε ως συνέχεια του Gimme The Power. Hit me από το δίσκο Dance and Dense Denso (2003).
Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος!
Κλείνω το λογύδριο κάπου εδώ γιατί παρασύρθηκα και προχωρώ στο σημερινό τραγούδι. Το συγκρότημα ονομάζεται Molotov και προέρχεται από το Μεξικό. Προς το παρόν θα αρκεστώ να παραθέσω το τραγούδι τους Gimme The Power (από το δίσκο ¿Dónde Jugarán las Niñas? του 1997, μτφ. Πού θα παίζουν τα κορίτσια;) και μια προσπάθεια απόδοσης των στίχων του και να το αφιερώσω σε όσους συνεχίζουν να βρίσκονται ναρκωμένοι στη "γλυκιά" αγκαλιά του προσωπικού τους συμφέροντος.
Η αστυνομία σού αποσπά εκβιαστικά χρήματα
κι όμως όλοι αυτοί ζουν με όσα εσύ πληρώνεις.
Κι αν σου φέρονται σαν σε κακοποιό (κλέφτη)
δε φταις εσύ να ευχαριστείς τους κυβερνώντες.
Πρέπει να ξεριζώσουμε το πρόβλημα από τη ρίζα
και να αλλάξουμε την κυβέρνηση της χώρας μας.
Τους ανθρώπους που είναι στη γραφειοκρατία
και τους ανθρώπους που τους αρέσουν τα ψίχουλα.
Εγώ γι’ αυτό διαμαρτύρομαι και διαμαρτύρομαι.
Γιατί ζω εδώ και δε φοβάμαι πια
να παρακολουθώ τις κυβερνητικές θέσεις,
όπου υπάρχουν ακόμα κάποιοι που πλουτίζουν.
Κόσμος που ζει μέσα στη φτώχεια.
Κανείς δεν κάνει τίποτα
γιατί κανέναν δεν τον ενδιαφέρει.
Οι άνθρωποι που είναι από πάνω σε απεχθάνονται.
Υπάρχει κόσμος που θέλει να πέσουν τα κεφάλια τους.
Αν δώσεις περισσότερη δύναμη στη δύναμη,
θα γυρίσουν να σε αντιμετωπίσουν πιο σκληρά.
Γιατί κάποτε ήμασταν παγκόσμια δύναμη,
μα τώρα είμαστε φτωχοί.
Μας κυβερνούν άσχημα.
Δώσε μου, δώσε μου όλη τη δύναμη
για να σε γκρεμίσω.
Δώσε μου, δώσε μου όλη τη δύναμη
για να γυρίσω και να σε τσακίσω.
Γιατί δε γεννηθήκαμε κάπου που δεν υπάρχει φαγητό.
Δε χρειάζεται να αναρωτιόμαστε πώς μπορούμε να το κάνουμε.
Κι αν μας θεωρούν κουτούς, δεν είμαστε.
Ζήτω τα παλικάρια του Μεξικού!
Να νιώσουμε τη μεξικάνικη δύναμη!
Να νιώσουμε όλοι μαζί, σαν αδέρφια!
Γιατί είμαστε περισσότεροι.
Καταφέρνουμε περισσότερα ενωμένοι.
Γιατί ακολουθούμε αυτή τη συμμορία ανίκανων
που μας οδηγεί όπου τους συμφέρει;
Είναι ο δικός μας ιδρώτας που τους συντηρεί.
Τους αφήνει να τρώνε ακόμα ζεστό ψωμί.
Αυτό το ψωμί είναι το ψωμί του λαού μας.
Δώσε μου, δώσε μου όλη τη δύναμη
για να σε γκρεμίσω.
Δώσε μου, δώσε μου όλη τη δύναμη
για να γυρίσω και να σε τσακίσω.
Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος!
Κάποια άλλη στιγμή θα πούμε δυο λόγια παραπάνω για τους Molotov. Μέχρι τότε ακούστε και το τραγούδι που γράφτηκε ως συνέχεια του Gimme The Power. Hit me από το δίσκο Dance and Dense Denso (2003).
Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος!