Οκτώβριος 2015
Μαζί με αυτόν το δίσκο, μια από τις πιο ενδιαφέρουσες φετινές κυκλοφορίες και ένα ιδιαίτερο ντεμπούτο ηχογραφήθηκαν φέτος στο στούντιο Space Bomb στη Βιρτζίνια. Βέβαια, το πρώτο άλμπουμ της εικοσάχρονης Julien Baker είναι λίγο διαφορετικό από αυτό της Natalie Prass ή τη δεύτερη δουλειά του Matthew E. White. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της η νεαρή Αμερικανίδα αποφάσισε, με τη βοήθεια φίλων, να ηχογραφήσει τα τραγούδια που έγραφε τα τελευταία χρόνια και που θεώρησε πως δεν ταιριάζουν στον ήχο του συγκροτήματος που είναι μέλος, τους Forrister. Το ‘Sprained Ankle’ περιέχει εννιά μελαγχολικά τραγούδια με βάση τις μετεφηβικές ανησυχίες της τραγουδίστριας.
Το δυνατό της σημείο είναι η ειλικρίνεια που αποπνέει η ερμηνεία της. Η ίδια παίζει όλα όσα ακούγονται, κυρίως κιθάρα και πιάνο, και αποδεικνύει την ικανότητα της φωνής της σε τραγούδια όπως το ‘Rejoice’. “I think there’s a god and he hears either way” τραγουδάει ως απάντηση στις ερωτήσεις της για το αν υπάρχει θεός και γιατί δεν απαντάει. Το ‘Something’ είναι ένα από τα τραγούδια που ξεχωρίζουν, γραμμένο για κάποιο αγόρι που έφυγε, και το ομότιτλο αρκετά νωρίτερα ξεκινάει με ένα στίχο που περιγράφει κατά κάποιο τρόπο τη διάθεση ολόκληρου του δίσκου: “Wish I could write songs about anything other than death”. Το ‘Sprained Ankle’ δεν είναι κάτι το συναρπαστικό, αλλά είναι ένα πλήρες άλμπουμ με μερικά τραγούδια που ξεχωρίζουν από το πρώτο άκουσμα. Αυτό μάλλον αρκεί για την ώρα ώστε να ωθήσουν την Baker να συνεχίσει τον μοναχικό δρόμο της τραγουδοποιού, χώρια από όσα τυχόν κάνει με την παρέα της ως Forrister.
Μαζί με αυτόν το δίσκο, μια από τις πιο ενδιαφέρουσες φετινές κυκλοφορίες και ένα ιδιαίτερο ντεμπούτο ηχογραφήθηκαν φέτος στο στούντιο Space Bomb στη Βιρτζίνια. Βέβαια, το πρώτο άλμπουμ της εικοσάχρονης Julien Baker είναι λίγο διαφορετικό από αυτό της Natalie Prass ή τη δεύτερη δουλειά του Matthew E. White. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της η νεαρή Αμερικανίδα αποφάσισε, με τη βοήθεια φίλων, να ηχογραφήσει τα τραγούδια που έγραφε τα τελευταία χρόνια και που θεώρησε πως δεν ταιριάζουν στον ήχο του συγκροτήματος που είναι μέλος, τους Forrister. Το ‘Sprained Ankle’ περιέχει εννιά μελαγχολικά τραγούδια με βάση τις μετεφηβικές ανησυχίες της τραγουδίστριας.
Το δυνατό της σημείο είναι η ειλικρίνεια που αποπνέει η ερμηνεία της. Η ίδια παίζει όλα όσα ακούγονται, κυρίως κιθάρα και πιάνο, και αποδεικνύει την ικανότητα της φωνής της σε τραγούδια όπως το ‘Rejoice’. “I think there’s a god and he hears either way” τραγουδάει ως απάντηση στις ερωτήσεις της για το αν υπάρχει θεός και γιατί δεν απαντάει. Το ‘Something’ είναι ένα από τα τραγούδια που ξεχωρίζουν, γραμμένο για κάποιο αγόρι που έφυγε, και το ομότιτλο αρκετά νωρίτερα ξεκινάει με ένα στίχο που περιγράφει κατά κάποιο τρόπο τη διάθεση ολόκληρου του δίσκου: “Wish I could write songs about anything other than death”. Το ‘Sprained Ankle’ δεν είναι κάτι το συναρπαστικό, αλλά είναι ένα πλήρες άλμπουμ με μερικά τραγούδια που ξεχωρίζουν από το πρώτο άκουσμα. Αυτό μάλλον αρκεί για την ώρα ώστε να ωθήσουν την Baker να συνεχίσει τον μοναχικό δρόμο της τραγουδοποιού, χώρια από όσα τυχόν κάνει με την παρέα της ως Forrister.
Σχετικό θέμα