Η Παρασκευή μας βρήκε στο The Crow Club για λίγο (έως πολύ) θάνατο. Λίγη death metal αξίζει σε πολλές Παρασκευές και οι Φινλανδοί Wolfheart μας τίμησαν για ακόμη μια φορά παρέα με τρία ακόμη ελληνικά συγκροτήματα που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Δυνατή μουσική, άψογος ήχος, φιλόξενος χώρος κι ωραίος χαλαρός κόσμος. Τι άλλο να ζητήσει κανεις;
Η συνταγή είχε λίγο απ' όλα. Intergalactic Metal, melodic Thrash Metal, melodic death metal και μπόλικο... winter metal. Οι πόρτες άνοιξαν στις 21.00 και τη σκηνή εγκαινίασαν οι Gravastar ζεσταίνοντας το κλίμα με το δικό τους διαγαλαξιακό metal κι εμφανείς τις επιρροές τους από τη Σκανδιναβική μελωδική death metal σκηνή. Δεν τους είχα ξαναδει live για να είμαι ειλικρινής αλλά τους βρήκα ενδιαφέροντες. Ευχάριστη νότα η γυναικεία παρουσία στα φωνητικά.
Ακολούθησαν και σάρωσαν με τη ζωντάνια και το πάθος τους οι Metal Thashάδες Desert Near The End. Αυτό το "Thrash-άδες" το λέω με μια επιφύλαξη. Άλλοτε πιο thrash, άλλοτε πιο heavy/power... μπερδευτήκαμε λίγο. Ο Λουκάς έλεγε Thrash, εγώ άκουγα πιο πολύ power. Καταλήξαμε στο ότι παίζουν power-thrash metal έχοντας το δικό τους στυλ με επιρροές κι από τα δύο. Πολύ καλή εμφάνιση με ιδιαίτερο στυλ κι έναν ιδιαίτερα επικοινωνιακό frontman που κατάφερε να μας κερδίσει με την ενέργειά του και τις επισκέψεις του εκτός σκηνής.
Το τρίτο ελληνικό συγκρότημα που ανέβηκε στη σκηνή ήταν οι AmongRuins, οι οποίοι μας είπαν τραγούδια τόσο από τον πρώτο τους δίσκο "Bring Out your Dead", όσο κι από το επερχόμενο "No Light", του οποίου την ηχογράφηση και παραγωγή επιμελήθηκε ο Tuomas Saukkonen των Wolfheart. Δυνατό μελωδικό υπόβαθρο με καλοδουλεμένη σύνθεση και βαθιά, σκοτεινά φωνητικά. Τους ευχαριστήθηκα ιδιαιτέρως καθώς οι έντονες μελωδίες σε συνδυασμό με τα πιο σκληρά φωνητικά έδιναν ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα που θεωρώ πως μπορούν να απολαύσουν κι όσοι δεν αντέχουν τα πιο ακραία black/death metal συγκροτήματα.
Η μεγαλύτερη αναμονή στις αλλαγές ήταν πριν εμφανιστούν οι Wolfheart. Φτάσαμε και ίσως ξεπεράσαμε το μισάωρο, χωρίς κανένα παράπονο βέβαια γιατί στις οθόνες τριγύρω παρέλασαν μεγάλα ονόματα κι επιτυχίες της death metal σκηνής. Lamb of God, Arkangel, Machine Head, Sentenced, Arch Enemy, Hypocrisy, Death, Cradle of Filth, Dark Tranquility, Amon Amarath... o Παράδεισος κάθε death metaller.
Και κάπου εκεί, λίγο μετά τις 00:30 ανέβηκαν οι Φινλανδοί στη σκηνή. Χωρίς πολλά λόγια, ξεσήκωσαν ακόμα περισσότερο το ήδη ενθουσιασμένο κοινό από τις πρώτες νότες, ξεκινώντας με το δυνατό χαρτί τους, "Hunt", και τελειώνοντας με το "Routa 2", συνδυασμό που όπως φαίνεται συνηθίζουν στις εμφανίσεις τους. Στο ενδιάμεσο, απλά δέος κι ένταση. 10 τραγούδια, ατέλειωτο headbanging πάνω και κάτω από τη σκηνή, pits, σπρωξίματα.. από εκείνα τα ωραία όπου κανείς δε τραυματίζεται κι όλοι το διασκεδάζουν. Encore δεν προβλεπόταν από τους Wolfheart αν κι ο κόσμος δε θα έλεγε όχι.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως το μαγαζί ήταν γεμάτο από την αρχή ως το τέλος. Άλλη νοοτροπία οι metalheads, πως να το κάνουμε! Τέσσερις γεμάτες ώρες μουσικής με πετυχημένη επιλογή συγκροτημάτων, αξιόλογες εμφανίσεις κι εξαιρετικό κλίμα. Όσο για τον χώρο, πρέπει να πω πως μπήκε στη λίστα των αγαπημένων μου, μιας και δε βρήκα κανένα ψεγάδι. Μείναμε να τελειώσουμε τα ποτά μας και δεν ήμασταν οι μόνοι. 'Οταν αποφασίσαμε ν' αποχωρήσουμε και να βγούμε πάλι στην παγωνιά, αφήσαμε πίσω τον Tuomas και τα υπόλοιπα μέλη των Wolfheart να φωτογραφίζoνται ασταμάτητα με τους θαυμαστές τους και να υπογράφουν αυτόγραφα. Έτσι απλά κι όμορφα, έκλεισε η πρώτη Παρασκευή του Φλεβάρη.