Ξαναπήγαμε σχολείο στο "Escuela" του Θεάτρου Θησείου

Ο Guillermo Calderón είναι ένας δημιουργός που εκπροσωπεί το νέο πολιτικό θέατρο της Λατινικής Αμερικής και από το 2006 μέχρι σήμερα έχει βραβευτεί πολλάκις τόσο στην πατρίδα του, τη Χιλή, όσο και σε άλλες χώρες. Το πιο πρόσφατο έργο του είναι το "Escuela" (Σχολείο) που παρουσιάζεται στο εξωτερικό από τα τέλη περίπου του 2015. Είναι ευτυχές το ότι ο Θεατρικός Κύκλος και ο Μανόλης Σαρδής σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Λευτέρη Γιοβανίδη δίνουν την ευκαιρία στο αθηναϊκό κοινό να παρακολουθήσει άμεσα ένα τόσο σύγχρονο έργο με Έλληνες ηθοποιούς. Το θέατρο Θησείο ανεβάζει το "Σχολείο" για λίγες παραστάσεις ακόμη (ως την Κυριακή 27/3).

Πέντε νέοι άνθρωποι βρίσκονται στην σκηνή, ένας μαυροπίνακας και μερικά καθίσματα. Κάπως έτσι εισάγονται οι πρωταγωνιστές σε μια επικίνδυνη μυσταγωγική διαδικασία, σαν να ετοιμάζονται να κάνουν κάτι κακό. Είναι στο "σχολείο". Δεν ξέρουν πού βρίσκεται ή πού είναι κοντά. Φορούν μαντήλια, δεν βλέπουν ο ένας τον άλλον, ακούν μόνο τις φωνές τους. Τους απαγορεύεται να γνωριστούν, να έρθουν πιο κοντά και να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους. Η στρατιωτική δικτατορία του Πινοσέτ στη Χιλή τους τα απαγορεύει. Και βρίσκονται εκεί συγκεντρωμένοι, με φόβο για τη ζωή τους, για έναν κοινό σκοπό: να παλέψουν για τα ιδανικά τους, για την ελευθερία της πατρίδας τους, για το δικαίωμα στην εργασία, στην παιδεία, στη ζωή, για την αξιοπρέπειά τους... Δεν είναι τίποτα άλλο από ανεξάρτητες μονάδες ενός συνόλου και είναι αποφασισμένοι, όσο δύσκολο και αν τους είναι, να πάνε κόντρα και στην προσωπική τους ηθική και αυτό γιατί ο πόλεμος αψηφά κανόνες. 

Οι πέντε πρωταγωνιστές (Αγοραστή Αρβανίτη, Αννίτα Κούλη, Αθηνά Καραγιώτη, Σωκράτης Πατσίκας & Σταύρος Σβήγκος) υποδύονται μια ομάδα ακροαριστερών φοιτητών που ενώνουν τις γνώσεις τους για να προετοιμάσουν έναν ένοπλο επαναστατικό αγώνα. Με γρήγορες εναλλαγές σκηνών- ανάμεσα στις οποίες ακούγονται επιλεγμένα τραγούδια άλλοτε επαναστατικά στην ισπανική γλώσσα και άλλοτε σύγχρονα σήμα κατατεθέν κομμάτια π.χ. It's a sin- ο καθένας γίνεται τόσο δάσκαλος μιλώντας για ένα ζήτημα που άπτεται των αρμοδιοτήτων του (χρήση όπλων, πολιτική θεωρία κ.ά.), όσο και μαθητής ακούγοντας με προσοχή τους υπόλοιπους. Οι ηθοποιοί της παράστασης αναλαμβάνουν ένα δύσκολο έργο. Με καλυμμένα τα πρόσωπά τους (πλην των ματιών) καθ'όλη τη διάρκεια της παράστασης και με περιορισμένα τα εκφραστικά τους μέσα, πρέπει να επικοινωνήσουν το έργο στον θεατή χρησιμοποιώντας τη φωνή, το βλέμμα και κάθε είδους κίνηση του σώματός τους. Για 80 λεπτά λοιπόν, οι ηθοποιοί καταπιάνονται με το θέμα του πολέμου, της μάχης με τον ισχυρό, βιώνουν την αδικία, τον φόβο και την αγανάκτηση, σε μια περίοδο που είναι εξαιρετικά δύσκολο να μην ταυτιστείς με αυτό που υποδύεσαι! Κάθε ήρωας εκφράζει κάτι διαφορετικό και παρόλο που ο στόχος και ο εχθρός είναι κοινός, δεν λείπουν οι διαφοροποιήσεις στην οπτική του καθενός, πράγμα που κάνει το έργο ακόμη πιο ρεαλιστικό. Ξεχωρίσαμε τον Σωκράτη Πατσίκα για την φυσικότητα της ερμηνείας του και τις στιγμές υπόγειου χιούμορ που χαρίζει, την Αννίτα Κούλη που με απλά λόγια περιέγραψε το οικοδόμημα των σύγχρονων καπιταλιστικών κοινωνιών σε μια πολύ ευαίσθητη και συναισθηματική ερμηνεία, καθώς και τον Σταύρο Σβήγκο ειδικό στα όπλα που με την κινησιολογία και τον πολύ ωραίο ήχο και τόνο φωνής που διαθέτει κεντρίζει τον θεατή. 

Ο Λευτέρης Γιοβανίδης έστησε μία παράσταση που είναι εξ'ορισμού σύγχρονη και την προσάρμοσε πλήρως στην ελληνική πραγματικότητα. Έδωσε στους ήρωες ισάξιο χρόνο για να μεταδώσουν τις γνώσεις τους και άφησε τον θεατή να ταυτιστεί με τις καταστάσεις και να σκεφτεί τι θα έκανε εκείνος, αν και πώς αντιστέκεται καθημερινά και αν αυτό που παρακολουθεί είναι τελικά η λύση. Το τέλος του έργου σε κάνει να αναρωτιέσαι: "Και αν κερδίσω την προσωπική/κοινωνική/επαγγελματική μου επανάσταση, μετά τι; Έχω τα κότσια να αναλάβω ευθύνες και να συνεχίσω;" 

(Ευχαριστώ τη φίλη μου Άννα Μαρινάκη για τη βοήθεια στη συγγραφή του άρθρου)

Σχετικό θέμα

Τηλεοπτικές Σειρές / Συνεντεύξεις

Ευφροσύνη Κουτσουβέρη: «Το θέατρο είναι ο πιο "ασφαλής" τρόπος για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας»