Mark Eitzel - Hey Mr. Ferryman

Mark Eitzel - Hey Mr. Ferryman

Στο πρώτο του σόλο δίσκο από το 2012 σκαλίζει και πάλι όλα τα αγαπημένα του θέματα τη θνησιμότητα, την προδοσία στην αγάπη, τις σχέσεις.
Διαβάστηκε φορες
Τι θα ακούσεις;
I’ve never been to Hell, but they’ve got my number

Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
"Nothing And Everything", "Mr. Humphries", "Just Because"

Βαθμολογία;
8/10

Ενώ πίσω στα χρόνια των American Music Club χρόνια ο Mark Eitzel αγιοποιήθηκε ως ένας καταθλιπτικός, μελαγχολικός τραγουδοποιός των χαμένων ψυχών και των ραγισμένων καρδιών, το "Hey Mr. Ferryman" συνεχίζει στο ύφος του προηγούμενου δίσκου, "Don’t Be A Stranger" του 2012 και στη μείωση του αυτομαστιγώματος και της μαυρίλας προς όφελος μιας πολύ πιο ρεαλιστικής και, τολμώ να πω, πιο pop προσέγγισης.

Συνοδοιπόρος και συνωμότης εδώ είναι ο ταλαντούχος ex-Suede Bernard Butler, υπεύθυνος για την άψογη παραγωγή του δίσκου. Χωρίς να πέφτει στην παγίδα του επιτηδευμένου, ο Butler δίνει στα τραγούδια μια λεπτή pop γυαλάδα, χωρίς να αλλοιώνει τη βαθιά συναισθηματική φύση τους, αλλά λειτουργεί παράλληλα και ως μια αριστοτεχνική κιθαριστική αγκαλιά, υφαίνοντας το δρόμο του μέσα και γύρω από ολόκληρο το album.

Όσο εντυπωσιακή και αν είναι η παραγωγή όμως, ο πραγματικός πρωταγωνιστής του δίσκου παραμένει ο ίδιος ο Eitzel. Αποδεικνύει πως είναι ένας από τους λίγους βετεράνους μουσικούς που μπορεί εύκολα να επαίρεται ότι οι φωνητικές του ικανότητες είναι σε καλύτερη κατάσταση από τότε που βρισκόταν στο ζενίθ της καριέρας του με τους American Music Club. Το "Hey Mr. Ferryman" είναι προφανέστατα ένα σημαντικό ορόσημο για τον Eitzel, καθώς πρόκειται για την επιστροφή του έπειτα από σοβαρές επιπλοκές της υγείας του. Αυτό αποτυπώνεται και στιχουργικά με χαρακτηριστικά σαρδόνιο τρόπο στο εναρκτήριο "The Last 10 Years" όπου με δεδομένα τα παραπάνω μπορούμε να αναγνωρίσουμε τον βαρκάρη στο τραγούδι ως μία μορφή του Χάρου. Παρ' όλα αυτά, στίχοι όπως "I’ve never been to Hell, but they’ve got my number" αποδίδονται με χαρακτηριστική ανέμελη ξενοιασιά, χαρακτηριστικό του αυτοσαρκασμού που αφθονεί στο δίσκο.

Σε γενικές γραμμές, όμως, αντί να ακολουθήσει μια πιο προσωπική προσέγγιση, ο Eitzel επιστρέφει στις καθημερινές ιστορίες απλών ανθρώπων που εκφράζει μέσω της θαυμάσιας λυρικής του αντίληψης. Στο ευδαιμονικό και πλούσια ενορχηστρωμένο "An Answer" παθιάζεται με τη μυστηριώδη δύναμη της αγάπης, η ακουστική κομψότητα του αιθέριου "Nothing and Everything" είναι ένας ζοφερός θρήνος, μια οδυνηρή απεικόνιση της ενδοοικογενειακής βίας, το "La Llorona" αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που γίνεται θύμα της ίδιας της φύσης της, το καλύτερο απ' όλα, το "Mr Humphries", μας μιλάει για τη ζωή του κύριου Humphries της κλασικής κωμικής σειράς "Are You Being Served?", ενώ στο ωμό, σχεδόν jazz "Just Because" αναφέρεται στις καταχρηστικές ερωτικές σχέσεις.

Τελικά, το "Hey Mr. Ferryman" είναι η ευπρόσδεκτη επιστροφή ενός από τους πιο δεξιοτέχνες και επιβλητικούς τραγουδοποιούς της Αμερικής. Πρόκειται για ένα δίσκο βραδυφλεγώς εθιστικό, αλλά, και βαθιά καθοριστικό. Έχει όλη την μαεστρία και την σοφία που θα περιμέναμε από κάποιον που κουβαλάει δέκα και πλέον σόλο album στην καμπούρα του αλλά, παραδόξως, βγάζει πολύ πιο φρέσκια ενέργεια από ότι περιμέναμε.


Αξιολόγηση δίσκων
Βαθμός δίσκου
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα