Η Μαρίζα Ρίζου για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά εμφανίζεται στην Κεντρική Σκηνή στο Σταυρό του Νότου. Κάθε Παρασκευή δίνει ραντεβού με τους θαυμαστές της «Ανάμεσα στ' άστρα», για λίγες μόνο ακόμα παραστάσεις.
Μία από τις βροχερές Παρασκευές του Νοεμβρίου βρεθήκαμε κι εμείς εκεί, για να την απολαύσουμε. Το βροχερό σκηνικό του καιρού, δεν αποθάρρυνε το πιστό κοινό, της αγαπημένης ερμηνεύτριας, να γεμίσει ασφυκτικά το χώρο, όπου εμφανίζεται. Το δυσάρεστο, που διαπιστώσαμε, ήταν μια σχετική αμηχανία από τους υπεύθυνους του μαγαζιού να τακτοποιηθεί όλος αυτός ο κόσμος. Η αλήθεια είναι, ότι η διαρρύθμιση του χώρου είναι αρκετά άβολη και αν κάποιος δεν φροντίσει να κλείσει τραπέζι, δεν είναι είναι εφικτό να έχει καλή οπτική στη σκηνή και νιώθει να τον περιορίζει ο συνωστισμός.
Ώρα δέκα και μισή το μαγαζί είναι ήδη γεμάτο, ενώ παρέες εξακολουθούν να καταφθάνουν. Τραπέζι ούτε για δείγμα, οι κενές θέσεις στα δυο μπαρ λιγοστεύουν, ενώ ακόμα και η σκάλα έχει γεμίσει με κόσμο που κάθεται. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι οι μελωδίες της Μαρίζας Ρίζου καταφέρνουν και ενώνουν ανθρώπους κάθε ηλικίας. Εκείνο το βράδυ είδαμε συντροφιές εφήβων, φοιτητών, τριαντάρηδων, αλλά και ανθρώπων άνω των εξήντα που στο τέλος της βραδιάς έγιναν όλοι μια μεγάλη παρέα. Δεν αργήσαμε να καταλάβουμε, ότι για τους περισσότερους από τους παρευρισκόμενους δεν ήταν η πρώτη Παρασκευή, που βρέθηκαν εκεί, αλλά συνηθίζουν να είναι θαμώνες.
Η Μαρίζα Ρίζου, μπήκε τα τελευταία χρόνια στη ζωή μας ως τραγουδοποιός και έστρεψε το ενδιαφέρον του κοινού επάνω της. Προσωπικότητα που εκπέμπει θετική ενέργεια, χαρά κι αισιοδοξία. Εκτός από το μουσικό κι ερμηνευτικό της ταλέντο, είναι ιδιαίτερα θεατρική, φωτεινή, εκφραστική, άνετη κι αυθόρμητη πάνω στη σκηνή, ενώ στην επαφή της με το κοινό έχει το χάρισμα της αμεσότητας, της επικοινωνίας, της εξωστρέφειας και του αυτοσαρκασμού.
Λίγο μετά τις έντεκα ακούγεται η φωνή της Μαρίζας, που με παιχνιδιάρικο ύφος, πειράζοντας τους μουσικούς της, μας προετοιμάζει για την είσοδο της στη σκηνή και την έναρξη του live. Η ατμόσφαιρα ζεσταίνεται αμέσως. Ξυπόλυτη, χαμογελαστή, άνετη, απλή με μια σκηνική παρουσία φυσικά ανεπιτήδευτη σε κερδίζει απ' το πρώτο λεπτό, σε πείθει ότι θα περάσεις καλά και δημιουργεί μια ατμόσφαιρα οικεία και χαλαρή, απαραίτητη προϋπόθεση για μια πετυχημένη παράσταση.
Επιδίωξη κι ευχή της τραγουδοποιού μέσα από τις φετινές της παραστάσεις είναι να φτάσει, όσο πιο κοντά γίνεται σ' αυτό που θεωρεί ιδανικό λάιβ για τη δική της ψυχή. Νομίζω ότι σε μεγάλο βαθμό το προσπάθησε και έχει τη δυνατότητα να το καταφέρει, ωστόσο, πιστεύω ότι δεν τηρήθηκε η απαραίτητη ισορροπία ανάμεσα στο τραγουδιστικό κομμάτι και την λεκτική επικοινωνία της με τον κόσμο. Περίμενα να την απολαύσω περισσότερο να τραγουδά και ίσως να μιλά λίγο λιγότερο. Θεωρώ, ότι το επικοινωνιακό χάρισμα, που αναμφίβολα έχει, άγγιξε σε σημεία τα όρια της φλυαρίας με αποτέλεσμα να κουράσει. Αυτό που ένιωσα αβάσταχτο ήταν τα σχόλια τριγύρω μου, ότι συνηθίζει να επαναλαμβάνει τις ίδιες χαριτωμένες βιωματικές ιστορίες στις εμφανίσεις της.
Την απολαύσαμε σε τραγούδια από τη μέχρι τώρα δισκογραφία της, όπως το «Πετάω» σε διαφορετικές μάλιστα εκτελέσεις, αφού εκείνη και η μπάντα της μας παρουσίασαν την εκδοχή του συγκεκριμένου τραγουδιού και σε ζεϊμπέκικο, ενώ με ένα ευχάριστο τέχνασμα χαρήκαμε τη συνύπαρξη της κατά κάποιο τρόπο επί σκηνής με τον Πάνο Μουζουράκη με αφορμή αυτό το τραγούδι. Δεν θα μπορούσαν να λείψουν και το «Μια άλλη ευτυχία», το «Πάμε μια βόλτα», το «Είναι μικρή η ζωή», καθώς και από τον τρίτο της δίσκο, που θα κυκλοφορήσει από την Feelgood Records, το «Ας γελάμε συχνά», που συνδημιούργησαν μαζί με τον Κωστή Μαραβέγια αλλά και το καινούριο «Ανάμεσα στ' άστρα», το οποίο έγραψε ο Αίσων Χαρατσάρης.
Επίσης μου άρεσαν πολύ οι επιλογές των διασκευών, που μας παρουσίασε και τις οποίες είχε προσαρμόσει ενορχηστρικά μαζί με τον Μάρκο Χαϊδεμένο στον προσωπικό της ήχο, όπως το «Καίγομαι», η «Αύρα», «Να το πάρεις το κορίτσι», «Από μέσα πεθαμένος», ο «Άδωνις», «Αχάριστη» να είναι ορισμένες από αυτές. Με το χαρακτηριστικό της χιούμορ, που είναι γνώριμο στους θαυμαστές της, έδεσε με μια αστεία εισαγωγή και τραγούδησε την «Ψυχεδέλεια» της Άννας Βίσση, και το «Ο ωραίος και η ωραία» της Κατερίνας Κούκα. Φυσικά φόρεσε και το καπέλο της «Μαντάμ Σουσου» για να πει το τραγούδι, που έγραψε για την περσινή παράσταση στο Παλλάς.
Για περισσότερες από τρεις ώρες ο κόσμος τραγούδησε, χόρεψε, γέλασε και καταχειροκρότησε τη Μαρίζα Ρίζου και την υπέροχη μπάντα της.
Μαζί της
Τρομπέτα: Βαγγέλης Κατσαρέλης
Κιθάρες / Φωνή: Άγγελος Αϊβάζης
Κοντραμπάσο: Γιώργος Μουχτάρης
Τύμπανα: Γιώργος Κωστελέτος
Πιάνο / Επιμέλεια Ενορχηστρώσεων: Μάρκος Χαϊδεμένος
Υπεύθυνος Ήχου: Αγαπητός Καταξάκης
Σχεδιασμός Φωτισμού: Ελευθερία Ντεκώ
Χειρισμός Φώτων: Μανώλης Μπράτσης
Συντονισμός Παραγωγής: Σίσσυ Νικολαΐδη
*Η φωτογραφία είναι από τη σελίδα της Μαρίζας Ρίζου και είναι της Χριστίνας Αλόση
Σχετικό θέμα