Είδα πρόσφατα σε θερινό κινηματογράφο την ταινία «Πρόστιμο» του Φωκίωνα Μπόγρη. Φεύγοντας έκανα δυο σκέψεις:
- Με την ίδια αγάπη, φροντίδα και μεράκι που ένας παλιός οργανοποιός κατασκευάζει ένα όργανο, έτσι κι ο Μπόγρης φτιάχνει εν έτει 2021 αυθεντικό χειροποίητο ελληνικό σινεμά με επιρροές από τον αμερικανικό '70s και '80s κινηματογράφο μπολιασμένο με ρεαλισμό και αυθεντικότητα.
- Ποιος είναι ο χαλαρός τύπος που παίζει επί ίσοις όροις με τον «οδοστρωτήρα» Στάθη Σταμουλακάτο; Πού ήταν; Τι κάνει; Μήπως να τα πούμε από κοντά;
Λίγες μέρες αργότερα είχα απέναντι μου τον Βαγγέλη Ευαγγελινό χαλαρό και ευδιάθετο, όπως ακριβώς ο χαρακτήρας που ενσαρκώνει στην ταινία. Κι είχα πολλά να τον ρωτήσω …
MG: Δεν είναι καταπληκτική σύμπτωση; Ο ήρωας που ενσαρκώνεις στο «Πρόστιμο» είναι ντίλερ κάνναβης και τον λένε Βαγγέλη, βασισμένος σε υπαρκτό πρόσωπο με το ίδιο όνομα. Επίσης, το ίδιο όνομα έχει ο ήρωας του δικού σου μυθιστορήματος «Το αίμα πίσω» που παραδόξως κάνει την ίδια δουλειά. Σε κυνηγούν οι Βαγγέληδες, Βαγγέλη. Για να μην ξεχάσω την βοήθεια που σου προσφέρει … ο Βαγγέλης Μουρίκης.
ΒΕ: (Γελάει) Αλήθεια είναι, με κυνηγάνε οι Βαγγέληδες. Βέβαια θέλω να ξεκαθαρίσω, γιατί γίνεται λίγο σύγχυση και πολλοί μπερδεύονται μ’ αυτό το θέμα. Είναι άλλο το σενάριο του Φωκίωνα. Μπόγρη και του Πάνου Τράγου για το «Πρόστιμο» και άλλο το βιβλίο μου. Δεν βασίζεται το ένα στο άλλο. Για την ακρίβεια, πέρα από το όνομα και την ιδιότητα του ήρωα δεν μοιράζονται τίποτα. Επειδή με έχουν ρωτήσει και αυτό.
MG: Ωραία, χαίρομαι που το ξεκαθαρίσαμε. Από την συγγραφή, στον κινηματογράφο. Πώς προέκυψε αυτή η μετάβαση; Να υποθέσω ότι δεν σε κυνήγησε ο … διαχειριστής της πολυκατοικίας σου;
ΒΕ: (Γελάει) Όχι, δεν με κυνήγησε ο διαχειριστής της πολυκατοικίας μου, με κυνήγησαν όμως οι ανησυχίες μου, η ανάγκη να εκφραστώ. Η αλήθεια είναι ότι η συγγραφή και η υποκριτική προκύψαν ταυτόχρονα. Την ίδια περίοδο που ξεκίνησα να γράφω το «Το αίμα πίσω» άρχισα να κάνω και κάποια μαθήματα υποκριτικής (αυτοσχεδιασμού), γιατί δεν έχω πάει σε δραματική σχολή. Έπαιξα σε ένα-δύο παραστάσεις σε μικρά θέατρα. Έτσι απλά. Η ανάγκη έκφρασης με οδήγησε και στα δύο.
MG: Ποιες δυσκολίες βρήκες μπροστά σου για να αποδώσεις τον χαρακτήρα της ταινίας; Γιατί, αν δεν κάνω λάθος, αυτός είναι ο πρώτος σου πρωταγωνιστικός ρόλος.
ΒΕ: Υπήρχαν σημεία και σκηνές της ταινίας που θεωρούσα κάτι «δεδομένο» και εύκολο, αλλά ανακάλυπτα ότι δεν είναι τόσο απλό όσο νόμιζα. Ή αντίθετα, υπήρχαν κάποια σημεία που τα θεωρούσα σύνθετα και δύσκολα, και τα έκανα πολύ απλά κι εύκολα, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη μου. Ερμηνευτικά κατάλαβα ότι εκεί που νομίζεις ότι «το 'χεις» και επαναπαύεσαι, εκεί συνήθως την πατάς. Μια μικρή ανασφάλεια σου δίνει την εγρήγορση που χρειάζεσαι ως ηθοποιός.
MG: Ο ρεαλισμός, για τον οποίο έχει γίνει λόγος και στο «Πρόστιμο» και νωρίτερα, κατά βάση στις ταινίες του Γ. Οικονομίδη, ξεκινά από ένα καλογραμμένο κείμενο ή απαιτεί περισσότερο την υποκριτική δεινότητα στο κομμάτι του αυτοσχεδιασμού από μέρους των ηθοποιών; Σε ρωτώ με την διπλή ιδιότητα του σεναριογράφου- ηθοποιού.
ΒΕ: Είναι σίγουρα απαραίτητα και τα δύο. Αν έχεις ένα κείμενο με βαρύγδουπες ατάκες, μη φυσικές, όσο καλά και ρεαλιστικά να παίζουν οι ηθοποιοί θα ακούγονται αμήχανες. Στην αντίστροφη περίπτωση πάλι, να έχεις καλογραμμένο δυνατό κείμενο και να μην αποδίδεται σωστά και ρεαλιστικά από τους ηθοποιούς, το αποτέλεσμα θα είναι εξίσου αμήχανο. Επομένως, τα χρειαζόμαστε και τα δύο.
MG: Αγγίζει το ελληνικό κινηματογραφικό κοινό αυτού του είδους το σινεμά;
ΒΕ: Μέχρι στιγμής έχει φανεί ότι αγγίζει τον κόσμο πάρα πολύ. Ειλικρινά δεν περιμέναμε τέτοια ανταπόκριση για το «Πρόστιμο». Μια ταινία ανεξάρτητη, χωρίς καμία τεράστια παραγωγή, χωρίς επιδότηση από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Με διαφήμιση στόμα με στόμα από τον κόσμο που την παρακολουθεί. Η ανταπόκριση και η αγάπη που έχουμε εισπράξει για την ταινία έχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Με βρίσκουν στο δρόμο στη γειτονιά μου και μου λένε για την ταινία.
MG: Νομίζω ότι δικαιώνεται και ο Μπόγρης μαζί με την Μαρία Καραγιαννάκη που κράτησαν την ταινία για προβολή στον φυσικό της χώρο, τον κινηματογράφο.
ΒΕ: Επέμεναν και οι δύο σ’ αυτό και δικαιώνονται. Δεν ήταν εύκολο αυτό, να έχεις κάνει μια ταινία και να την έχεις «στο συρτάρι». Και το lockdown βοήθησε. Ήταν διψασμένος ο κόσμος για σινεμά.
MG: Το επόμενο χτύπημα θα είναι συγγραφικό ή κινηματογραφικό;
ΒΕ: Αυτή την στιγμή γράφουμε ένα σενάριο μαζί με τον Νίκο Τσεμπερόπουλο (Μεγάλο βραβείο του Διαγωνιστικού Τμήματος Ελληνικών ταινιών Μικρού Μήκους του 21ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» για την ταινία “Simon Says”) για την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία. Βέβαια μέχρι να ολοκληρωθεί αυτό, το πιθανότερο είναι ότι θα έχω παίξει ξανά στο σινεμά.
MG: Θέατρο σκέφτεσαι να κάνεις;
ΒΕ: Δεν μπορώ να σου απαντήσω με βεβαιότητα. Αυτή την στιγμή γράφω σενάρια και κάνω κινηματογράφο. Δηλαδή κινούμαι σ’ αυτή την κατεύθυνση. Βέβαια δεν ξέρεις τι γίνεται, αν βρεθεί κάτι που να μ’ ενδιαφέρει.
MG: Γράφεις μυθιστόρημα, γράφεις σενάρια, παίζεις σε ταινία. Να περιμένουμε ότι θα δοκιμάσεις και την σκηνοθεσία στο μέλλον;
ΒΕ: (Γελάει) Όχι, δεν είναι στις φιλοδοξίες μου. Τουλάχιστον προς το παρόν. Πάλι, όμως, ποτέ δεν ξέρεις. Για μένα όλα αυτά (γράψιμο και παίξιμο) είναι ένα, ανήκουν στην τέχνη του λόγου, στην ποίηση (εκ του ποιῶ).
MG: Επειδή ζούμε στην Ελλάδα, με το χέρι στην καρδιά, φαντάζεσαι ότι θα μπορέσεις να «ζήσεις από την τέχνη σου» (είτε συγγραφή είτε υποκριτική είτε και τα δύο);
ΒΕ: Αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο. Λίγοι καταφέρνουν να βιοπορίζονται αποκλειστικά από αυτού του είδους τις τέχνες. Δεν θα ήθελα να κάνω κάποιο μεγάλο συμβιβασμό. Η ζωή έχει σίγουρα συμβιβασμούς, αλλά δεν θα ήθελα να κάνω κάτι που θα με «ξενέρωνε» τρελά.
MG: Τελειώνοντας, μια ερώτηση που θα ήθελες να απαντήσεις και που ποτέ δεν έγινε.
ΒΕ: Ωχ. Πολύ καλή ερώτηση. Με πιάνεις απροετοίμαστο. Δεν νομίζω ότι έχω κάτι να πω κάτι παραπάνω. Και σε προηγούμενες συνεντεύξεις, αν θεωρούσα ότι κάτι πρέπει να ειπωθεί, το έλεγα.
Η ταινία «Πρόστιμο» προβάλλεται στους θερινούς κινηματόγραφους.