Η κορύφωση των εορτασμών για τα εκατό χρόνια από το έτος γέννησης της Μαρίας Κάλλας έλαβε χώρα ανήμερα της ημέρα του θανάτου της, 16 Σεπτεμβρίου, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, έναν χώρο στο οποίο η Μαρία Κάλλας είχε δώσει τρεις παραστάσεις-ορόσημα κατά τη διάρκεια της καριέρας της.
Στο αφιέρωμα πρωτοστάτησαν οι υψίφωνες σολίστ Aννα Πιρότσι, Κάθριν Φόστερ, Βασιλική Καραγιάννη, Νίνα Κουφοχρήστου, καταξιωμένες και άρτια διαλεγμένες να ερμηνεύσουν το πολύ σημαντικό έργο της Κάλλας. Αντίστοιχα συνοδεύονταν από την Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, την οποία διηύθυνε ο σπουδαίος Γάλλος μαέστρος Φιλίπ Ωγκέν.
Το κατάμεστο θέατρο, που επιβεβαίωσε το "sold out" των εισιτηρίων, είχε γεμίσει ήδη πριν την έναρξη της παράστασης, γεγονός που μαρτυρά την συγκίνηση που κατορθώνει και προκαλεί η «La Divina» -όπως ο κόσμος της όπερας την αποκαλούσε- ακόμη και σχεδόν μισό αιώνα από το θάνατό της.
Τη βραδιά άνοιξε η ορχήστρα με μια εισαγωγή από τον «Πρωτομάστορα», όπως ήταν αναμενόμενο, που προσκάλεσε στη σκηνή την Βασιλική Καραγιάννη ερμηνεύοντας το «Ο Ήλιος, Ο Ήλιος», άρια της Σμαράγδας από το Β' Μέρος του Μανώλη Καλομοίρη, που η Μαρία Κάλλας είχε ερμηνεύσει στο Ηρώδειο το 1944, έναν χρόνο πριν εγκαταλείψει την Ελλάδα.
Η βραδιά συνεχίστηκε με μια άρτια ισορροπία μεταξύ ορχηστρικών και φωνητικών μερών όπου οι τέσσερις σολίστ εναλλάσονταν στην σκηνή ώστε να ερμηνεύσουν τα κομμάτια τους.
Δεύτερη εμφανιστηκε η Κάθριν Φόστερ ερμηνεύοντας το «Abscheulicher! Wo Eilst du hin? ... Komm, Hoffnung» από το «Φιντέλιο» του Μπετόβεν.
Περίπου στη μέση της βραδιάς και λίγο πριν το διάλειμμα, στη σκηνή ανέβηκε η ανερχόμενη Νίνα Κουφοχρήστου, αποδίδοντας εξαιρετικά το «À Vos Jeux Mes Amis», από τη «Σκηνή της Τρέλας» της Οφηλίας, της Δ' Πράξης, του Άμλετ του Τομά Αμπρουάζ, άρια που η Μαρία Κάλλας είχε ομολογουμένως σημαδέψει με τη μοναδική ερμηνεία της.
Στη διάρκεια του διαλείμματος και όταν τα φώτα είχαν ανάψει και το κοινό μετακινούνταν, μπορούσε κανείς να παρατηρήσει την αξιοσημείωτη ηλικιακή ποικιλομορφία των θεατών, που προέρχονταν από όλες τις ηλικιακές ομάδες, ενώ από διάφορα σχόλια, φαινόταν πως η πλειοψηφία του κοινού, είχαν μελετήσει δεόντως το φαινόμενο Κάλλας...
Μετά το σύντομο διάλειμμα και την εισαγωγή από την ορχήστρα, στη σκηνή ανέβηκε η Άννα Πιρότσι με την άρια της Λεονόρας από την Δ' Πράξη της «δύναμης του πεπρωμένου» του Βέρντι, ενώ τη διαδέχθηκε και πάλι η Βασιλική Καραγιάννη για την άρια της Λουτσίας από την Α' Πράξη της «Λουτσία ντι Λαμμερμούρ» του Γκαετάνο Ντονιτσέττι.
Ακολούθησε το «D' Amor sull'ali rosee», άρια της Λεονόρας από το Δ' Μέρος του «Τροβαδούρου» του Βέρντι από την Άννα Πιρότσι.
Τη βραδιά έκλεισε η Κάθριν Φόστερ με το «Πρελούδιο» και το «Θάνατο» της Ιζόλδης από τον «Τριστάνο Και Ιζόλδη» του Βάγκνερ, σε μια άκρως καθηλωτική ερμηνεία, όπως αρμόζει σε μια τόσο συναισθηματικά φορτισμένη άρια, όπου η υπερκαταξιωμένη πλέον Κάλλας είχε ερμηνεύσει το 1957 σε ένα ρεσιτάλ άριας.
Στις περίπου δυόμιση ώρες της παράστασης, η ευλάβεια των θεατών ήταν χαρακτηριστική, καθώς παρά το κατάμεστο Ωδείο, ο ήχος ήταν άκρως ικανοποιητικός με την ελάχιστη δυνατή ηλεκτρονική ενίσχυση. Όλοι οι συντελεστές όχι μόνο έδωσαν όλο τους το ταλέντο αλλά και την πείρα πάνω στη σκηνή, αλλά η προκείμενη σκηνική τους παρουσία έδειχνε το δέος τους απέναντι σε αυτό που κλήθηκαν να ερμηνεύσουν -τη Μαρία Κάλλας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ιδιαίτερα δραματική και πληθωρική Κάθριν Φόστερ, που μάλλον λόγω της απαιτούμενης συγκέντρωσης των ερμηνειών, ήταν σχεδόν ακίνητη κατά τη διάρκεια των άριων.
Η σύνοψη της βραδιάς άφησε μια εξαιρετική εντύπωση στους θεατές, ανεξαρτήτως της εξοικείωσής τους με το έργο της απόλυτης σοπράνο, που ευχαρίστησαν τους συντελεστές με ένα αδιάκοπο δεκάλεπτο χειροκρότημα στο φινάλε της βραδιάς (και ίσως δείχνοντας μια ανεκπλήρωτη επιθυμία για μεγαλύτερη διάρκεια της παράστασης).
Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Γιάννη Κουρεμένο και στο Mixgrill.gr.