The Rolling Stones Hackney Diamonds

The Rolling Stones - Hackney Diamonds

60 χρόνια μετά οι πετρες κυλάνε ακόμα.

Διαβάστηκε φορες

Βαθμολογία:

7.5

Τι θα ακούσετε:

rock, blues, soul


Οκτώβριος 1961, σιδηροδρομικός σταθμός Dartford. Ο MicK Jagger περιμένει το τρένο που θα τον πάει στο Λονδίνο και την Οικονομική σχολή που φοιτά, όταν το μάτι του πέφτει σε ένα δίσκο του Muddy Waters που κρατάει ο σχεδόν συνομήλικος του Keith Richards, με προορισμό αυτός ένα κολλέγιο Τέχνης. Τον πλησιάζει, πιάνουν κουβέντα περί μουσικής και ένα χρόνο αργότερα οι Rolling Stones είναι γεγονός.

Οκτώβριος 2023 και το καινούργιο άλμπουμ του κορυφαίου ροκ γκρουπ όλων των εποχών "Hackney Diamonds" (θρυμματισμένο γυαλί στην αγγλική αργκό, συνήθως περιγράφει τον τρόπο που κόβουν το γυαλί οι διαρρήκτες) μας ξαναθυμίζει το πόσο αληθινό αλλά και δύσκολο είναι να παίζεις απλά rock n roll. Οι Stones υπάρχουν τόσο καιρό, με τόσες πολλές επιστροφές, τόσες υψηλές και χαμηλές μουσικές πτήσεις που είναι άσκοπο να μιλάμε για αυτό το πρώτο στούντιο άλμπουμ μετά το "A Bigger Bang" (2005) ως την επιστροφή που περιμέναμε. Αυτός είναι βασικά ένας άλλος δίσκος τους που κάνουν αυτό που έκαναν πάντα, προσφέροντας ένα αξιοθαύμαστο σύνολο τραγουδιών με περίσσιο τσαμπουκά, μελωδία και feelgood ρυθμό.

Η παραγωγή του "Hackney Diamonds" έγινε από τον Andrew Watt (33 ετών παρακαλώ) με την ηχογράφηση να πραγματοποιείται στα Henson Recording Studios του Λος Άντζελες, Metropolis Studios στο Λονδίνο, Sanctuary Studios, Νασάου, Μπαχάμες, Electric Lady Studios, Νέα Υόρκη και The Hit Factory/Germano Studios, επίσης στη Νέα Υόρκη. Στο άλμπουμ συμμετέχουν επίσης ο αείμνηστος ντράμερ Charlie Watts σε δυο τραγούδια και ο πρώην μπασίστας τους Bill Wyman, με την εντυπωσιακή λίστα των καλεσμένων να περιλαμβάνει τους Lady Gaga, Paul McCartney, Ringo Starr και Elton John!

Το "Bite My Head Off", με τον Mick να φωνάζει και να κραυγάζει μας βάζει αμέσως στο νόημα, με το μπάσο του McCartney να δίνει έξτρα πόντους στο τραγούδι. Το "Get Close" θυμίζει alternative rocκ συγκροτήματα δεκαετίας του '90, με τον Jagger να τραγουδάει σαν ερωτοχτυπημένος έφηβος, αντί ογδοντάρης ροκ θεός που τα έχει δει και κάνει όλα. Το "Whole Wide World" είναι μια αναδρομή στις πρώτες μέρες της μπάντας, με ένα ωραίο σόλο του Ronnie Wood, με τους στίχους να μιλάνε για όλα όσα υπόσχονται οι δρόμοι του Λονδίνου, ή κάθε μεγάλης πόλης.

Το "Depending On You", το οποίο έχει μελωδία που φέρνει σε Ruby Tuesday και το "Sweet Sounds Of Heaven", με φωνητικά από Lady Gaga και Stevie Wonder, είναι από αυτά τα τραγούδια που μπορούν να ξηλώσουν την οροφή όπως λέμε, ωστόσο είναι κατά τη διάρκεια του "Live By The Sword", που νιώθει ο ακροατής πως ακούει ένα τραγούδι των Rolling Stones, χωρίς περιττά διακοσμητικά στοιχεία, με τον Charlie Watts στα ντραμς, καθώς και τον Bill Wyman στο μπάσο να δίνουν άλλο αέρα και συναίσθημα. Ξεχωριστή στιγμή στον δίσο είναι και το "Tell Me Straight", με τον Keith Richards να τραγουδάει "Is my future all in the past? Just tell me straight”.

Το άλμπουμ τελειώνει με μια διασκευή του "Rolling Stones Blues" του Muddy Waters, του τραγουδιού που ονόμασε το συγκρότημα το 1962 και θα αποτελούσε ένα τακτοποιημένο τελικό σταθμό στην περίπτωση που τελείωνε η μουσική διαδρομή τους. Έχοντας όμως κατά νου ότι ποτέ δεν έκαναν τίποτα τακτοποιημένο, μένει η τελική αίσθηση πως δεν ξεμπερδέψαμε ακόμα μαζί τους.

Διαβάστε ακόμα