Κάθε
μέρα σας παρουσιάζουμε μια δεκάδα από την Λίστα με τους Καλύτερους
Διεθνείς Δίσκους της χρονιάς, συνεχίζοντας σήμερα με τις θέσεις
#21-30 και ολοκληρώνοντας την Παρασκευή με τα κορυφαία 10!
Δείτε εδώ τους δίσκους που είναι στις θέσεις #31 με #40.
Δείτε εδώ τους δίσκους που είναι στις θέσεις #41 με #50.
Δείτε εδώ τους δίσκους που είναι στις θέσεις #41 με #50.
30. Black Foxxes - Reidi
Αφήνοντας, εντελώς, τα emo χαρακτηριστικά με τα οποία ξεκίνησαν πριν 2 χρόνια, η τριάδα από το Devon, εστίασε στο δικό της ήχο, επιτυγχάνοντας πλήρως στο νέο της εγχείρημα. Οι Black Foxxes, στο "Reiði", μας παρουσιάζουν ένα δυναμικό αλλά συνάμα συναισθηματικό δίσκο, με πολλά εξαιρετικά τραγούδια κατά την διάρκειά του. Τα φωνητικά, του Mark Holley, ελίσσονται πάνω από τις συνθέσεις και δανείζονται στιγμές από το "Grace" του Jeff Buckley. Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα "Oh, It Had To Be You", "Flowers", "Take Me Home" και "Float On". Συνολικά, οι Black Foxxes μετακινούν τον ήχο τους προς τα εμπρός χωρίς να θυσιάζουν την ποιότητα, το αντίθετο μάλλον. Ένας δίσκος, σαφώς, ανώτερος από το ντεμπούτο τους, "I'm Not Well", που ανοίγει νέες προκλήσεις για τους "Foxxes". Σε κάθε περίπτωση, είναι μια αξιοσημείωτη κυκλοφορία για την φετινή χρονιά και μια ευχάριστη έκπληξη από μια νέα μπάντα. [Σταύρος Κασιμάτης]
29. Parquet Courts - Wide Awake!
To Wide Awake! Βρίσκει τους Parquet Courts, πράγματι, στην πιο παραγωγική τους φάση. Είναι ταυτόχρονα καυστικό και καθησυχαστικό, εκρηκτικό και συγκρατημένο. Δείχνουν σαν μια μπάντα που είναι εξαιρετικά άνετη με τον εαυτό της και εξαιρετικά άβολη με οτιδήποτε άλλο. [Σταύρος Κασιμάτης]
28. Kids See Ghosts - Kids See Ghosts
Άργησα μέσα στη χρονιά να καταλάβω γιατί αυτός ο δίσκος αγαπήθηκε τόσο. Πραγματικά, η παραγωγή είναι εξαιρετική, η θεματική του δίσκου ενδιαφέρουσα, δύο εξαιρετικά δημοφιλείς καλλιτέχνες να ακούγονται πιο φρέσκοι από ποτέ. Σε μόλις επτά κομμάτια, περίμενα κάθε τραγούδι να είναι πραγματικά υψηλής ποιότητας, καθώς υπάρχουν μόνο 23 λεπτά υλικού. Αυτό το «σφηνάκι» hip-hop τελικά τα είχε όλα. Δεν ξέρω ο Kanye και ο Kid Cudi τι φαντάσματα ή τι όνειρο είδαν, αλλά αυτός ο δίσκος είναι από άλλο παραμύθι. Έχει καλογραμμένους στίχους, προσεκτικά επιλεγμένα samples, υπέροχο flow, ψυχεδελική αισθητική, έναν Kanye West σε άκρως παραγωγική περίοδο και έναν Kid Cudi να εναλλάσσεται μαζί του, με καταπληκτικά φωνητικά, σαν να είναι ντουέτο χρόνια. Χωρίς fillers, χωρίς σπατάλη χώρου και χρόνου και σε μια, αν μη τι άλλο, "Kanye" χρονιά για την Hip Hop, αυτός ο δίσκος είναι must listen. [Σταύρος Κασιμάτης]
27. Marianne Faithfull - Negative Capability
Ο εικοστός πρώτος δίσκος της Marianne Faithfull κατορθώνει να κρατήσει το κοινό. Μέσα από τα τραγούδια της κοιτάζει παλιές πληγές και κάνει έναν ιδιαίτερο διάλογο με τις έννοιες της μοναξιάς, της αγάπης και άλλων καταστάσεων. Καταφέρνει και καλμάρει τον ανθρώπινο πόνο σωματικό και ψυχικό μέσα από ένα τρομερά ειλικρινές μουσικό αποτέλεσμα. Αξίζει το "Negative Capability" να υπάρχει σε κάθε δισκοθήκη και να το ακούσεις παραπάνω από μια φορά. [Βαγγέλης Γκρέκο]
26. Orbital - Monsters Exist
Συνολικά, είναι μια πολύ καλή επιστροφή των Orbital στη δισκογραφική δραστηριότητα, αν και απέχει από την κορύφωση της μουσικής τους πορείας γύρω στο '94. Ίσως βέβαια ένα live set να μπορούσε να το απογειώσει, επιβεβαιώνοντας την φήμη τους, για τις πολύ καλές τους εμφανίσεις. Το σίγουρο είναι πως η deluxe έκδοση αξίζει περισσότερο να την αποκτήσει κανείς, αν και ουσιαστικά δεν έχει να προσφέρει καλλιτεχνικά κάτι στον μεμονωμένο δίσκο, αλλά παρατείνει την fun πλευρά του. [Δήμητρα Τζαβάρα]
Διάβασε την δισκοκριτική εδώ!
Συνολικά, είναι μια πολύ καλή επιστροφή των Orbital στη δισκογραφική δραστηριότητα, αν και απέχει από την κορύφωση της μουσικής τους πορείας γύρω στο '94. Ίσως βέβαια ένα live set να μπορούσε να το απογειώσει, επιβεβαιώνοντας την φήμη τους, για τις πολύ καλές τους εμφανίσεις. Το σίγουρο είναι πως η deluxe έκδοση αξίζει περισσότερο να την αποκτήσει κανείς, αν και ουσιαστικά δεν έχει να προσφέρει καλλιτεχνικά κάτι στον μεμονωμένο δίσκο, αλλά παρατείνει την fun πλευρά του. [Δήμητρα Τζαβάρα]
Διάβασε την δισκοκριτική εδώ!
25. Manic Street Preachers - Resistance Is Futile
Ο δίσκος μπορεί να μην είναι αριστούργημα ενώ κάποιος μπορεί να επιχειρηματολογήσει πως υπό μία έννοια κλέβουν από τον εαυτό τους έχοντας τον παραγωγό του 'Gold Against The Soul', Dave Eringa, για να καλλωπίζει τις ηχογραφήσεις. Όμως πρόκειται για μία πολύ καλή δουλειά που αξίζει να ακούσετε κι ας μην φέρνει κάποια ριζοσπαστική αλλαγή στη μουσική πλατφόρμα του καταλόγου των Manic Street Preachers. [Ξενοφών Καράμπαλης]
Διάβασε την δισκοκριτική εδώ!
Ο δίσκος μπορεί να μην είναι αριστούργημα ενώ κάποιος μπορεί να επιχειρηματολογήσει πως υπό μία έννοια κλέβουν από τον εαυτό τους έχοντας τον παραγωγό του 'Gold Against The Soul', Dave Eringa, για να καλλωπίζει τις ηχογραφήσεις. Όμως πρόκειται για μία πολύ καλή δουλειά που αξίζει να ακούσετε κι ας μην φέρνει κάποια ριζοσπαστική αλλαγή στη μουσική πλατφόρμα του καταλόγου των Manic Street Preachers. [Ξενοφών Καράμπαλης]
Διάβασε την δισκοκριτική εδώ!
24. Suede - The Blue Hour
Δεύτερη νιότη γνωρίζει το αγαπημένο μας Λονδρέζικο συγκρότημα, αφού από την επανασύνδεσή τους πριν πέντε χρόνια, έχουν κυκλοφορήσει τρία πολύ καλά albums, με τελευταίο το φετινό The Blue Hour. Υποστηρίχθηκε, ακόμα και από τον ίδιο τον Brett Anderson, ότι είναι το πιο μελαγχολικό και ενδεχομένως dark cd των Suede, αλλά πάντα βρίσκαμε τέτοιες στιγμές στις κυκλοφορίες τους ανάμεσα στις γνωστές φωτεινές pop συνθέσεις τους. Το Life is golden είναι ένα από τα καλύτερα singles του 2018 , ενώ ξεχωρίζουν και τα Don’t be afraid if nobody loves you και The invisibles. [Λεωνίδας Καλμούκος]
23. Yves Tymor - Safe In The Hands Of Love
Το “Safe in the hands of Love” είναι ένα άλμπουμ που πρέπει να ακούσεις ολόκληρο. Πρόκειται για μια εξαιρετική δουλειά από έναν ιδιαίτερο καλλιτέχνη που πιθανότατα δε θα ξαναπερπατήσει σε τόσο εμπορικά μονοπάτια. [Δημήτρης Καμπούρης]
Διάβασε την δισκοκριτική εδώ.
Το “Safe in the hands of Love” είναι ένα άλμπουμ που πρέπει να ακούσεις ολόκληρο. Πρόκειται για μια εξαιρετική δουλειά από έναν ιδιαίτερο καλλιτέχνη που πιθανότατα δε θα ξαναπερπατήσει σε τόσο εμπορικά μονοπάτια. [Δημήτρης Καμπούρης]
Διάβασε την δισκοκριτική εδώ.
22. Daughters - You Won't Get What You Want
Το “You Won’t Get What You Want” είναι ίσως το πιο αμφιλεγόμενο album
του 2018. Είναι από εκείνους τους δίσκους που θα κολλήσει ή θα μισήσει κάποιος. Κι αυτό διότι οι Daughters παρουσιάζουν πειραματικές
μουσικές συνδυάζοντας αρκετά είδη μεταξύ τους, τα οποία δεν είναι
«εύκολα» για όλα τα αυτιά. Οι κιθάρες δίνουν τόσο θόρυβο που σε
προκαλούν να δεις τις αντοχές σου, ενώ τα ηλεκτρονικά στοιχεία συμβάλλουν
κατά πολύ στην όλη παράνοια που επικρατεί κατά την διάρκεια των
τραγουδιών του album. Όπως και να έχει, οι Daughters συνδυάζουν
εξαιρετικά το πειραματικό με το mainstream και το αποτέλεσμα είναι ένας
εξαιρετικός δίσκος για την χρονιά που φεύγει. [Θωμάς Τζίτζης]
21. Wild Nothing - Indigo
Οι Wild Nothing - δηλαδή ο Jack Tatum - συνεχίζουν με την ίδια 80s pop αισθητική που ξεκίνησαν το 2010. Το 'Indigo' περιέχει νοσταλγία μαζί με ηχητικά στρώματα από πλήκτρα, κιθάρες και φωνητικά. O δίσκος μπορεί όλο κάτι να θυμίζει, όμως ο ήχος που έχει υιοθετήσει ο Tatum δεν μένει κολλημένος στο παρελθόν κι ακούγεται σύγχρονος. Οι μελωδίες μένουν στον ακροατή και παρ όλη την καλογυαλισμένη παραγωγή, το 'Indigo' απευθύνεται σε όλο το φάσμα του indie pop. [Ξενοφών Καράμπαλης ο γέρος]